Ο γιγαντιαίος προϊστορικός σολομός είχε δόντια σαν χαυλιόδοντες αγριόχοιρου

Το μεγαλύτερο είδος σολομού που έχει ανακαλυφθεί ποτέ, ο Oncorhynchus rastrosus μπορεί να χρησιμοποίησε τα χαρακτηριστικά του δόντια που μοιάζουν με χαυλιόδοντες για να ανταγωνιστεί τους αντιπάλους του, να αμυνθεί από τα αρπακτικά και να σκάψει φωλιές.


Ένας τεράστιος προϊστορικός σολομός είχε δόντια σαν χαυλιόδοντες που προεξείχαν και από τις δύο πλευρές του ρύγχους του, διαπιστώνει μια νέα μελέτη.

Ικανός να φτάσει τα 8,8 πόδια (2,7 μέτρα) σε μήκος σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, ο Oncorhynchus rastrosus , ένα είδος του Ειρηνικού, ήταν ο μεγαλύτερος σολομός που έζησε ποτέ – υπερδιπλάσιο από το μέγεθος του μεγαλύτερου σολομού του Ειρηνικού που υπάρχει σήμερα, του σολομού Σινούκ ( Oncorhynchus tshawytscha ) , το οποίο συνήθως μεγαλώνει σε περίπου τρία πόδια (0,9 μέτρα) μήκος .

Οι επιστήμονες εδώ και καιρό ενδιαφέρονται για τα εξαιρετικά δόντια του O. rastrosus , ένα φυσικό χαρακτηριστικό που αντικατοπτρίζεται στην ανατομία των απολιθωμένων κρανίων. Αρχικά, πίστευαν ότι τα δόντια είχαν καμπυλωθεί προς τα κάτω όπως αυτά μιας γάτας με σπαθόδοντα, με αποτέλεσμα να αποδοθεί στο είδος η κοινή ονομασία «σολομός με δόντια σπαθί».


Ωστόσο, μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη (24 Απριλίου) στο περιοδικό PLOS One δείχνει ότι τα δόντια έμοιαζαν περισσότερο με χαυλιόδοντες χοίρων, που προεξέχουν προς τα πλάγια, όχι προς τα κάτω.

«[ Ο Ο. rastrosus είχε] αυτά τα πολύ μοναδικά χαρακτηριστικά που δεν υπάρχουν παντού αλλού», είπε στο Live Science η πρώτη συγγραφέας της μελέτης Kerin Claeson , καθηγήτρια ανατομίας στο Κολέγιο Οστεοπαθητικής Ιατρικής της Φιλαδέλφειας.

Ο προϊστορικός σολομός περιγράφηκε για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1970, κολύμπησε στα νερά του Βορειοδυτικού Ειρηνικού. Μια εργασία του 2016 για το O. rastrosus ανέφερε ότι τα απολιθώματα χρονολογούνται μεταξύ 12 και 5 εκατομμυρίων ετών πριν .


Ο O. rastrosus είναι στενός συγγενής — αλλά όχι πρόγονος — του σύγχρονου σολομού του Ειρηνικού, σύμφωνα με τον Claeson.

Όπως ο σύγχρονος σολομός Chinook, είπε ο Claeson, ο O. rastrosus θα είχε γεννηθεί σε ποτάμια και ρυάκια γλυκού νερού, αλλά πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη θάλασσα, επιστρέφοντας μόνο για να γεννήσει (και πιθανότατα να πεθάνει). Όμως, σε αντίθεση με τον σολομό Σινούκ, του οποίου η διατροφή αποτελείται κυρίως από άλλα ψάρια , αυτά τα αρχαία ψάρια έτρωγαν πλαγκτόν, ρουφώντας τα μικροσκοπικά πλάσματα στο στόμα τους μέσω βραγχίων που μοιάζουν με κόσκινο.

Περίπου πριν από 4,75 εκατομμύρια χρόνια, ο O. rastrosus είχε εξαφανιστεί, σύμφωνα με τον Claeson. Τα πρώτα απολιθώματα συλλέχθηκαν στην Καλιφόρνια και το Όρεγκον , αλλά ήταν αποαρθρωμένα, είπε ο Κλέσον, που σημαίνει ότι τα δόντια είχαν διαχωριστεί από το υπόλοιπο κρανίο. Χωρίς οπτικά μέσα αναγνώρισης της θέσης των δοντιών στο κρανίο, οι ερευνητές, γνωρίζοντας ότι ο σύγχρονος σολομός του Ειρηνικού έχει δόντια με στραμμένα προς τα κάτω, συμπέραναν ότι το έκανε και ο O. rastrosus ..

Στη δεκαετία του 2010, οι επιστήμονες βρήκαν στοιχεία που αμφισβήτησαν αυτή την υπόθεση. Κατά τη διάρκεια μιας αποστολής του 2014 στο Gateway Quarry στην κομητεία Τζέφερσον του Όρεγκον, τα μέλη του πληρώματος ανακάλυψαν επιπλέον απολιθώματα O. rastrosus , συμπεριλαμβανομένων των κρανίων ενός αρσενικού και ενός θηλυκού που πιστεύεται ότι αποτελούσαν ένα ζευγάρι αναπαραγωγής, είπε ο Claeson. Και τα δύο αυτά κρανία διέφεραν από τα πρώτα δείγματα με έναν βασικό τρόπο: Τα οστά της γνάθου ήταν ακόμα συνδεδεμένα και ο πλευρικός προσανατολισμός των δοντιών ήταν εμφανής οπτικά.

Οι αξονικές τομογραφίες (αξονική τομογραφία) αποκάλυψαν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στην άνω γνάθο που επιβεβαίωσαν ότι τα δόντια θα είχαν επεκταθεί πλευρικά μακριά από το πρόσωπο – ευρήματα που υποδεικνύουν ότι η αρχική ανακατασκευή του O. rastrosus με δόντια είχε ελαττώματα, σύμφωνα με τη μελέτη. Με βάση αυτή την ανακάλυψη, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι ο O. rastrosus θα πρέπει να μετονομαστεί σε σολομό με χαυλιόδοντες.

Παρά το μεγάλο του μέγεθος, το O. rastrosus ήταν πιθανότατα στόχος για τα σύγχρονα σαρκοφάγα ζώα, σύμφωνα με τον Claeson. Ένα άτομο θα είχε δώσει «πολύ κρέας», είπε. Αν και ο ακριβής σκοπός των δοντιών δεν είναι ξεκάθαρος, μπορεί να βοήθησαν τον O. rastrosus να αμυνθεί από τα αρπακτικά, να συναγωνιστεί τους αντιπάλους ή/και να σκάψει φωλιές στην κοίτη του ποταμού, σύμφωνα με τη μελέτη. Ο Claeson ελπίζει να εξετάσει τα ίδια τα δόντια καθώς θα μπορούσαν να υποδείξουν σε τι ακριβώς χρησιμοποιήθηκαν.

Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ

photo: pixabay

ΠΟΛΙΤΙΚΟΛΟΓΙΕΣ

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ

ΠΑΡΑΞΕΝΑ

LATEST

Κύρια Θέματα

ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΑΓΟΡΩΝ

Κάθε μέρα μαζί