Η ανακάλυψη του σπηλαίου χρονολογείται από το 1950, όταν δύο νεαρά αδέρφια, παρασυρμένα από ιστορίες αρχαίων κειμένων που ήταν χαραγμένα στους τοίχους μιας σπηλιάς, αποφάσισαν να ψάξουν για το μέρος. Μετά από μια σύντομη εξερεύνηση, βρήκαν το σπήλαιο Fugoppe, που πήρε το όνομά του από το παλιό όνομα του πλησιέστερου χωριού, στην πλαγιά ενός λόφου που ονομάζεται Maruyama.
Μπαίνοντας στη σπηλιά, βρήκαν αρχαία αγγεία και εργαλεία, αλλά αυτό που τράβηξε πραγματικά την προσοχή τους ήταν τα εκατοντάδες σκαλιστά σχέδια που κάλυπταν τους πέτρινους τοίχους.
Μετά την αναφορά του ευρήματος, ομάδες αρχαιολόγων διεξήγαγαν επίσημες ανασκαφές το 1951 και το 1953, αποκαλύπτοντας αντικείμενα από την Ύστερη περίοδο Jōmon (1000-500 π.Χ.), όπως αγγεία, αιχμές βελών και σκαλισμένα οστά. Αλλά η πιο εντυπωσιακή ανακάλυψη ήταν τα περισσότερα από 800 βραχογλυφικά σκαλισμένα στους δυτικούς, βόρειους και νότιους τοίχους, που απεικονίζουν ανθρώπινες μορφές, ζώα, βάρκες και αφηρημένα σύμβολα των οποίων η ερμηνεία εξακολουθεί να συζητείται.
Οι ειδικοί πιστεύουν ότι οι ζωγραφιές των σπηλαίων έχουν σαμανική ή θρησκευτική σημασία. Χρονολογούνται στους τελευταίους αιώνες προ Χριστού, που συμπίπτουν με τον πολιτισμό του Jōmon. Αν και ο ακριβής σκοπός τους παραμένει άγνωστος, οι αρχαιολόγοι εικάζουν ότι αποτελούσαν μέρος πνευματικών τελετουργιών που σχετίζονται με τη γονιμότητα, το κυνήγι ή τη λατρεία των προγόνων.
Αυτό που κάνει αυτόν τον ιστότοπο μοναδικό είναι ότι το σπήλαιο Fugoppe είναι ένα από τα δύο μόνο μέρη σε όλη την Ιαπωνία όπου διατηρούνται βραχογραφίες σε σπηλιές, το άλλο είναι το σπήλαιο Temiya στην πόλη Otaru. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την αφθονία σπηλαιογραφιών και χαρακτικών που βρέθηκαν σε σπηλιές σε όλη την Ευρώπη και σε άλλα μέρη του κόσμου.
Η εξαιρετική σπανιότητα αυτού του είδους τέχνης στην Ιαπωνία οφείλεται πιθανότατα στο γεγονός ότι τα λίγα πετρογλυφικά που έγιναν έχουν εξαφανιστεί κατά τη διάρκεια χιλιετιών, σβησμένα από την υγρασία και τη διάβρωση. Αυτά στο Fugoppe διατηρήθηκαν με προστασία μέσα στο ξερό σπήλαιο.
Μια άλλη θεωρία είναι ότι ο λαός Jōmon της Ιαπωνίας απλά δεν είχε την τάση να δημιουργεί συχνά την τέχνη των σπηλαίων, σε αντίθεση με τους προϊστορικούς κατοίκους άλλων τόπων. Οι γκραβούρες Fugoppe μπορεί να αποτελούν εξαίρεση, πιθανώς λόγω εξωτερικών επιρροών που φθάνουν δια θαλάσσης από την ασιατική ήπειρο.
Στην πραγματικότητα, οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι βλέπουν ομοιότητες στα βραχογραφήματα με την τέχνη του βράχου από τον πολιτισμό Amur, σε αυτό που είναι σήμερα ρωσικό έδαφος, υποδηλώνοντας ανταλλαγές ή μεταναστεύσεις μεταξύ αυτών των περιοχών στην αρχαιότητα.
Το ίδιο το σπήλαιο είναι μικρό, έχει μόνο περίπου 5 μέτρα πλάτος και 6 μέτρα βάθος, με μέγιστο ύψος 7 μέτρα. Ωστόσο, περιείχε ένα παχύ αρχαιολογικό στρώμα βάθους περίπου 7 μέτρων στο οποίο βρέθηκαν λίθινα, οστέινα και κέρατα εργαλεία, καθώς και όστρακα και μαντικά οστά, γεγονός που έδειχνε ότι χρησιμοποιήθηκε συνεχώς για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Μερικοί ερευνητές πιστεύουν ότι τα γλυπτά στο Σπήλαιο Fugoppe (όπως αυτά στο Temiya) αποτελούν μέρος ενός αρχαίου συστήματος γραφής, των λεγόμενων χαρακτήρων του Χοκάιντο, που ανακαλύφθηκαν στο νησί το 1886.
Το σπήλαιο Fugoppe ανακηρύχθηκε Εθνικός Θησαυρός το 1953, αλλά η φήμη του εκτείνεται πέρα από την Ιαπωνία. Καθώς εγείρει ενδιαφέροντα ερωτήματα σχετικά με τις συνδέσεις μεταξύ των πρώιμων πολιτισμών της Ιαπωνίας και της υπόλοιπης Ασίας, αυτό το μικρό σπήλαιο περιέχει έναν ανεκτίμητο αρχαιολογικό θησαυρό που μπορεί να επιφέρει εκπλήξεις στους ερευνητές.
Από το 1972, τα πετρογλυφικά εκτίθενται in situ, διατηρημένα πίσω από γυαλί μέσα σε μια μικρή δομή που τους επιτρέπει να εκτιμηθούν χωρίς τον κίνδυνο φθοράς. Δεν επιτρέπεται η φωτογράφηση. Ένα από τα πιο περίεργα μοτίβα, ο λεγόμενος φτερωτός άνδρας , έχει γίνει ένα διάσημο πολιτιστικό σύμβολο στο Χοκάιντο, εμφανίζεται σε όλα τα είδη εμπορευμάτων και μάλιστα πρωταγωνιστεί σε ένα θεατρικό έργο.
Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ
photo: pixabay
