Ωστόσο, παρά την πρόοδο στην ανάπτυξη αντίδοτων, οι επιστήμονες εξακολουθούν να μην γνωρίζουν γιατί μερικά φίδια δαγκώνουν τον άνθρωπο και άλλα όχι.
Ο João Miguel Alves-Nunes έχει αναπτύξει έναν ασυνήθιστο -και μερικοί θα έλεγαν τρελό- τρόπο για να το ανακαλύψετε. Ο βιολόγος στο Ινστιτούτο Butantan έχει πατήσει πάνω από μια από τις πιο δηλητηριώδεις και επικίνδυνες οχιές της Νότιας Αμερικής περισσότερες από 40.000 φορές . Τα αποτελέσματα αυτού του επικίνδυνου πειράματος, που δημοσιεύτηκε αυτό το μήνα στο Scientific Reports , θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη διάσωση ζωών, λέει.
Η Science μίλησε με τον Alves-Nunes για το έργο του και γιατί θέτει τον εαυτό του σε θανάσιμο κίνδυνο για την επιστήμη. Αυτή η συνέντευξη έχει μεταφραστεί από τα πορτογαλικά και επιμελήθηκε για λόγους σαφήνειας και έκτασης.
Ε: Γιατί αποφασίσατε να κάνετε αυτό το πείραμα;
Α: Η συμπεριφορά των φιδιών έχει γενικά παραμεληθεί ως πεδίο έρευνας, ειδικά στη Βραζιλία. Και οι περισσότερες μελέτες δεν εξετάζουν ποιοι παράγοντες τους κάνουν να θέλουν να δαγκώσουν. Εάν μελετήσετε την ελονοσία, μπορείτε να ερευνήσετε το παράσιτο που προκαλεί την ασθένεια — αλλά αν δεν μελετήσετε το κουνούπι που τη μεταφέρει, δεν θα λύσετε ποτέ το πρόβλημα. Μέχρι τώρα, η λαϊκή σοφία ήταν ότι η jararaca(είδος δηλητηριώδους οχιάς) θα επιτεθεί μόνο αν την αγγίξεις ή την πατούσες. Αλλά δεν ήταν αυτό που βρήκαμε.
Ε: Γιατί χρειάστηκε να γίνεις το θύμα;
Α: Ο καλύτερος τρόπος για να κάνετε αυτή την έρευνα είναι να βάλετε φίδια και έναν άνθρωπο μαζί. Στην προκειμένη περίπτωση, ο άνθρωπος ήμουν εγώ. Βάλαμε τα φίδια στο πάτωμα του εργαστηρίου μας μέχρι να το συνηθίσουν και μετά μπήκα μέσα φορώντας ειδικές προστατευτικές μπότες. Πήγα κοντά στο φίδι και πάτησα ελαφρά από πάνω του. Δεν έβαλα όλο μου το βάρος στο πόδι μου, έτσι δεν έβλαψα το φίδι. Δοκίμασα 116 φίδια και πάτησα 30 φορές σε κάθε φίδι, συνολικά 40.480 βήματα.
Ε: Νιώσατε ασφάλεια;
Α: Αυτή είναι μια καλή ερώτηση! Επέλεξα την προστατευτική μπότα με βάση τη γνώμη έμπειρων συναδέλφων στο Butantan. Ήταν δερμάτινες μπότες καλυμμένες με αφρό που πήγαιναν 3 εκατοστά πάνω από τα γόνατά μου. Ένιωσα 100% ασφαλής και τα δαγκώματα των συγκεκριμένων φιδιών δεν τα τρύπησαν ποτέ. Ωστόσο, όταν έκανα προσομοιώσεις με έναν κροταλία, ένας τρύπησε την μπότα και με δάγκωσε.
Ευτυχώς, ήμουν στο καλύτερο μέρος που μπορούσα να είμαι. Το Ινστιτούτο Μπουταντάν είναι πρωτοπόρος στην ανάπτυξη αντίδοτων και με βοήθησαν πολύ καλά στο νοσοκομείο του.
Ε: Τι ανακαλύψατε για τη συμπεριφορά των φιδιών;
Α: Όσο πιο μικρό είναι το ζώο, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να σας δαγκώσει. Ένα άλλο πράγμα είναι ότι τα θηλυκά είναι πιο επιθετικά και επιρρεπή σε δαγκώματα, ειδικά όταν είναι μικρά και κατά τη διάρκεια της ημέρας. Βρήκαμε επίσης ότι τα ζώα γίνονται πιο επιθετικά σε υψηλότερες θερμοκρασίες.
Όλα αυτά συνάδουν με τα δεδομένα που έχουμε από τα αρχεία των νοσοκομείων για δάγκωμα φιδιού. Στο Σάο Πάολο, είναι κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού που έχουμε τα περισσότερα ατυχήματα, κυρίως με μικρότερα, θηλυκά φίδια. Είδαμε επίσης ότι έχει διαφορά το πού αγγίζεις το σώμα του φιδιού όταν το πατάς. Όταν η επαφή συμβαίνει στο κεφάλι, η πιθανότητα ενός αμυντικού δαγκώματος είναι πολύ μεγαλύτερη από ό,τι όταν πατάτε στο μέσο ή την ουρά του.
Με τα νέα ευρήματά μας, μπορούμε να προβλέψουμε πού μπορεί να συμβούν τσιμπήματα και να σχεδιάσουμε καλύτερη διανομή αντίδοτου. Συνδυάζοντας τα δεδομένα μας με δεδομένα από άλλες μελέτες που δείχνουν την κατανομή των φιδιών, μπορούμε να εντοπίσουμε τα μέρη όπου τα ζώα είναι πιο πιθανό να είναι επιθετικά. Για παράδειγμα, τα πιο ζεστά μέρη με μεγαλύτερο πληθυσμό θηλυκών φιδιών θα πρέπει να αποτελούν προτεραιότητα για τη διανομή αντίδοτου.
Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ
photo: pixabay
