Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι τα παιδιά με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), αύξησαν σταδιακά τον χρόνο παραμονής μπροστά στις οθόνες καθώς μεγάλωναν, ακόμα κι αν στην αρχή έκαναν μικρή χρήση τέτοιων συσκευών.
«Ενώ η μεγάλη χρονική διάρκεια παρακολούθησης οθονών στην παιδική ηλικία έχει προταθεί ως αιτία Διαταραχής Φάσματος του Αυτισμού/ΔΕΠΥ, τα ευρήματα αυτής της μελέτης δείχνουν ότι μερικοί άνθρωποι μπορεί να έχουν γενετική προδιάθεση να χρησιμοποιούν τις οθόνες λόγω της διαταραχής», ανέφερε ο επικεφαλής ερευνητής Δρ. Nagahide Takahashi, αναπληρωτής καθηγητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Nagoya στην Ιαπωνία.
«Ο χρόνος επί της οθόνης μπορεί να είναι ένα πρώιμο σημάδι αυτισμού, παρά μια αιτία, καθώς τα παιδιά με διαταραχές στο φάσμα του αυτισμού συχνά έλκονται περισσότερο από αντικείμενα παρά από ανθρώπους. Οι γιατροί δεν πρέπει να συμπεραίνουν ότι ο παρατεταμένος χρόνος επί της οθόνης αποτελεί παράγοντα κινδύνου για την ανάπτυξη διαταραχών στο φάσμα του αυτισμού», ανέφερε ο Takahashi.
Οι περισσότεροι άνθρωποι ξοδεύουν πλέον περισσότερο χρόνο σε ψηφιακές συσκευές, συμπεριλαμβανομένων των smartphone, των υπολογιστών, της τηλεόρασης και των βιντεοπαιχνιδιών. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για παιδιά με νευροαναπτυξιακές διαταραχές, όπως αναφέρουν ειδικοί.
Σε συνεργασία με συναδέλφους του στο Πανεπιστήμιο Hamamatsu, ο Takahashi και οι συνεργάτες του εξέτασαν 6,5 εκατομμύρια διαφορές στο DNA 437 παιδιών για να προσδιορίσουν τη γενετική προδιάθεση στις διαταραχές του φάσματος του αυτισμού και τη ΔΕΠΥ.
Στη συνέχεια, υπολόγισαν ένα δείκτη γενετικού κινδύνου που λαμβάνει υπόψη τον αριθμό και το μέγεθος των επιπτώσεων των αλλαγών στα γονίδια που σχετίζονται με ΔΑΦ/ΔΕΠΥ.
Αυτός ο δείκτης συγκρίθηκε με τον χρόνο που ξόδεψε μια ομάδα μικρών παιδιών ηλικίας 18, 32 και 40 μηνών μπροστά σε οθόνες.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα παιδιά με μεγαλύτερη γενετική προδιάθεση για διαταραχές στο φάσμα του αυτισμού, περνούσαν περισσότερο χρόνο στις οθόνες συγκριτικά με την πρώιμη παιδική ηλικία, έως και 4 ώρες την ημέρα. Διαπίστωσαν ακόμα ότι τα παιδιά με ΔΕΠΥ χρησιμοποιούσαν οθόνες όλο και περισσότερο καθώς μεγάλωναν.
«Συνολικά, όσα είχαν γενετική προδιάθεση για διαταραχή στο φάσμα του αυτισμού, είχαν 1,5 φορές περισσότερες πιθανότητες να περνούν περίπου τρεις ώρες μπροστά στις οθόνες την ημέρα και 2,1 φορές περισσότερες πιθανότητες να αφιερώνουν στις οθόνες περισσότερες από τέσσερις ώρες οθόνης» ανλεφερε ο Takahashi.
«Τα ευρήματά μας υποδεικνύουν ότι τα παιδιά που διατρέχουν κίνδυνο ΔΕΠΥ κινδυνεύουν να περνούν πολύ χρόνο μπροστά στις οθόνες, ειδικά επειδή ο εθισμός στα παιχνίδια είναι πολύ κοινός. Καθώς ο χρόνος χρήσης οθονών, τείνει να είναι μεγαλύτερος για τα παιδιά που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στη ΔΕΠΥ, οι γονείς και οι φροντιστές θα πρέπει να είναι προσεκτικοί με αυτό και να βάλουν όρια πριν αυτό γίνει πρόβλημα» συμπλήρωσε.
Ο Takahashi είπε ότι τα ευρήματα μπορεί να βοηθήσουν τους γονείς να διαχειριστούν τη συμπεριφορά των παιδιών τους.
«Οι γονείς παιδιών με νευροαναπτυξιακές διαταραχές μπορεί να αισθάνονται ενοχές ή να δέχονται κριτική, επειδή αφήνουν τα παιδιά τους να περνούν χρόνο μπροστά στην οθόνη. Θα τους προτείναμε να αναζητήσουν βοήθεια, συμπεριλαμβανομένης της προσφοράς εναλλακτικών στρατηγικών διαχείρισης συμπεριφοράς».
Τα ευρήματα έχουν δημοσιευτεί στο επιστημονικό περιοδικό Psychiatry Research.
(με πληροφορίες από onmed. gr / photo: pixabay)
