Το 2017, ο Klages και οι συνάδελφοί του τρύπησαν βαθιά στον πυθμένα της θάλασσας κάτω από το στρώμα πάγου της δυτικής Ανταρκτικής, ανακτώντας πυρήνες ιζημάτων που κατείχαν ένα αξιοσημείωτο ρεκόρ του αρχαίου παρελθόντος της περιοχής.

Ο ποταμός, υπήρχε κατά τη διάρκεια της εποχής του Ηώκαινου από τα μέσα έως τα τέλη του Ηώκαινου περίπου 30-40 εκατομμύρια χρόνια πριν.

Γεμάτη απολιθώματα
Το χαμηλότερο τμήμα περιείχε απολιθώματα, γύρη και σπόρια που υποδεικνύουν ένα πλούσιο, εύκρατο περιβάλλον κατά τη μέση της Κρητιδικής περιόδου πριν από περίπου 85 εκατομμύρια χρόνια. Αλλά τα ανώτερα στρώματα, που χρονολογούνται στην εποχή του Ηώκαινου, έλεγαν μια ακόμη πιο αξιοσημείωτη ιστορία.

Εδώ οι ερευνητές βρήκαν ένα ξεχωριστό, με λεπτές στρώσεις μοτίβο στα ιζήματα – ακριβώς το είδος της στρωματογραφίας που θα περίμενε κανείς να δει σε ένα αρχαίο δέλτα ποταμού. Περαιτέρω ανάλυση επιβεβαίωσε την παρουσία μορίων μοναδικών για τα κυανοβακτήρια του γλυκού νερού, αφήνοντας ελάχιστες αμφιβολίες ότι ένα τεράστιο σύστημα ποταμών έρεε κάποτε σε όλη την περιοχή.


Ανιχνεύοντας την προέλευση των ιζημάτων, η ομάδα μπόρεσε να χαρτογραφήσει την πορεία του ποταμού, η οποία εκτιμάται ότι εκτείνεται σχεδόν σε 930 μίλια (1.500 χλμ.) από τα Υπερανταρκτικά Όρη έως τη Θάλασσα του Αμούνδσεν.

Αυτή η ανακάλυψη προσφέρει μια σπάνια ματιά στο μακρινό παρελθόν της Ανταρκτικής, προτού εγκλωβιστεί σε χιλιόμετρα πάγου.

photo: pixabay