Ωστόσο, πρόσφατη έρευνα δείχνει ότι αυτή μπορεί να μην είναι η πλήρης ιστορία. Ηφαιστειολόγοι, γεωλόγοι και ανθρωπολόγοι έχουν στρέψει το ενδιαφέρον τους στις πιθανές επιπτώσεις των ταυτόχρονων σεισμών. Εξετάζοντας σκελετούς που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτά τα άτομα πιθανότατα πέθαναν λόγω καταρρεύσεων τοίχων που προκλήθηκαν από σεισμική δραστηριότητα, προσθέτοντας ένα σημαντικό στρώμα στην κατανόησή μας για την καταστροφή της Πομπηίας.
Σχεδόν πριν από 2000 χρόνια, ο Πλίνιος ο νεότερος κατέγραψε τις σεισμικές δονήσεις που συνόδευαν την έκρηξη του Βεζούβιου. Σήμερα, μια συλλογική μελέτη με επικεφαλής ερευνητές από το Istituto Nazionale di Geofisica e Vulcanologia (INGV) και το Αρχαιολογικό Πάρκο της Πομπηίας ρίχνει φως στις σεισμικές επιπτώσεις που σχετίζονται με την έκρηξη του 79 μ.Χ. Αυτή η μελέτη είναι πρωτοποριακή στην προσπάθειά της να αναφέρει την περίπλοκη αλληλεπίδραση ταυτόχρονων ηφαιστειακών και σεισμικών γεγονότων, μια πρόκληση που οφείλεται στην αλληλοκαλυπτόμενη φύση αυτών των φαινομένων.
Αυτές οι πολυπλοκότητες είναι σαν ένα παζλ όπου όλα τα κομμάτια πρέπει να χωρέσουν για να ξετυλίξουν την πλήρη εικόνα, δήλωσε ο Δρ Domenico Sparise, ηφαιστειολόγος στο INGV-Osservatorio Vesuviano και ο κύριος συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύτηκε στο Frontiers in Earth Science . Αποδείξαμε ότι η σεισμική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια της έκρηξης έπαιξε σημαντικό ρόλο στην καταστροφή της Πομπηίας και πιθανώς επηρέασε τις αποφάσεις των Πομπηίων, οι οποίοι αντιμετώπισαν έναν αναπόφευκτο θάνατο.
Ο Δρ. Fabrizio Galadini, ανώτερος γεωλόγος τόνισε τη σημασία της σωστής αναγνώρισης των σχέσεων αιτίας-αποτελέσματος όσον αφορά την αλληλεπίδραση μεταξύ ηφαιστειακών και σεισμικών φαινομένων και των επιπτώσεών τους σε κτίρια και ανθρώπους. Κατά τη διάρκεια των ανασκαφών στο «House of the Painters at Work», οι ερευνητές παρατήρησαν ανωμαλίες στις καταρρέουσες δομές που δεν συνάδουν μόνο με τα ηφαιστειακά φαινόμενα. Αυτό προκάλεσε μια βαθύτερη έρευνα για άλλες πιθανές αιτίες.
Η ανακάλυψη δύο σκελετών με σοβαρά κατάγματα παρείχε κρίσιμες ενδείξεις. Η έκρηξη έπιασε τους κατοίκους της Πομπηίας στην καθημερινότητά τους. Για περίπου 18 ώρες, πέτρες ελαφρόπετρας –μικρά σωματίδια βράχου και τέφρας– έπεφταν βροχή, οδηγώντας τους ανθρώπους να αναζητήσουν καταφύγιο. Όταν η έκρηξη σταμάτησε, όσοι επέζησαν ένιωσαν μια προσωρινή ανάπαυλα έως ότου ισχυροί σεισμοί άρχισαν να ταρακουνούν τα ήδη επιβαρυμένα κτίρια.
Όσοι δεν εγκατέλειψαν τα καταφύγιά τους πιθανότατα σκοτώθηκαν από καταρρεύσεις κτιρίων που είχαν ήδη υπερφορτωθεί λόγω σεισμού, εξήγησε η Δρ Valeria Amoretti, ανθρωπολόγος που ηγείται του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Έρευνας στο Αρχαιολογικό Πάρκο της Πομπηίας. Αυτή ήταν η μοίρα των δύο ατόμων που ανακαλύφθηκαν.
Οι δύο ανδρικοί σκελετοί, και οι δύο περίπου 50 ετών, αποκάλυψαν ξεχωριστές ιστορίες. Το πρώτο άτομο φάνηκε να καταπλακώθηκε ξαφνικά από ένα μεγάλο θραύσμα τοίχου, που οδήγησε σε άμεσους θανατηφόρους τραυματισμούς. Το δεύτερο άτομο μπορεί να γνώριζε τον κίνδυνο, προσπαθώντας να θωρακιστεί με ένα ξύλινο αντικείμενο, ίχνη του οποίου βρέθηκαν ανάμεσα στις ηφαιστειακές αποθέσεις.
Διάφοροι παράγοντες υποδηλώνουν ότι αυτά τα άτομα δεν πέθαναν από εισπνοή τέφρας ή υπερβολική ζέστη, καθώς οι θέσεις τους ήταν πάνω από τις πέτρες ελαφρόπετρας και όχι κάτω από αυτές. Αυτό σημαίνει ότι επέζησαν από την αρχική φάση της έκρηξης μόνο για να κατακλυστούν από καταρρεύσεις τοίχων κατά τη διάρκεια μιας ηρεμίας κατά την ηφαιστειακή δραστηριότητα, πριν από την άφιξη των πυροκλαστικών ροών.
Αν και δεν κατάφεραν όλοι να δραπετεύσουν προσωρινά, ο αριθμός των θυμάτων που βρέθηκαν στα κοιτάσματα τέφρας υποστηρίζει την απελπισμένη ιδέα ότι οι άνθρωποι προσπάθησαν να φύγουν σε εξωτερικούς χώρους. Δεν υπάρχουν αξιόπιστες εκτιμήσεις για το πόσοι πέθαναν λόγω ηφαιστειακών αιτιών ή ζημιών που σχετίζονται με το σεισμό.
Μια νέα κατανόηση της καταστροφής της Πομπηίας μας φέρνει πιο κοντά στις εμπειρίες των ανθρώπων που έζησαν εδώ πριν από σχεδόν 2000 χρόνια. Οι αποφάσεις που πήραν και η δυναμική των γεγονότων, που παραμένουν στο επίκεντρο της έρευνάς μας, καθόρισαν τη ζωή και τον θάνατο στις τελευταίες ώρες της πόλης, κατέληξε ο Δρ Gabriel Zuchtriegel, διευθυντής του Αρχαιολογικού Πάρκου της Πομπηίας.
Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ
photo: pixabay
