οι γονείς αυτού του παιδιού ήταν στενά συγγενείς, πιθανότατα ετεροθαλή αδέλφια ή θείος/θεία και ανιψιά/ανιψιός. Αυτό το επίπεδο συγγένειας είναι εξαιρετικά σπάνιο στις περισσότερες ανθρώπινες κοινωνίες, αλλά φαίνεται ότι έγινε ανεκτή, και μάλιστα προωθήθηκε, μεταξύ των ελίτ του Paquimé κατά τη διάρκεια της ακμής του τον 13ο και τον 14ο αιώνα.

Η ανάλυση του αρχαίου DNA από το παιδί, γνωστό ως Burial 23-8, δείχνει ότι οι γονείς μοιράζονταν μεταξύ 25% και 50% του γονιδιώματός τους, υποδηλώνοντας μια σχέση πρώτου ή δεύτερου βαθμού. Αυτό είναι ένα από τα υψηλότερα επίπεδα συγγένειας που έχουν καταγραφεί σε άτομα από την Αμερική.

Το Paquimé, γνωστό και ως Casas Grandes, ήταν ένα σημαντικό αστικό και τελετουργικό κέντρο στο βορειοδυτικό Μεξικό κατά την προ-ισπανική περίοδο. Ο χώρος είναι αξιοσημείωτος για το μέγεθός του, την αρχιτεκτονική του πολυπλοκότητα και τον πλούτο των αγαθών κύρους, με αποτέλεσμα οι αρχαιολόγοι να συζητούν την κοινωνική του οργάνωση. Ήταν μια ιεραρχική και ελιτίστικη κοινωνία ή μάλλον μια κοσμοπολίτικη κοινότητα;

Η ανακάλυψη του Burial 23-8 παρέχει νέα στοιχεία για την κοινωνική δομή του Paquimé. Η προνομιακή θέση του παιδιού, θαμμένο δίπλα σε σημαντικά τελετουργικά αντικείμενα σε μια από τις πιο εξέχουσες δομές του χώρου, υποδηλώνει ότι ανήκε στην τοπική ελίτ. Επιπλέον, ο υψηλός βαθμός συγγένειας των γονιών του δείχνει ότι αυτή η ελίτ μπορεί να χρησιμοποίησε τους γάμους μεταξύ στενών συγγενών ως στρατηγική για να εδραιώσει και να νομιμοποιήσει την εξουσία τους.

Το Paquimé ήταν ένα από τα πιο σημαντικά σημεία στο βορειοδυτικό Μεξικό και στις νοτιοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες κατά τον 13ο και 14ο αιώνα. Με περισσότερα από 1.100 δωμάτια και μερικά κτίρια που φτάνουν σε ύψος τριών ορόφων, η τοποθεσία διακρίθηκε για το μέγεθος, την αρχιτεκτονική πολυπλοκότητα και την αφθονία εμπορικών αγαθών από τη Μεσοαμερική και άλλες περιοχές.

Το Burial 23-8 βρισκόταν στη δομή γνωστή ως House of the Well , ένα από τα πιο εξέχοντα στην τοποθεσία. Αυτή η ταφή, ενός παιδιού ηλικίας μεταξύ 2 και 5 ετών, τοποθετήθηκε γύρω από έναν από τους ξύλινους στύλους που στήριζαν τη στέγη και τον επάνω όροφο του δωματίου. Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτή η θέση υποδηλώνει ότι το παιδί θάφτηκε ως «παρακλητική προσφορά» όταν τοποθετήθηκε η κολόνα.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια τεχνική(ROH) για να ποσοτικοποιήσουν το επίπεδο συγγένειας του ατόμου. Αυτή η τεχνική επιτρέπει την εκτίμηση του βαθμού συγγένειας μεταξύ των γονέων με βάση το γονιδίωμα. Στην περίπτωση του Burial 23-8, οι τιμές ROH υποδηλώνουν ότι οι γονείς του ήταν ετεροθαλή αδέρφια, θείος/θεία και ανιψιά/ανιψιός, ή παππούς-εγγόνι, δηλαδή συγγενείς πρώτου ή δεύτερου βαθμού.

Εκτός από τη γενετική ανάλυση, οι ερευνητές διεξήγαγαν μελέτες ισοτόπων στροντίου που έδειξαν ότι το παιδί ήταν ντόπιος κάτοικος του Paquimé και χρονολόγηση με ραδιενεργό άνθρακα που τοποθετεί την ταφή στην κορυφή αυτής της τοποθεσίας, μεταξύ 1301 και 1397 μ.Χ.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτό ήταν το μόνο άτομο στο Paquimé που ήταν θαμμένο γύρω από μια θέση.

Συμπεραίνουν ότι αυτά τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι το Burial 23-8 ήταν μέρος μιας εξίσου ιεραρχικής κοινωνίας στο Paquimé. Οι αρχαιολόγοι έχουν συζητήσει εδώ και καιρό τη φύση της κοινωνικής οργάνωσης του Paquimé. Τα δεδομένα από το Burial 23-8 υποδηλώνουν ότι υπήρχε μια ελίτ τάξη στο Paquimé, η οποία μπορεί να προσπάθησε να εδραιώσει την εξουσία της ιδρύοντας “συνδικάτα” μεταξύ στενών συγγενών.

Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ

photo: pixabay