Είναι πολύ πιθανό, τη στιγμή που τα παιδιά θα αρχίσουν να προοδεύουν στη ζωή τους, να προκαλέσουν τη ζήλεια των γονιών τους.

Τα παιδιά, μιλώντας για κατορθώματα και επιτυχίες στους γονείς, μπορεί, αντί για υπερηφάνεια και ενθουσιασμό, να εισπράξουν ψυχρότητα και φθόνο. Παρακάτω θα διαβάσετε τις συμπεριφορές που δείχνουν οι γονείς, οι οποίοι ζηλεύουν τα ενήλικά παιδιά τους.

• Υπερβολική κριτική
• Υπερβολική ανταγωνιστικότητα
• Δεν χαίρονται ειλικρινά για τις επιτυχίες τους
• Υπερβολική αναπλήρωση σε άλλους τομείς
• Αδιαφορούν για τις δυσκολίες τους
• Αποδοκιμασία των επιλογών της ζωής
• Διαρκής σύγκριση
• Δεν εκφράζουν θαυμασμό και τρυφερότητα

Υπερβολική κριτική

Η έντονη, υπερβολική κριτική είναι ένας μηχανισμός προστασίας του γονιού που προσπαθεί να ανακτήσει την αίσθηση του ελέγχου στη σχέση του με το παιδί. Ακόμη και οι πιο επιτυχημένοι ενήλικες μπορεί να επηρεαστούν από τα σκληρά λόγια των γονιών τους. Η ανάγκη των παιδιών για έγκριση από τους γονείς, εξακολουθεί να υπάρχει και στην ενήλικη ζωή μας.

Να θυμάστε ότι αυτή η συμπεριφορά απορρέει από συναισθήματα ζήλειας και ανασφάλειας. Οι γονείς δεν πιστεύουν πραγματικά ότι το παιδί τους δεν αξίζει. Αν ο γονιός σας, διαρκώς σας κρίνει ή υποβαθμίζει την αξία των κατορθωμάτων σας, αυτό συνήθως είναι ένδειξη ότι σας ζηλεύει και δεν είναι δείχνει τα δικά σας ελαττώματα.

Υπερβολική ανταγωνιστικότητα

Η υπερβολική ανταγωνιστικότητα είναι κοινό γνώρισμα των γονιών που ζηλεύουν τα παιδιά τους. Μπορεί να επιδίδονται σε ανούσιους, ανύπαρκτους ανταγωνισμούς επιτυχίας, της δικής τους απέναντι σε εκείνη των παιδιών τους. Μπορεί να μιλούν μόνο για τον εαυτό τους και τα δικά τους κατορθώματα, όταν εσείς είστε στην αρχή της καριέρας σας ή κάνετε τα πρώτα σας επιχειρηματικά βήματα. Αυτή η συμπεριφορά απορρέει από το συναίσθημα της ζήλειας.

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σημάδια που προδίδουν ένα γονιό που ζηλεύει το παιδί του, είναι η απουσία χαράς για τις επιτυχίες του παιδιού. Δηλαδή, ο γονιός, αντί να ενθουσιαστεί, να συγκινηθεί με τα επιτεύγματά του, μπορεί να τα υποβαθμίσει, να αλλάξει κουβέντα ή ν’ αντιδράσει άσχημα. Αν βιώνετε μια τέτοια κατάσταση, πρέπει να θυμάστε ότι, η απόκρισή τους είναι αποτέλεσμα δικών τους συναισθημάτων και δεν αφορά εσάς.

Ανεξάρτητα από το πόσοι χαίρονται με τις επιτυχίες σας ή αναγνωρίζουν την αξία σας, εσείς πρέπει να είστε περήφανοι για τις επιτυχίες σας.

Υπερβολική αναπλήρωση σε άλλους τομείς

Η υπεραναπλήρωση είναι μια χαρακτηριστική συμπεριφορά του γονέα που αισθάνεται ζήλεια απέναντι στο ενήλικο παιδί του. Για παράδειγμα, μπορεί να προσπαθεί να επισκιάσει την επαγγελματική επιτυχία του παιδιού του, εστιάζοντας σε άλλους τομείς της ζωής του, μιλώντας για προσωπικά επιτεύγματα, τις σχέσεις, τα υλικά αποκτήματα στα οποία το παιδί μπορεί ακόμη να υστερεί. Με τον τρόπο αυτό, είναι σαν να ακυρώνει την επαγγελματική επιτυχία του παιδιού. Η προσπάθεια αυτή για αρνητική αντιστάθμιση, είναι ένας μηχανισμός άμυνας.

Αδιαφορούν για τις δυσκολίες τους

Αν ένας γονιός ζηλεύει το ενήλικο παιδί του, μπορεί να αδιαφορεί ή να μην συμμερίζεται τις δυσκολίες που περνά. Αντί δηλαδή να προσφέρουν στήριξη ή καθοδήγηση σε μια δύσκολη περίοδο, προτιμούν να αδιαφορήσουν, να υποτιμήσουν τη δυσκολία, ή ακόμη και να χαρούν που βλέπουν το παιδί τους να παλεύει μόνο του.

Είναι σαν να αντλούν επιβεβαίωση, αφού κερδίσουν στον ανταγωνισμό που αισθάνονται απέναντι στο παιδί. Να θυμάστε ότι αυτή δεν είναι η σωστή, ούτε η αποδεκτή συμπεριφορά από έναν γονιό. Αντίθετα, ένας γονιός πρέπει να στηρίζει, με όποιον τρόπο του επιτρέπεται, το παιδί του, να το ενθαρρύνει και να μην το εγκαταλείπει.

Αποδοκιμασία των επιλογών της ζωής

Οι γονείς που ζηλεύουν τα παιδιά τους, επικρίνουν διαρκώς της επιλογές που κάνουν στη ζωή τους. Οι επαγγελματικές επιλογές, ο σύντροφος, ο τρόπος ζωής, γίνονται σε αυτές της περιπτώσεις στόχος της διαρκούς κριτικής από την πλευρά των γονιών. Πρόκειται για μια συμπεριφορά η οποία πηγάζει από την ανάγκη του γονιού να έχει τον έλεγχο ή να αισθάνεται ανώτερος.

Επικρίνοντας τις επιλογές του παιδιού, προσπαθούν να υπονομεύσουν την αυτοπεποίθησή τους και να επιβεβαιώσουν τη δική τους υπεροχή. Τα παιδιά ωστόσο, χρειάζεται να έχουν στο μυαλό τους ότι είναι ελεύθερα και υπεύθυνα για τις επιλογές που κάνουν στη ζωή τους. Από τη στιγμή που οι επιλογές τους δεν βλάπτουν και δεν επιβαρύνουν τους άλλους, δεν υπάρχει λόγος να προσπαθούν να εκπληρώσουν τις προσδοκίες των άλλων.

Διαρκής σύγκριση

Η διαρκής σύγκριση στην οποία ορισμένοι γονείς υποβάλλουν τα παιδιά τους, είναι αποτέλεσμα της ζήλειας. Είτε με τα αδέλφια, είτε με τα ξαδέλφια, τα παιδιά φίλων, ένας γονιός που αισθάνεται ζήλεια, πάντα θα βρίσκει τρόπους να «μειώνει» την αυτοεκτίμηση των παιδιών του. Αντί να στηρίξουν τα όνειρα και τις επιδιώξεις των παιδιών τους, οι γονείς που νιώθουν ζήλεια, τα παροτρύνουν να μιμηθούν τον δρόμο κάποιου άλλου που, στα δικά τους μάτια, τα έχει καταφέρει καλύτερα.

Πρόκειται για μια συμπεριφορά που πληγώνει και αποθαρρύνει τα παιδιά, τα οποία πρέπει να θυμούνται ότι μέσα από τη συμπεριφορά τους αυτή, οι γονείς δεν εκφράζουν αντικειμενικά την πραγματικότητα, αλλά προβάλλουν τη ζήλεια τους.

Δεν εκφράζουν θαυμασμό και τρυφερότητα

Ένας γονιός που ζηλεύει το παιδί του, δεν εκφράζει ούτε θαυμασμό, ούτε τρυφερότητα, στην προσπάθειά του να υπονομεύσει την αυτοπεποίθησή του. Μπορεί ακόμη να του είναι δύσκολο να αναγνωρίσει τα επιτεύγματα του παιδιού του και να εκδηλώσει την αγάπη του, ειδικά όταν το παιδί προοδεύει σε έναν τομέα στον οποίο ο γονιός νιώθει ότι απειλείται.

Πρόκειται για μια ιδιαίτερα επιζήμια, αλλά και επώδυνη συμπεριφορά. Όλα τα παιδιά αξίζουν την εκτίμηση και την άνευ όρων αγάπη των γονιών τους. Μην ξεχνάτε πως, η αδυναμία κάποιου να εκδηλώσει την αγάπη του δεν έχει να κάνει με εσάς, αλλά με εκείνον. Δεν οφείλεται σε δικό σας λάθος, αλλά σε δική του συναισθηματική ανωριμότητα. Να θυμάστε πως η αξία σας, δεν εξαρτάται από την επιδοκιμασία ή την αποδοχή των γονιών σας. Εμπιστευτείτε τον εαυτό σας, χαρείτε για τις επιτυχία σας και βρείτε ανθρώπους που σας υποστηρίζουν, αναγνωρίζουν και εκτιμούν την αξία σας.

Δείχνουν ανασφάλεια

Κλείνοντας, η διαχείριση της ζήλειας που αισθάνεται ένας γονιός για το παιδί του, δεν είναι κάτι που θα πρέπει να παίρνουμε αψήφιστα. Αντίθετα, απαιτεί, θάρρος, κατανόηση, συναισθηματική νοημοσύνη και υπομονή.

Εσείς χρειάζεται να θυμάστε ότι, οι παραπάνω συμπεριφορές, δεν είναι αποτέλεσμα δικής σας ευθύνης ή πράξεων, αλλά αντανακλούν τις ανασφάλειες που ακόμη και οι γονείς, κουβαλούν.

(με πληροφορίες από enikos. gr / photo: freepik)