Ακόμα δεν έχει κωπάσει η σκόνη που το χτύπημα του νέου υπερηχητικού βαλλιστικού πυραύλου των Ρώσων «Oreshnik». Πολλοί ξεκίνησαν να συγκρίνουν το νέο βαλλιστικό όπλο με άλλα όπλα τόσο στο οπλοστάσιο της Ρωσίας όσο και του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένων των πυραύλων κρουζ.
Αυτές είναι βασικές διαφορές μεταξύ αυτών των δύο πολύ διαφορετικών τύπων όπλων, σύμφωνα με τους Ρώσους:
Βαλλιστικοί πύραυλοι
Τροφοδοτούμενοι από έναν μόνο πύραυλο ή σειρά ρουκετών που λειτουργούν σταδιακά για να τους ωθήσουν στην απαιτούμενη τροχιά, οι βαλλιστικοί πύραυλοι ανεβαίνουν δεκάδες χιλιόμετρα στην ατμόσφαιρα, ρίχνοντας κινητήρες και προωθητές στην πορεία, με μεγαλύτερους να εγκαταλείπουν εντελώς την ατμόσφαιρα και μετά το ωφέλιμο φορτίο τους χωρίζει και αρχίζει την κάθοδό του πίσω προς την Γη, ταξιδεύοντας σε ένα τόξο.
Οι βαλλιστικοί πύραυλοι συνήθως έχουν τρεις φάσεις πτήσης, ξεκινώντας από την φάση ώθησης, ακολουθούμενη από μια φάση ενδιάμεσης πορείας – η οποία ξεκινά όταν ο κινητήρας πυραύλων σταματά την εκτόξευσή του, το ωφέλιμο φορτίο του πυραύλου αρχίζει εκείνο να εκτοξεύεται, συνήθως ενώ συνεχίζει να ανέρχεται, και τέλος την τερματική φάση, κατά την οποία το ωφέλιμο φορτίο ξεκινά την τελική πορεία προς τους στόχους του.
Μερικά έχουν επίσης μια ξεχωριστή τέταρτη φάση, κατά την οποία το σύστημα MIRV κάνει αλλαγές στην τροχιά του και απελευθερώνονται «τζούφια» δολώματα για να μπερδέψουν και να κορέσουν τις αντιπυραυλικές άμυνες του εχθρού.
Μερικοί βαλλιστικοί πύραυλοι μπορούν να κάνουν αλλαγές στην τροχιά τους, εφόσον το επιτρέπει το καύσιμο πυραύλων επί του σκάφους, αλλά συνήθως, κάθε δυνατότητα ελιγμών που αποδίδεται σε αυτά τα όπλα είναι το αποτέλεσμα του ωφέλιμου φορτίου τους.
Το υπερηχητικό Avangard, για παράδειγμα, εκτοξεύεται στο διάστημα από ένα συνηθισμένο ICBM, αλλά γίνεται ελιγμός μετά τον διαχωρισμό του από τον φορέα του. Τα συστήματα MIRV συχνά περιέχουν επίσης μικρούς κινητήρες πυραύλων και αδρανειακή καθοδήγηση, επιτρέποντας αλλαγές στην τροχιά του ωφέλιμου φορτίου του πριν διαχωριστεί σε μεμονωμένες κεφαλές.
Πύραυλοι Κρουζ
Οι πύραυλοι κρουζ είναι όπλα με κινητήρα αεριωθουμένων που παραμένουν στην ατμόσφαιρα καθ’ όλη τη διάρκεια της πτήσης τους. Στην πραγματικότητα, συχνά πετούν σε εξαιρετικά χαμηλά υψόμετρα, «αγκαλιάζοντας» το έδαφος μόλις λίγα μέτρα από την επιφάνεια για να αποφύγουν τον εντοπισμό.
Αυτά τα όπλα είναι σχεδιασμένα για χτυπήματα ακριβείας εναντίον μιας σειράς στόχων στο έδαφος και στη θάλασσα και, εάν είναι εξοπλισμένα με πυρηνικές κεφαλές, μπορούν να στοχεύουν μεγάλες κατοικημένες περιοχές ή ολόκληρες ομάδες κρούσης αερομεταφορέων (στην περίπτωση των ρωσικών P-800 Oniks, για παράδειγμα ).
Οι πύραυλοι κρουζ παραμένουν ευέλικτοι μέσω της προσέγγισής τους στους στόχους τους, με GPS, αδρανειακή καθοδήγηση, χαρτογράφηση εδάφους και/ή άλλα εργαλεία για την καθοδήγησή τους. Ορισμένα σχέδια επιτρέπουν στους χειριστές να καθοδηγούν χειροκίνητα τους πυραύλους στην τερματική φάση.
Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα του ενός και του άλλου
Οι πύραυλοι κρουζ είναι συνήθως πολύ φθηνότεροι με την εκτόξευση τους πιο δύσκολη να εντοπιστεί και οι πύραυλοι διαθέτουν υψηλότερη ακρίβεια. Ωστόσο, εκτός και αν είναι πυρηνικά εξοπλισμένοι, η ισχύς πυρός τους είναι συνήθως χαμηλότερη, με τον αέρος εκτοξευόμενο πύραυλος κρουζ των ΗΠΑ AGM-86 ALCM να διαθέτει το μεγαλύτερο ωφέλιμο φορτίο σε αυτή την κατηγορία όπλων.
Οι βαλλιστικοί πύραυλοι είναι συνήθως λιγότερο ακριβείς (με ένα πιθανό κυκλικό σφάλμα, ή CEP, μετρημένο σε δεκάδες ή και εκατοντάδες μέτρα, σε σύγκριση με τους πυραύλους κρουζ), αλλά έχουν μια σειρά από διακριτά πλεονεκτήματα – το πιο προφανές από τα οποία είναι το μέγεθος του ωφέλιμου φορτίου μέγεθος (ο ρωσικός RS-28 Sarmat, για παράδειγμα, έχει ωφέλιμο φορτίο 10.000 kg).
Η πορεία τόξου των βαλλιστικών πυραύλων επιτρέπει επίσης στο ωφέλιμο φορτίο τους να επιταχύνεται σε απίστευτες ταχύτητες (συχνά υπερηχητικές).
