Κάθε χρόνο αυτούς τους μήνες -συγκομιδής της ελιάς- στην Αργολίδα πάσχουν από εργατικά χέρια με αποτέλεσμα εκατοντάδες οικογενειακές επιχειρήσεις είτε να έχουν εγκαταλείψει εξ’ ολοκλήρου τις προσπάθειες λόγω αδυναμίας ή να ενοικιάζουν τα λιόδεντρα που διαθέτουν, είτε να στρέφονται σε συγγενικά τους άτομα ζητώντας βοήθεια. Αλλά δεν είναι μόνο οι παραγωγοί ελαιόλαδου που έχουν έλλειψη, είναι και αγρότες κηπευτικών όπου παρά τις υψηλές τιμές πλέον στα μεροκάματα, δεν πάνε στα χωράφια Έλληνες να δουλέψουν και τα εργατικά χέρια μεταναστών παραμένουν σε μεγάλη έλλειψη παρά τα πολλαπλά μέτρα της πολιτείας, τα τελευταία χρόνια. Επισκεφτήκαμε τα Ίρια ένα πεδινό χωριό χτισμένο στις ακτές του αργολικού κόλπου. Εδώ, σχεδόν όλος ο πληθυσμός στην περιοχή ασχολείται με τη γεωργία. Ο αργολικός κάμπος γύρω στα 12 χιλιάδες στρέμματα προμηθεύει με κηπευτικά όλο το χρόνο πολλές περιοχές της Ελλάδας και όχι μόνο. Μαρούλια, μπρόκολα , iceberg κ.ά. Δουλειά υπάρχει για όλους, καθώς στην περιοχή έχουν εγκατασταθεί μεγάλες εταιρείες τροφίμων και έχουν βρει παραγωγούς που τους προμηθεύουν με βιολογικά προϊόντα δουλεύοντας αποκλειστικά για αυτούς. Οι υπόλοιποι όμως, καλλιεργούν και πουλάνε μόνοι τους μέσα από την κλασική αλυσίδα παραγωγής διοχετεύοντας τα προϊόντα τους στη λαχαναγορά είτε της Αθήνας είτε της Θεσσαλονίκης.

  Καταγράψαμε την αγωνία και τις μαρτυρίες αγροτών, όπως του Ευάγγελου Δρούζα που πασχίζει τα τελευταία χρόνια να μείνει όρθιος αντιμετωπίζοντας τη μεγαλύτερη δυσκολία που είναι, η ανεύρεση εργατικών χεριών. Ο ίδιος είναι ένας δραστήριος αγρότης που παράγει πολλά προϊόντα.

   Δυσεύρετοι οι εργάτες γης

«Το πρόβλημα εύρεσης εργατών γης είναι ένα πρόβλημα των τελευταίων τριών χρόνων. Είναι αλήθεια ότι προσπάθησε το κράτος να το αντιμετωπίσει με πολλούς τρόπους όπως τους μετακλητούς εργάτες και από φέτος, κάνοντας πιο εύκολη την απόκτηση αδειών σε μετανάστες. Κάναμε αιτήσεις με βάση την παραγωγή μας, πόσους εργάτες χρειαζόμαστε. ‘Ήρθαν κάποιοι εργάτες από το Πακιστάν, σε εμένα μου έφεραν 4 εργάτες μετακλητούς, οι οποίοι μετά από το ενιάμηνο έφυγαν όλοι για χώρες της δυτικής Ευρώπης. Δεν κάθισε κανένας.», δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Ευάγγελος Δρούζας.

Οι επιπτώσεις από την έλλειψη εργατικών χεριών είναι μεγάλη

 «Να σκεφτείτε ότι πολλά κτήματα έχουν μείνει ακαλλιέργητα. Εγώ προσωπικά έχασα πέρσι προϊόντα. Δεν κατάφερα να τα κόψω και μου έμειναν στο χωράφι.» Ρωτάμε τον κ. Δρούζα πόσοι είναι αυτή την στιγμή οι αλλοδαποί που εργάζονται στον κάμπο.

   – «Είναι ελάχιστοι . Αν κάθε παραγωγός χρειάζεται 4-5 εργάτες τώρα αυτή την στιγμή ούτε οι μισοί δεν βρίσκονται.»

 Ο αγρότης θα μας οδηγήσει στα κτήματα του εκεί που καλλιεργεί iceberg. Αυτή τη στιγμή, εργάζεται μόνο ένας εργάτης, ενώ θα χρειαζόταν πολύ περισσότερους.

 «Το iceberg που καλλιεργώ εδώ, χρειάζεται εργάτης να το φυτέψει, χρειάζεται εργάτης να του ρίξει λίπασμα, χρειάζεται εργάτης να το σκαλίσει, χρειάζεται εργάτης να το κόψει, να το ραντίσει. Και βλέπετε να έχω μόνο έναν. Καταλαβαίνετε…»

   Τα κυκλώματα

Η έλλειψη εργατικών χεριών έχει δημιουργήσει παρασκηνιακή δράση κάποιων κυκλωμάτων στην περιοχή που εκμεταλλεύονται παράτυπους αλλοδαπούς εργάτες που δεν έχουν χαρτιά. Τους φέρνουν, τους νοικιάζουν και τους παρακρατούν μάλιστα και ποσοστά από την αμοιβή τους. Όλοι το ξέρουν αλλά κανείς δεν μιλάει. Μάλιστα κάποιοι από αυτούς που τους διακινούν, είναι ομοεθνείς τους.

 Η συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς που δουλεύουν εποχιακά έστω, δεν έχουν άδεια εργασίας. Κάποιοι ζουν σε δύσκολες συνθήκες καθώς στοιβάζονται σε αποθήκες.

Ρωτήσαμε πολλούς παραγωγούς αν υπάρχουν στα Ίρια στον κάμπο Έλληνες που δουλεύουν ως εργάτες γης στα χωράφια. Η απάντηση ήταν κατηγορηματικά, όχι. Οι νέοι εγκαταλείπουν τη γεωργία και αρνούνται να κάνουν ακόμη και κάποια μεροκάματα. Εκτός και αν δουλέψουν για να ενισχύσουν την οικογένεια. Εκεί, υπάρχουν πολλοί αλλά κυρίως στην παραγωγή ελαιόλαδου που είναι λιγότερο σκληρή η δουλειά.

(ΑΠΕ -ΜΠΕ / photo: freepik)