Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο American Journal of Biological Anthropology, ηγήθηκε από τη Δρ. Marina Lozano του IPHES-CERCA και αφορούσε τη συνεργασία με ιδρύματα όπως το Καταλανικό Ινστιτούτο Έρευνας στην Πολιτιστική Κληρονομιά (ICRPC-CERCA) και το Πανεπιστήμιο της Girona.

Η ομάδα αναγνώρισε τρία δόντια που ανήκαν σε τουλάχιστον τρία άτομα του Νεάντερταλ: ένα βρέφος, έναν ανήλικο και έναν ενήλικα. Δύο δόντια, που ανασύρθηκαν από το επίπεδο Ν του σπηλαίου, εκτιμάται ότι είναι άνω των 120.000 ετών, ενώ το τρίτο, από το Επίπεδο J, χρονολογείται μεταξύ 71.000 και 44.000 ετών. Αυτά τα ευρήματα σηματοδοτούν δύο διακριτές περιόδους κατοίκησης των Νεάντερταλ στην τοποθεσία.

Χρησιμοποιήθηκαν προηγμένες τεχνικές όπως η μικροτομογραφία (μCT) για τη δημιουργία λεπτομερών τρισδιάστατων μοντέλων των δοντιών, αποκαλύπτοντας χαρακτηριστικά όπως το πάχος της αδαμαντίνης, τη διασταύρωση αδαμαντίνης-οδοντίνης (EDJ) και τον όγκο της κοιλότητας του πολφού. Ο Δρ Λοζάνο είπε:

«Τα υπολείμματα μας επιτρέπουν να λάβουμε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την παρουσία των Νεάντερταλ στην Arbreda σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, συμπεριλαμβανομένης μιας περιόδου κοντά στην εξαφάνισή τους, όταν μπορεί να συνυπήρχαν με σύγχρονους ανθρώπους».

Το σπήλαιο Arbreda έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη μελέτη της μετάβασης από τη Μέση στην Ανώτερη Παλαιολιθική στη Δυτική Ευρώπη. Ανασκάφηκε για πρώτη φορά το 1972 και περιέχει πολιτιστικά στρώματα που εκτείνονται από τη Μέση Παλαιολιθική έως τη Νεολιθική.

«Το σπήλαιο Arbreda είναι θεμελιώδες για την κατανόηση της παρουσίας των Νεάντερταλ στην Καταλονία και την τελική αντικατάστασή τους από σύγχρονους ανθρώπους. Αυτά τα ευρήματα δείχνουν ότι τα επαγγέλματά τους εδώ ήταν πολύ πιο παρατεταμένα από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως».

Τα ευρήματα της Arbreda συμβάλλουν σημαντικά στο παλαιοανθρωπολογικό αρχείο, ιδιαίτερα όσον αφορά τον τρόπο ζωής των ύστερων Νεάντερταλ.

Οι ερευνητές προτείνουν ότι οι Νεάντερταλ στην Arbreda προσαρμόστηκαν στις κλιματικές και περιβαλλοντικές αλλαγές, εναλλάσσοντας μεταξύ παρατεταμένων και βραχυπρόθεσμων καταλήψεων σε σπηλιές. Αυτή η προσαρμοστικότητα μπορεί να έπαιξε ρόλο στην ανθεκτικότητά τους, ακόμη και όταν πλησίαζαν την εξαφάνιση. Ο προγομφίος επιπέδου J είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτος, αντιπροσωπεύοντας μια εποχή που οι Νεάντερταλ μπορεί να αλληλεπιδρούσαν με ανατομικά με σύγχρονους ανθρώπους στην Ιβηρική Χερσόνησο.

Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ

photo: pixabay