Οι ερευνητές μελέτησαν τις διατροφικές συνήθειες από νήπια έως εφήβους και διαπίστωσαν ότι κατά μέσο όρο η ιδιοτροπία στο φαγητό άλλαξε ελάχιστα από την ηλικία των 16 μηνών έως τα 13 έτη.

Όταν εξέτασαν τους οδηγούς της ιδιότροπης διατροφής, το DNA εμφανίστηκε ως ο κυρίαρχος παράγοντας. Η γενετική ποικιλομορφία στον πληθυσμό εξηγούσε το 60% των διαφορών στην επιλεκτικότητα στους 16 μήνες, που αυξήθηκε σε 74% και περισσότερο από την ηλικία των τριών έως 13 ετών, σύμφωνα με τη μελέτη.

Η Δρ Zeynep Nas, γενετιστής συμπεριφοράς στο UCL, είπε: «Το κύριο στοιχείο από αυτή τη δουλειά είναι ότι η ιδιοτροπία στα φαγητά δεν είναι κάτι που προκύπτει από την ανατροφή των παιδιών. Πραγματικά οφείλεται στις γενετικές διαφορές μεταξύ μας».

Άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν τις ιδιοτροπίες στο φαγητό προέρχονται από το περιβάλλον στο οποίο ζουν, είπαν οι ερευνητές, όπως το να κάθονται για φαγητό ως οικογένεια και τα είδη των τροφίμων που καταναλώνουν οι άνθρωποι γύρω τους.

Η Nas και οι συνάδελφοί της ανέλυσαν δεδομένα από τη μελέτη Gemini στο Ηνωμένο Βασίλειο, στην οποία συμμετείχαν 2.400 σύνολα διδύμων για να διερευνήσουν πώς η γενετική και το περιβάλλον επηρεάζουν την ανάπτυξη της παιδικής ηλικίας. Ως μέρος της μελέτης, οι γονείς συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια σχετικά με τις διατροφικές συνήθειες των παιδιών τους στους 16 μήνες και ξανά σε ηλικία τριών, πέντε, επτά και 13 ετών.

Για να προσδιορίσουν πόσο η γενετική συμβάλλει στην ιδιόρρυθμη διατροφή και πόσο οφείλεται σε περιβαλλοντικούς παράγοντες, οι ερευνητές συνέκριναν τις διατροφικές συνήθειες των πανομοιότυπων διδύμων και των μη πανομοιότυπων διδύμων. Ενώ τα πανομοιότυπα δίδυμα μοιράζονται το 100% των γονιδίων τους, τα μη πανομοιότυπα δίδυμα μοιράζονται μόνο τα μισά.

Γράφοντας στο Journal of Child Psychology and Psychiatry , οι ερευνητές περιγράφουν πώς οι ιδιόρρυθμες διατροφικές συνήθειες ήταν πιο παρόμοιες μεταξύ των όμοιων διδύμων παρά των μη πανομοιότυπων διδύμων, απόδειξη ότι η γενετική υποστήριξε σε μεγάλο βαθμό τις διαφορές στην επιλεκτικότητα.

Σημασία όμως είχε και το περιβάλλον των παιδιών. Οι εμπειρίες που μοιράζονταν τα δίδυμα, όπως τα είδη φαγητού που τρώγονταν στο σπίτι, ήταν σημαντικοί παράγοντες επιλεκτικότητας όταν ήταν νήπια. Μεταξύ των ηλικιών επτά και 13 ετών, μεμονωμένες εμπειρίες, όπως η ύπαρξη διαφορετικών φίλων, εξήγησαν περίπου το 25% της διακύμανσης των επιπέδων ιδιόρρυθμης διατροφής.

Οι κοινές εμπειρίες, όπως το φαγητό ως οικογένεια, είχαν τη μεγαλύτερη επιρροή στα νήπια, επομένως η προσφορά μεγαλύτερης ποικιλίας σε αυτήν την ηλικία μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική, είπαν οι ερευνητές.

Ενώ η γενετική είναι ξεκάθαρα σημαντική στην ιδιόρρυθμη διατροφή, δεν πρέπει να αφήνει τους γονείς να αισθάνονται αποδυναμωμένοι, προσθέτουν οι ερευνητές. Όπως το θέτει ο Νας: «Η γενετική δεν είναι το πεπρωμένο».

«Οι γονείς μπορούν να συνεχίσουν να υποστηρίζουν τα παιδιά τους να τρώνε μια μεγάλη ποικιλία τροφών κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας και της εφηβείας, αλλά οι συνομήλικοι και οι φίλοι μπορεί να γίνουν πιο σημαντική επιρροή στη διατροφή των παιδιών καθώς φτάνουν στην εφηβεία τους».

Η κατανόηση περισσότερων για τη γενετική των διατροφικών επιλογών θα μπορούσε να βοηθήσει τους επιστήμονες να εντοπίσουν τι αποτρέπει ορισμένους ανθρώπους από το να τρώνε υγιεινά και να ανοίξει το δρόμο για τροποποιημένες υγιεινές τροφές που είναι πιο ελκυστικές, είπε ο Pirastu.

photo: freepik