Πολλοί γονείς θέλουν ακόμη και τα ενήλικα παιδιά τους να εξαρτώνται από αυτούς, ουσιαστικά βλάπτοντάς τα, παρά βοηθώντας τα.

Ακολουθούν τα 7 χαρακτηριστικά των παρεμβατικών γονέων:

1.Υπερβολική ανάμιξη στη ζωή των παιδιών τους

2.Απαιτούν διαρκή επικοινωνία

3. Οικονομική εξάρτηση

4. Δεν αποδέχονται τις επιλογές τους

5. Σύνδρομο της «άδειας φωλιάς»

6. Δεν σέβονται την ιδιωτικότητά τους

7. Δεν δέχονται την ανεξαρτησία τους

Υπερβολική ανάμιξη στη ζωή των παιδιών τους

Είναι φυσικό οι γονείς να ενδιαφέρονται για τη ζωή των ενήλικων παιδιών τους. Αλλά υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην ανησυχία και την παρεμβατικότητα.

Οι γονείς που δεν αφήνουν τα παιδιά τους να ανεξαρτητοποιηθούν, παρεμβαίνουν, δίνοντας συμβουλές, επηρεάζοντας τις αποφάσεις των παιδιών τους ή ανησυχώντας υπερβολικά. Αυτή η συμπεριφορά προέρχεται από μια βαθιά ριζωμένη ανάγκη για προστασία και έλεγχο. Στη πραγματικότητα, μπορεί να συνθλίψει ανάπτυξη και την ανεξαρτησία των ενήλικων παιδιών τους.

Είναι βασικό να μπορείτε να κάνετε ένα βήμα πίσω και ν’ αφήνετε τα παιδιά σας να διαχειριστούν διάφορες καταστάσεις και προκλήσεις.

Αυτό δεν σημαίνει αδιαφορία, αλλά παροχή ελευθερίας και καλλιέργεια της αυτονομίας. Ο ρόλος του γονέα εξελίσσεται καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν. Είναι σημαντικό ο γονιός να σέβεται τα όρια του παιδιού και να τα υποστηρίζει με τέτοιο τρόπο που να ενισχύει την αυτονομία τους και την αυτοδυναμία τους.

Απαιτούν διαρκή επικοινωνία

Πολλοί είναι οι γονείς που θέλουν να βρίσκονται διαρκώς σε επικοινωνία με τα ενήλικα παιδιά τους. Ενώ είναι σημαντικό να διατηρείς ανοιχτές τις γραμμές επικοινωνίας, το να περιμένεις συνεχή επαφή μπορεί να είναι καταπιεστικό. Αυτή η αξίωση μπορεί να ασκεί πίεση σ’ ένα παιδί.

Η επικοινωνία είναι αναγκαία, ωστόσο χρειάζεται να υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στην επαφή και την αυτονομία του παιδιού.

Οικονομική εξάρτηση

Σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη στις Ηνωμένες Πολιτείες, περισσότεροι από τους μισούς ενήλικες ηλικίας 21 έως 37 λαμβάνουν κάποια μορφή οικονομικής βοήθειας από τους γονείς τους. Ενώ είναι φυσιολογικό οι γονείς να θέλουν να στηρίξουν τα παιδιά τους, η δημιουργία οικονομικής εξάρτησης είναι σημάδι δυσλειτουργίας.

Φυσικά, υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην προσφορά βοήθειας σε μία δύσκολη περίοδο και στην δημιουργία της μακροχρόνιας εξάρτησης.

Είναι σημαντικό οι γονείς να καθοδηγούν τα παιδιά τους προς την οικονομική ανεξαρτησία, επιτρέποντάς τους να λαμβάνουν και να μαθαίνουν από τις δικές τους αποφάσεις και την προσωπική διαχείριση χρημάτων.

Επίσης, οι γονείς δε θα πρέπει σε καμία περίπτωση να μπλέκουν τα παιδιά τους σε δικές τους οικονομικές δραστηριότητες όπως πχ δάνεια, συμμετοχή σε εταιρίες κτλ

Δεν αποδέχονται τις επιλογές τους

Όλοι οι γονείς έχουν τα δικά τους όνειρα και φιλοδοξίες για τα παιδιά τους.

Αλλά μερικές φορές, οι επιλογές των παιδιών μπορεί να μην συμφωνούν με όσα φαντάζονται ή επιθυμούν οι γονείς.

Οι γονείς που δεν αφήνουν τα παιδιά να ανεξαρτητοποιηθούν, δυσκολεύονται ν’ αποδεχθούν τις επιλογές του ενήλικου παιδιού τους, ειδικά όταν αυτές αποκλίνουν από τις δικές τους προσδοκίες ή αξίες. Αυτό θα μπορούσε να αφορά οτιδήποτε, από την επιλογή της σταδιοδρομίας ή του συντρόφου τους , ή τον τρόπο ζωής ή τις πεποιθήσεις τους.

Τα ενήλικα παιδιά έχουν το δικαίωμα να λαμβάνουν τις δικές τους αποφάσεις, ακόμη και αν δεν συμφωνούν οι γονείς.

Σύνδρομο της «άδειας φωλιάς»

Το σύνδρομο της «άδειας φωλιάς» είναι ένα αληθινό πλήγμα για την ψυχολογία του γονέα, ο οποίος είχε στρέψει το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής του στη φροντίδα του παιδιού του, μέχρι τη στιγμή που αυτό χρειάζεται να φύγει από το σπίτι λόγω σπουδών, εργασίας, ή επειδή δημιουργεί τη δική του οικογένεια.

Αυτή η αίσθηση της κενότητας, που ονομάζεται «σύνδρομο της άδειας φωλιάς» , είναι πολύ συχνή για τους γονείς.

Δημιουργείται μια βαθιά αίσθηση απώλειας που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε αισθήματα λύπης, μοναξιάς, ή και κατάθλιψης.

Σε αυτή την περίπτωση οι γονείς πρέπει να αποδεχτούν τα συναισθήματά τους και να αφήσουν το χρόνο να κάνει τη δουλειά του.

Δεν σέβονται την ιδιωτικότητά τους

Η ιδιωτικότητα είναι μια θεμελιώδης παράμετρος κάθε σχέσης, περιλαμβανομένης της σχέσης γονέα και παιδιού.

Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν και ξεκινούν τη δική τους ζωή, έχουν το δικαίωμα να διατηρήσουν ορισμένα πράγματα ιδιωτικά.

Οι γονείς που δυσκολεύονται να αφήσουν τα παιδιά τους ν’ ανεξαρτητοποιηθούν, μπορεί να παραβιάζουν την ιδιωτική ζωή των παιδιών τους.

Δηλαδή, μπορεί να διερευνούν τα προσωπικά θέματα του ενήλικου παιδιού τους ή να ζητούν να μάθουν λεπτομέρειες τις οποίες το παιδί δεν θέλει να αποκαλύψει.

Αυτή η πίεση επιβαρύνει τη σχέση γονέα-παιδιού, ενώ προκαλεί αισθήματα δυσαρέσκειας.

Οι γονείς πρέπει να σέβονται την ιδιωτικότητα του ενήλικου παιδιού τους, όπως ακριβώς θα περίμεναν να γίνεται σεβαστή η δική τους ιδιωτική τους ζωή.

Να θυμάστε, η εμπιστοσύνη βασίζεται στην αμοιβαιότητα.

Δείξτε στα ενήλικα παιδιά σας ότι τα εμπιστεύεστε και ότι σέβεστε τα όριά τους, και, το πιθανότερο είναι να την ανταποδώσουν.

Δεν δέχονται την ανεξαρτησία τους

Αρκετοί γονείς, δυσκολεύονται να κάνουν αποδεκτή την ανάγκη των παιδιών τους για ανεξαρτησία.

Αυτή η αντίσταση μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους – από την προσπάθεια λήψης αποφάσεων ή την αμφισβήτηση των ικανοτήτων τους να χειριστούν τις προκλήσεις της ζωής. Αυτό μπορεί να υπονομεύσει την αυτοπεποίθηση του παιδιού και να εμποδίσει την ανάπτυξή του.

Η αντίσταση στην ανεξαρτησία όχι απλά τα κρατάει πίσω, αλλά μπορεί να επιδράσει και αρνητικά στη σχέση με τους γονείς.

Οι γονείς χρειάζεται να εμπιστεύονται τις αξίες που έχουν ενσταλάξει στα παιδιά τους και την ικανότητά τους να τις προσαρμόσουν με τον δικό τους τρόπο.

Δεν είναι εύκολο, αλλά είναι ένα απαραίτητο κομμάτι της ανεξαρτητοποίησης των παιδιών και ένα καθοριστικό βήμα προς μια υγιή σχέση γονέων – ενήλικων παιδιών.

(με πληροφορίες από enikos. gr / photo: freepik)