Συνήθως μένω μακριά από τους δρόμους, μακριά από την συναθροίσεις ανθρώπων. Δεν βγαίνω έξω, δεν έχω κοινωνική ζωή, δεν επιζητώ το “μπράβο, καλά τα λες”, κτκλοφορώντας έξω στους δρόμους.
Μερικές φορές όμως, πρέπει να πάω σε κάποια δημόσια υπηρεσία, ή σε κάποια τράπεζα, οπότε έρχομαι σε επαφή με τον κόσμο. Ένα κόσμο, που όσα και αν ζήσει, όσα ψέματα και αν τον ταΐσουν, μυαλό δεν βάζει.
Πήγα λοιπόν στο κέντρο για δουλειές και πολλοί δεν έχασαν την ευκαιρία, όπου και αν πήγα, να ρωτήσουν το κλασικό “πως βλέπεις τα πράγματα”, αλλά τώρα μου έκαναν και μια ερώτηση που είχαν καιρό να μου κάνουν, για το αν θα κατέβω στις εκλογές και γιατί δεν κάνω και εγώ κανένα ….. κόμμα !!!!!!
Βλέπετε, κάποτε ρωτούσε ο κόσμος για το αν θα κατέβω απλά στις εκλογές, τώρα το πράγμα αναβαθμίστηκε και με ρωτούν αν θα κάνω κόμμα.
Ο κόσμος μυαλό δεν βάζει και μετά την αναβάθμιση του συμπαθούς Βασίλη Λεβέντη από γραφικό και πλακατζή σε εν δυνάμει ρυθμιστή του πολιτεύματος, όλα παίζουν.
Στην αριστερά, μετά την αναβάθμιση του Τσίπρα, από αρχηγό του 2,5 με 3% σε πρωθυπουργό, άρχισαν να εμφανίζονται επιπλέον κόμματα, όπως της Ζωής. Στα δεξιά, μετά την αναβάθμιση της Χρυσής Αυγής, από κόμμα του 0,5% σε τρίτο κόμμα στη Βουλή, άρχισαν να ξεπηδούν κόμματα και δεν αποκλείεται να δούμε τουλάχιστον τέσσερα νέα κόμματα στις επόμενες εκλογές, που θα προσπαθούν να ροκανίσουν λίγο από την Χρυσή Αυγή και λίγο από την νέα Δημοκρατία.
Η εύκολη σκέψη, όσον αφορά τον λόγο της δημιουργίας τόσων πολλών κομμάτων, είναι το ότι οφείλονται στην απογοήτευση του κόσμου, που δεν θέλει αυτούς που ψήφισε τόσο καιρό. Η λίγο ποιο προχωρημένη σκέψη, είναι το ότι το κάνουν για να φάνε κι αυτοί κανένα κομματάκι από την πίττα, γιατί και βουλευτής να μην γίνει κανείς, υπάρχουν οι επιχορηγήσεις των κομμάτων, με πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, ακόμη και αν δεν μπούνε στην βουλή.
Μιλάει το χρήμα, σου λέει ο άλλος και όταν μερικοί βλέπουνε χρήμα, είναι έτοιμοι να πουλήσουνε και τους φίλους και την πατρίδα και την ίδια τη μάνα τους.
Υπάρχει ωστόσο ένας τρόπος να βλέπει κανείς τα πράγματα και να διακρίνει την αλήθεια. Τα πολλά κόμματα, δίνουν και πολυκομματική βουλή. Η πολυκομματική βουλή, δίνει ανίκανες κυβερνήσεις. Πιο ανίκανες ακόμη και από τις πουλημένες ισχυρές και μονοκομματικές.
Τα πολλά κόμματα, είναι το αποτέλεσμα του σχεδιασμού εκείνων που πράγματι κυβερνούν από το παρασκήνιο και ρίχνουνε χρήμα στην δημιουργία τους.
Ο κόσμος, απλά μυαλό δεν βάζει και εξακολουθεί να επιζητεί σωτήρες, μέσα από την μέθοδο διακυβέρνησης που ονομάζεται κοινοβουλευτισμός και τον οδήγησε στον πάτο του βαρελιού.
Με ρώτησαν λοιπόν, αν τώρα που “και η κουτσή Μαρία” κάνει κόμμα και καταβαίνει στην πολιτική, γιατί δεν βάζω υποψηφιότητα με κάποιο κόμμα ή γιατί, δεν κάνω ένα δικό μου κόμμα.
Άρπαξα λοιπόν την ευκαιρία να τους θυμίσω, ότι:
1. Δεν κάνω για πολιτικός, επειδή δεν είναι στον χαρακτήρα μου να κοιτάω τον κόσμο στα μάτια και να του λέω εν γνώσει μου ψέματα για να κονομήσω φράγκα
2. Για να κάνει κανείς ένα ολόκληρο κόμμα, χρειάζεται κάποιον να ρίχνει χοντρά λεφτά από πίσω, για γραφεία, συγκεντρώσεις, ενοικιάσεις χώρων, τηλεοπτική προβολή, μισθούς υπαλλήλων του κόμματος κτλ. Εγώ ούτε ξέρω κάποιον σε στυλ Τζωρτζ Σόρρος να βάζει τα λεφτά, ούτε προτίθεμαι να τον γνωρίσω και να τον προσκυνήσω.
Ο κόσμος δεν γνωρίζει πόσο πολύ κοστίζει το να στήσεις μία τέτοια επιχείρηση και πόσο πολλοί άνθρωποι πρέπει να δουλέψουν. Ο κόσμος νομίζει ότι όλα γίνονται στον αυτόματο, αυθόρμητα και από μόνα τους. Για αυτό και δεν μπορεί να δει ότι την γνώμη και την άποψη και την προτίμησή του, την ετοιμάζουν και την στήνουν μέσα από τα ΜΜΕ και τα κανάλια της τηλεόρασης, από όπου τον παραμυθιάζουν και το παίζουνε καλοί, άλλοι για την κονόμα μέσω της πολιτικής και άλλοι για να τον κρατάνε κοιμισμένο, καθώς ψάχνει διαρκώς για ένα νέο σωτήρα, ένα νέο στήριγμα , χωρίς να βάζει μυαλό.
Εγώ ήμουν και θα είμαι απέναντι στο σύστημα. Εγώ στο παραμύθιασμα του κόσμου δεν συμμετέχω. Εγώ ξέρω να λέω μόνο την ωμή αλήθεια.
Αυτό έκανα ανέκαθεν. Αυτό θα συνεχίσω να κάνω και τώρα.
