Συγκεκριμένα τον χαρακτηρίζει σπουδαίο πολυδιάστατο καλλιτέχνη, ηθοποιό, σκηνοθέτη, και θιασάρχη, με βαθιά εκφραστική φωνή και αναφέρει ότι ο εκλιπών υπηρέτησε επί δεκαετίες την Τέχνη του με ξεχωριστό ήθος, ταλέντο, ευγένεια, σεμνότητα. Με το ΚΘΒΕ συνεργάστηκε δύο φορές, στις «Βάκχες» του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία του Γιώργου Θεοδοσιάδη (1973) και στις «Πέρσες» του Αισχύλου, σε σκηνοθεσία της Νικαίτης Κοντούρη (2014).
«Πρωταγωνιστής από τη δεκαετία του 1960 έως και το 2019, ο Γιάννης Φέρτης ερμήνευσε σημαντικούς ρόλους στο αρχαίο δράμα, σε κλασικά και σύγχρονα θεατρικά έργα του παγκόσμιου δραματολογίου και διέγραψε μια λαμπρή πορεία με επιλεκτικές ποιοτικές επιλογές στο χώρο του θεάτρου, του κινηματογράφου, της τηλεόρασης. Αφήνει πίσω του σπουδαίο έργο και μεγάλη παρακαταθήκη» αναφέρεται στην ανακοίνωση του ΚΘΒΕ.
Ο Γιάννης Φέρτης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν. Ξεκίνησε ως ηθοποιός στο Θέατρο Τέχνης και στη συνέχεια συνεργάστηκε με πάρα πολλούς θιάσους, όπως: Λαμπέτη, Αλεξανδράκη, Χορν, Βουγιουκλάκη, Καρέζη, Κατράκη, Δανδουλάκη, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, Αμφιθέατρο Σ.Α. Ευαγγελάτου, Απλό Θέατρο, ΔΗΠΕΘΕ Βόλου, Ελεύθερη Σκηνή, Θέατρο Τέχνης, Εθνικό Θέατρο, Θεατρική Εταιρία Πράξη. Για δεκαπέντε χρόνια διετέλεσε θιασάρχης και θεατρικός παραγωγός. Τα εννέα από αυτά μαζί με την Ξένια Καλογεροπούλου.
Τη δεκαετία του 1980, ανέβασε με το δικό του θίασο στο θέατρο Αθηνά το «Γλυκό πουλί της νιότης» του Τενεσί Ουίλιαμς, με συμπρωταγωνίστρια τη Μελίνα Μερκούρη, το «Μπεντ» του Μάρτιν Σέρμαν, «Το τέλος της κυρίας Τσέινι» του Φ. Λόνσντεϊ με συμπρωταγωνίστρια τη Μιμή Ντενίση, «Το παιχνίδι του έρωτα» του Πιέρ ντε Μαριβώ, τα «Οργισμένα νιάτα» του Τζον Όσμπορν, «Το πιο αληθινό» του Τομ Στόπαρντ, «Αμαντέους και Μαύρη κωμωδία» του Πίτερ Σάφερ, «Επικίνδυνες σχέσεις» του Κρίστοφερ Χάμπτον. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, πρωταγωνίστησε στις παραστάσεις «Ξενοδοχείο ο παράδεισος» του Ζορζ Φεντώ, «Λοκαντιέρα» του Κάρλο Γκολντόνι, «Καινούρια σελίδα» του Νιλ Σάιμον. Το 2007 πρωταγωνίστησε στην «Επιστροφή» του Τζόζεφ Κόνραντ, όπου τιμήθηκε για την ερμηνεία του με το Θεατρικό Βραβείο Κοινού.
Το 2008 πρωταγωνίστησε στην «Επιστροφή της γηραιάς κυρίας» του Φρίντριχ Ντίρενματ και το 2009 στον «Βυσσινόκηπο» του Τσέχοφ στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού. Το 2010 έπαιξε στο βραβευμένο έργο «Ο θεός της σφαγής» της Γιασμίνα Ρεζά, την περίοδο 2011-2013 στην παράσταση «Ο δρόμος περνάει από μέσα» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, ενώ το 2012 ερμήνευσε τον «Πατέρα» του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ. Την περίοδο 2014-2015 ερμήνευσε τον «Θείο Βάνια» του Αντόν Τσέχοφ. Το 2016 πρωταγωνίστησε στην παράσταση «Από τη σιωπή έως την άνοιξη» του Λεωνίδα Προυσαλίδη. Τη διετία 2017-2018 πρωταγωνίστησε στους «Ήρωες» του Ζεράρ Σιμπλερά σε σκηνοθεσία Νικίτα Μιλιβόγεβιτς, όπου και τιμήθηκε για την ερμηνεία του με το Θεατρικό Βραβείο Κοινού 2018. Το 2019 πρωταγωνίστησε στο βραβευμένο έργο της Μαρίλια Σαμπέρ Τόρες «Ένας αληθινός καουμπόι». Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 συνεργάστηκε με το Αμφιθέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου και ερμήνευσε τον «Βόυτσεκ» του Γκέοργκ Μπύχνερ (1990) και τον «Άμλετ» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ (1991 και 1992).
Την περίοδο 1993-1995 ακολούθησε η συνεργασία του με τον Ρώσο σκηνοθέτη Γιούρι Λιουμπίμοφ στον «Γλάρο» του Αντόν Τσέχοφ, τους «Δανειστές» του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ και τον «Βυσσινόκηπο» του Τσέχοφ. Το 1997 ερμήνευσε τον «Δον Ζουάν» του Μολιέρου σε παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Βόλου.
Στον κινηματογράφο, πρωταγωνίστησε σε περισσότερες από 30 ταινίες. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1961 στην ταινία «Ποια είναι η Μαργαρίτα» με την Τζένη Καρέζη. Την επόμενη χρονιά ερμήνευσε τον Ορέστη στην «Ηλέκτρα» σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη, ταινία που απέσπασε 25 διεθνείς διακρίσεις (μεταξύ των οποίων και υποψηφιότητα για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας).
Το 2008 κέρδισε το Βραβείο Α΄ Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία του στην ταινία «Σκλάβοι στα δεσμά τους» σε σκηνοθεσία Τώνη Λυκουρέση.
Στην τηλεόραση, έπαιξε σε περισσότερες από 15 σειρές, με σημαντικότερες τη «Δασκάλα με τα χρυσά μάτια» και τον «Συμβολαιογράφο» το 1979.
Το ΚΘΒΕ εκφράζει τα ειλικρινή του συλλυπητήρια στην σύζυγό του Μαρίνα Ψάλτη και στους οικείους του.
AΠΕ-ΜΠΕ / photo: pixabay
