Πρόσφατες ανασκαφές στη βόρεια Γουατεμάλα έφεραν στο φως απομεινάρια αυτού του αρχαίου μηχανικού επιτεύγματος, όπως αναφέρει η Michelle Starr για το Science Alert.
Ένα πρώιμο παράδειγμα σύγχρονου φιλτραρίσματος
Δημοσιευμένη στο περιοδικό Scientific Reports , η έρευνα δείχνει ότι το σύστημα φιλτραρίσματος της δεξαμενής Corriental ιδρύθηκε πριν από 2.185 χρόνια, λίγο μετά την ίδρυση του Tikal περίπου το 300 π.Χ. ικανό να φιλτράρει επιβλαβή μικρόβια, βαρέα μέταλλα και άλλους ρύπους. Είναι αξιοσημείωτο ότι αυτά τα ίδια ορυκτά εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται στη σύγχρονη διήθηση νερού.
Ο κύριος συγγραφέας Kenneth Barnett Tankersley, αρχαιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Σινσινάτι, υπογραμμίζει τη σημασία αυτής της ανακάλυψης, σημειώνοντας ότι οι Μάγια ανέπτυξαν αυτήν την αποτελεσματική μέθοδο φιλτραρίσματος πριν από δύο χιλιετίες. Προηγουμένως, η χρήση του ζεόλιθου για τη διήθηση του νερού πιστευόταν ότι ξεκίνησε στις αρχές του 20ου αιώνα.
Προηγμένη Μηχανική στον Πολιτισμό των Μάγια
Οι τεχνικές διαχείρισης του νερού των Μάγια επιδεικνύουν ένα επίπεδο τεχνολογικής πολυπλοκότητας συγκρίσιμο με, και σε ορισμένες περιπτώσεις ξεπερνώντας, άλλους αρχαίους πολιτισμούς. Η χρήση χαλαζία και ζεόλιθου από τους Μάγια τους τοποθέτησε χιλιετίες μπροστά στην τεχνολογία καθαρισμού του νερού.
Αντιμετώπιση της ποιότητας του νερού στο Tikal
Η θέση του Tikal σε πορώδη ασβεστόλιθο παρουσίαζε σημαντικές προκλήσεις λειψυδρίας κατά τη διάρκεια των εποχιακών ξηρασιών. Το σύστημα φιλτραρίσματος ήταν ζωτικής σημασίας για τη διασφάλιση ασφαλούς πόσιμου νερού, καθώς η δεξαμενή Corriental θα περιείχε διαφορετικά κυανοβακτήρια και άλλες τοξίνες επιβλαβείς για την ανθρώπινη υγεία.
Προηγούμενη έρευνα από την ομάδα εντόπισε μόλυνση με υδράργυρο σε άλλες δεξαμενές Tikal , πιθανώς από χρωστικές ουσίες που χρησιμοποιούνται σε τελετουργικά πλαίσια. Ωστόσο, η δεξαμενή Corriental παρέμεινε απαλλαγμένη από τέτοια ρύπανση, παρέχοντας καθαρότερο νερό για τους κατοίκους της πόλης.
Η μελέτη υποδηλώνει ότι οι Μάγια προμηθεύονταν χαλαζία και ζεόλιθο από την περιοχή Bajo de Azúcar, περίπου 18 μίλια βορειοανατολικά του Tikal , όπου αυτά τα υλικά καθάριζαν φυσικά το νερό. Ένας από τους ερευνητές ο Nicholas P. Dunning, υποστηρίζει ότι οι Μάγια πιθανότατα παρατήρησαν τη σχέση μεταξύ αυτών των υλικών και του καθαρού νερού, οδηγώντας στη σκόπιμη μεταφορά και χρήση τους στο σύστημα φιλτραρίσματος του Tikal . Ο σχεδιασμός του συστήματος περιελάμβανε δεξαμενές καθίζησης για περαιτέρω καθαρισμό του νερού πριν εισέλθει στη δεξαμενή, με αποτέλεσμα καθαρότερο νερό με καλύτερη γεύση.
Γνωστό ως Yax Mutal στους αρχαίους κατοίκους του, το Tikal στέγασε πάνω από 3.000 κατασκευές και έναν πληθυσμό τουλάχιστον 60.000 στην ακμή του γύρω στο 750 μ.Χ. Μετά την εγκατάλειψή του πριν από 900 χρόνια, μεγάλο μέρος της πόλης ήταν κρυμμένο μέχρι που οι αρχαιολόγοι της Γουατεμάλας ανακάλυψαν σημαντικά τμήματα, συμπεριλαμβανομένου του Lost, ένα παγκόσμιο συγκρότημα πυραμίδων και κτιρίων, στα τέλη του 20ου αιώνα.
Εκτεταμένα γραπτά αρχεία παρέχουν μια λεπτομερή ιστορία των ηγεμόνων του Tikal σε διάστημα 800 ετών. Το 1979, η UNESCO χαρακτήρισε το Εθνικό Πάρκο Tikal ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, αναγνωρίζοντας τις καλοδιατηρημένες δομές και τα καλλιτεχνικά του επιτεύγματα ως απόδειξη της πολιτιστικής και επιστημονικής ανάπτυξης των Μάγια.
Το πρόσφατα ανακαλυφθέν σύστημα φιλτραρίσματος νερού ενισχύει την κατανόησή μας για τις επιστημονικές εξελίξεις των Μάγια. Η μελλοντική έρευνα από τον Tankersley και την ομάδα του στοχεύει στον εντοπισμό άλλων τοποθεσιών των Μάγια που μπορεί να έχουν χρησιμοποιήσει παρόμοιες τεχνολογίες καθαρισμού νερού.
Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ
photo: pixabay
