σύμφωνα με ιθαγενείς ακτιβιστές που επέκριναν την κυβέρνηση για αποτυχία καθώς αναγνωρίζουν και προστατεύουν επίσημα όλη την επικράτεια του απομονωμένου λαού.

Η θανατηφόρα επίθεση, η οποία σημειώθηκε την περασμένη Πέμπτη αλλά έγινε γνωστή μόλις αυτή την εβδομάδα και έλαβε χώρα μια ημέρα πριν το Forest Stewardship Council (FSC), ανέστειλε για οκτώ μήνες την πιστοποίηση βιωσιμότητας μιας εταιρείας υλοτομίας την οποία οι αγωνιστές έχουν κατηγορήσει ότι καταπάτησε την άγρια ​​εδαφική πατρογονική γη της ομάδας.

Οι περουβιανές αυτόχθονες ομάδες του Αμαζονίου και η ΜΚΟ Survival International ζήτησαν από την FSC – μια διεθνή ΜΚΟ που πιστοποιεί εάν η εξόρυξη ξυλείας είναι βιώσιμη και ηθική – να ακυρώσει οριστικά την πιστοποίησή της για την παραχώρηση ξυλείας Canales Tahuamanu, η οποία συνορεύει με το καταφύγιο όπου ζει η απομονωμένη ομάδα ιθαγενών.

Ο Eusebio Ríos, αντιπρόεδρος της περιφερειακής ομοσπονδίας ιθαγενών Fenamad, που αποτελείται από 39 ομάδες ιθαγενών στις περιοχές Madre de Dios και Cusco του Περού, δήλωσε την Τρίτη: «Υπάρχουν άνθρωποι τραυματίες, νεκροί, αγνοούμενοι – δεν ξέρουμε τι συμβαίνει ή τι έχει συμβεί».

Ζήτησε να εκκενωθούν οι εργάτες ξυλείας από την περιοχή μετά τη σύγκρουση και πρόσθεσε: «Η Fenamad απαιτεί εδώ και πολύ καιρό να προστατεύεται σωστά αυτή η περιοχή για τις απομονωμένες φυλές».

Η επίθεση σημειώθηκε κοντά στον ποταμό Pariamanu στην επαρχία Madre de Dios, σε μια περιοχή της προγονικής επικράτειας του Mashco Piro, η οποία είναι τώρα υπό παραχώρηση υλοτομίας.

Ακολούθησε παρόμοια επίθεση τον Αύγουστο στην ίδια περιοχή, κατά την οποία τουλάχιστον ένας υλοτόμος τραυματίστηκε και άλλο ένα περιστατικό το 2022, όταν ένας υλοτόμος σκοτώθηκε από βέλη και ένας άλλος τραυματίστηκε.

Η Caroline Pearce, εκτελεστική διευθύντρια του Survival International, δήλωσε: «Πρόκειται για μια τραγωδία που μπορούσε να αποφευχθεί πλήρως. Οι περουβιανές αρχές γνώριζαν εδώ και χρόνια ότι αυτή η περιοχή που επέλεξαν να πουλήσουν για υλοτομία ήταν στην πραγματικότητα το έδαφος των Mashco Piro.

«Με τη διευκόλυνση της υλοτόμησης και της καταστροφής αυτού του τροπικού δάσους, όχι μόνο θέτουν σε κίνδυνο την ίδια την επιβίωση των ανθρώπων του Mashco Piro, οι οποίοι είναι απίστευτα ευάλωτοι σε επιδημίες ασθενειών που προέρχονται από ξένους, αλλά έχουν εν γνώσει τους βάλει σε ρίσκο τη ζωή των εργαζομένων στην υλοτομία», πρόσθεσε.

Το υπουργείο Πολιτισμού του Περού, το οποίο είναι υπεύθυνο για τα δικαιώματα των ιθαγενών, ανέφερε σε ανακοίνωσή του ότι διερευνά τις αναφορές και συζητάει με την τοπική εισαγγελία και την αστυνομία για την ανάπτυξη ενός ελικοπτέρου στην περιοχή όπου σημειώθηκε το περιστατικό.

Σε δήλωση την Παρασκευή, η FSC είπε: «Οι πρόσφατες εξελίξεις ενίσχυσαν τις ανησυχίες σχετικά με τους πιθανούς κινδύνους για την ασφάλεια και την ευημερία των Mashco Piro».

Το 2002, το εδαφικό καταφύγιο Madre de Dios έκτασης 829.941 εκταρίων δημιουργήθηκε στο νοτιοανατολικό Αμαζόνιο του Περού για να ζήσει η φυλή Mashco Piro, αλλά η προγονική επικράτεια του ημινομαδικού λαού εκτείνεται πέρα ​​από τα σύνορά του σε τροπικό δάσος που είναι πλούσιο σε κέδρο και μαόνι όπου οι εταιρείες ξυλείας το χρησιμοποιούν για υλοτομία.

Το 2015, το υπουργείο Πολιτισμού του Περού πρότεινε την αναβάθμιση της προστατευόμενης περιοχής στο Madre de Dios από εδαφικό καταφύγιο σε αυτόχθονα, καθώς και επέκταση των συνόρων του ώστε να αντικατοπτρίζουν την πραγματική έκταση της επικράτειας Mashco Piro, αλλά αντιμετώπισε έντονη αντίθεση από τα συμφέροντα της υλοτομίας.

Η κίνηση θα είχε αλλάξει το νομικό της καθεστώς, θα επέκτεινε τα σύνορά της για να συμπεριλάβουν παραχωρήσεις ξυλείας και θα απαγόρευε τη δραστηριότητα υλοτομίας. Εγκρίθηκε από πολυτομεακή επιτροπή το 2016, αλλά ανεξήγητα το νέο καθεστώς δεν επισφραγίστηκε με προεδρικό διάταγμα.

Οι υπεύθυνοι της εκστρατείας είπαν ότι η φυλή Mashco Piro, που πιστεύεται ότι αριθμεί περισσότερα από 750 άτομα, θα μπορούσε να είναι η μεγαλύτερη απομονωμένη φυλή στον κόσμο, αν και το υπουργείο Πολιτισμού του Περού έχει μια πιο συντηρητική εκτίμηση περίπου 400 μελών. Το Περού αναφέρει ότι υπάρχουν 25 αυτόχθονες ομάδες που ζουν σε απομόνωση ή αρχική επαφή, ο δεύτερος υψηλότερος αριθμός στον Αμαζόνιο, μετά τη Βραζιλία.

photo: pixabay