Οι αρχαιολόγοι ετοιμάζονταν να ερευνήσουν έναν οικισμό της Λίθινης Εποχής έξω από το Βάρμπεργκ. Συνάντησαν όμως ένα γιγάντιο ταφικό σημείο από την εποχή των Βίκινγκς.
Στη Σουηδία, η Λίθινη Εποχή τελείωσε γύρω στο 1800 π.Χ., σύμφωνα με τη Σκανδιναβική Αρχαιολογία, αλλά καθώς η ομάδα έσκαβε την τοποθεσία ανά τμήμα, άρχισαν να βρίσκουν ταφές που δεν ήταν τόσο παλιές.
Ακόμη και τον πρώτο χρόνο, η Petra Nordin, διευθύντρια του έργου, συνειδητοποίησε ότι ήταν μεγαλύτερη δουλειά από ό,τι φανταζόταν κανείς όταν άρχισαν να βρίσκουν λείψανα ταφής της εποχής των Βίκινγκς :
«Είχαμε βρει πέντε τάφους με υπολείμματα οστών και στρώματα φωτιάς. Τα οστά ήταν από σκύλους και ανθρώπους. Τότε συνειδητοποιήσαμε ότι υπήρχε ένας μεγάλος ταφικός χώρος των Βίκινγκς στον οποίο έπρεπε να επικεντρωθούμε».
Ο ταφικός χώρος είναι στρατηγικά καλά τοποθετημένος σε μια επίπεδη κορυφογραμμή κατά μήκος δύο σημαντικών συγκοινωνιακών οδών.
Η Petra Nordin εξηγεί την κατάσταση του ευρήματος: «Το πρόβλημα είναι ότι το έδαφος έχει οργωθεί και ισοπεδωθεί για να καλλιεργηθούν και να δημιουργηθούν βοσκοτόπια, έτσι όλες οι υπερκατασκευές έχουν εξαφανιστεί και οι τάφοι έχουν οργωθεί σε κομμάτια. Όμως, ερευνήσαμε πού βρίσκονται οι φωτιές και, μεταξύ άλλων, βρήκαμε αυτό που ερμηνεύσαμε ως ναυάγιο μήκους 50 μέτρων [ταφή πλοίου] πάνω στην κορυφογραμμή».
Και προσθέτει, «Συχνά βρίσκαμε σκύλους σε μικρές στρογγυλές φωτιές και ανθρώπους σε επιμήκεις φωτιές. Ο σκύλος ήταν σύντροφος και συνόδευε τον άνθρωπο στην πυρά».
Οι ταφές χρονολογήθηκαν μεταξύ 800 και 1050 μ.Χ. — την εποχή των Βίκινγκς. Σύντομα, βρέθηκαν όλο και περισσότερες ταφές και άλλα τεχνουργήματα της εποχής των Βίκινγκς αναδύθηκαν από τις λάσπες, είπαν οι αρχαιολόγοι.
Συνολικά, οι αρχαιολόγοι βρήκαν τρία μεγάλα ναυάγια και ένα τύμβο σε σχήμα πλοίου.
Η Arkeologerna είπε ότι ήταν ένας τεράστιος ταφικός χώρος, αλλά τα χρόνια από τότε που ξεκίνησαν οι ανασκαφές, οι αρχαιολόγοι κατάφεραν να φτάσουν μόνο το 6% του συνολικού χώρου.
Ανάμεσα στα ευρήματα υπήρχαν πόρπες κοστουμιών όπως και πόρπες με κούμπωμα, κεραμικά, καθώς και έναν συνδετήρα αραβικού ασημένιου νομίσματος. Χρονολογείται μεταξύ 795 και 806 μ.Χ., κάτι που ταιριάζει καλά με τους παλαιότερους τάφους της τοποθεσίας.
Έχουν επίσης βρεθεί οστά ζώων πτηνών, σκύλων, βοοειδών και χοίρων καθώς και οστά ανθρώπων. Το πιο συνηθισμένο τελετουργικό ταφής κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν η καύση. Τα περισσότερα από τα αντικείμενα που βρέθηκαν επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό από τη φωτιά.
Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ
photo: pixabay
