Ακούγεται ίσως υπερβολικό, αλλά φαίνεται πως ο τρόπος που καταπίνουμε τα παυσίπονα για τον πονοκέφαλο μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την απορρόφησή τους από τον οργανισμό. Πιο συγκεκριμένα και σύμφωνα με τους ερευνητές, η στάση του σώματος έχει τεράστια επίδραση στον ρυθμό διάλυσης ενός χαπιού μέσα στο στομάχι.
Τα συμπεράσματα βασίζονται σε ένα υπολογιστικό μοντέλο, το οποίο θεωρείται ότι είναι το πρώτο που αναπαράγει τον τρόπο με τον οποίο ένα φάρμακο διαλύεται στο ανθρώπινο στομάχι. Τα τελευταία χρόνια, έχουν αναπτυχθεί υπολογιστικά μοντέλα που προσομοιάζουν με ακρίβεια τη λειτουργία διαφόρων σημαντικών οργάνων, κυρίως της καρδιάς. Το μοντέλο της ομάδας που ονομάζεται StomachSim, φαίνεται να είναι ένα από τα πρώτα που μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν ρεαλιστικές προσομοιώσεις του ανθρώπινου στομάχου.
Οι ερευνητές χρησιμοποιούν τον προσομοιωτή βιομιμητικής in silico που βασίζεται στη ρεαλιστική ανατομία και μορφολογία του στομάχου για να διερευνήσουν και να ποσοτικοποιήσουν την επίδραση της στάσης του σώματος και της κινητικότητας του στομάχου στη βιοδιαθεσιμότητα του φαρμάκου. Με απλά λόγια το StomachSim προσομοιώνει , βάσει της φυσικής, της εμβιομηχανικής και της μηχανικής των ρευστών, το τι συμβαίνει μέσα σε ένα στομάχι καθώς εκείνο διασπά τα τρόφιμα ή, εν προκειμένω, τα φάρμακα.
Η πλειονότητα των χαπιών δεν αρχίζουν να ενεργούν έως ότου το στομάχι περάσει το περιεχόμενό του στο έντερο. Όσο πιο κοντά ένα χάπι φτάνει στο χαμηλότερο μέρος του στομάχου που ονομάζεται άντρο τόσο πιο γρήγορα αρχίζει να διαλύεται και να περνάει μέσω του πυλωρού στο δωδεκαδάκτυλο. Εάν ένα χάπι στοχεύει σε αυτό το μέρος του στομάχου, η στάση είναι σημαντική τόσο για τη βαρύτητα όσο και για τη φυσική ασυμμετρία του στομάχου.
Οι προσομοιώσεις δείχνουν ότι οι αλλαγές στη στάση του σώματος μπορούν δυνητικά να έχουν σημαντική (έως 83%) επίδραση στον ρυθμό απελευθέρωσης της φαρμακευτικής ουσίας στο δωδεκαδάκτυλο.
Η ομάδα δοκίμασε τέσσερις τάσεις του σώματος κατά τη λήψη δισκίων και διαπίστωσε ότι το πλάγιασμα στη δεξιά πλευρά ήταν μακράν η καλύτερη στάση, στέλνοντας τα χάπια στο βαθύτερο μέρος του στομάχου. Ο δε ρυθμός διάλυσής τους ήταν 2,3 φορές πιο γρήγορος ακόμη και από την όρθια στάση.
Η χειρότερη στάση ήταν το ξάπλωμα στην αριστερή πλευρά. Η ομάδα έμεινε έκπληκτη όταν διαπίστωσε ότι εάν ένα χάπι χρειάζεται 10 λεπτά για να διαλυθεί ενώ το άτομο βρίσκεται ξαπλωμένο στη δεξιά πλευρά, μπορεί να χρειαστεί 23 λεπτά για να διαλυθεί σε όρθια στάση και περισσότερα από 100 λεπτά όταν το άτομο ξαπλώνει στην αριστερή πλευρά. Μια δεύτερη επιλογή είναι η όρθια στάση.
Η ομάδα εξέτασε επίσης στομάχια που δεν είναι πλήρως λειτουργικά λόγω της γαστροπάρεσης που προκαλείται από ασθένειες όπως ο διαβήτης και το σύνδρομο Πάρκινσον. Ακόμη και μια μικρή αλλαγή στις συνθήκες του στομάχου μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές διαφορές στην αποτελεσματικότητα ενός φαρμάκου που λαμβάνεται από το στόμα.
Μελλοντική έρευνα θα προσπαθήσει να προβλέψει πώς οι αλλαγές στην εμβιομηχανική του στομάχου επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο το σώμα απορροφά τα φάρμακα, τον τρόπο επεξεργασίας της τροφής στο στομάχι και την επίδραση της στάσης και της γαστροπάρεσης στην πέψη των τροφών.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Physics of Fluids.
(Από dikaiologitika – φωτο:pixabay)
