“Όλα όσα μαθαίνω είναι ενδιαφέροντα” λέει ο Βασίλης Παναγιωταρόπουλος. “Το να βρίσκομαι εδώ ανοίγει το μυαλό”.
Είναι 7.45. Το κουδούνι έχει χτυπήσει και στο σχολείο της Ελλάδας ο συνταξιούχος άνδρας έχει απλώσει τακτοποιημένα τη μολυβοθήκη και τα σχολικά του βιβλία σε ένα μικροσκοπικό ξύλινο γραφείο, γράφει το βρετανικό μέσο.
Με το σκούρο κοστούμι του και τα γυαλισμένα παπούτσια του, ο κ. Παναγιωταρόπουλος είναι μακράν ο γηραιότερος μαθητής που φοιτά στο δεύτερο νυχτερινό σχολείο της κεντρικής Αθήνας. Τουλάχιστον οι μισοί συμφοιτητές του είναι στην ηλικία των εγγονιών του.
Έχουν περάσει σχεδόν 70 χρόνια από την τελευταία φοίτηση στο σχολείο.
Ο κ Βασίλης έφυγε σε ηλικία 12 ετών για να βοηθήσει τον πατέρα του στα χωράφια, λέει αναπολώντας τα παιδικά του χρόνια σε ένα χωριό της Πελοποννήσου. “Αλλά στο μυαλό και την ψυχή μου είχα πάντα μια λαχτάρα να επιστρέψω. Είναι μια επιθυμία που δεν έχει φύγει ποτέ ”
Όταν έγινε 80 ετών, ο πρώην ιδιοκτήτης της ταβέρνας είπε στη σύζυγό του, Μαρία, μια συνταξιούχο μοδίστρα, ότι τελικά επρόκειτο να ενεργήσει με βάση αυτή την επιθυμία. Μετά από σχεδόν πέντε δεκαετίες εργασίας ως σεφ και διεύθυνσης της επιχείρησής του στην ελληνική πρωτεύουσα, πέρυσι πέρασε τις σιδερένιες πύλες του δεύτερου νυχτερινού σχολείου.
Σήμερα είναι γραμμένος σε μια τάξη που συνήθως παρακολουθεί ένας 15χρονος, μια σκέψη που κάνει το πρόσωπό του να χαμογελά «Αχ, να ξαναήμουν 15», λέει. «Πάντα είχα αυτό το όνειρο να γεμίσω με γνώσεις, αλλά ποτέ δεν πίστευα ότι θα ερχόταν η μέρα που θα το ζούσα πραγματικά».
Η απόφαση του Παναγιωταρόπουλου που άλλαξε τη ζωή του έγινε viral όταν ως σημαιοφόρος ηγήθηκε μιας σχολικής παρέλασης για τον εορτασμό της επετείου της Ημέρας του Όχι του περασμένου μήνα, όπου κινηματογραφήθηκε περήφανα να περνάει δίπλα από το ελληνικό κοινοβούλιο.
“Του δόθηκε η τιμή να φέρει τη σημαία επειδή ήταν ο καλύτερος μαθητής στην τάξη, λέει η Ευαγγελία Πατεράκη, η διευθύντρια του σχολείου. “Είναι εξαιρετικά επιμελής και προσφέρει τόσα πολλά σε άλλους μαθητές. Είναι πολύ συγκινητικό να βλέπεις ανθρώπους που δεν είχαν την ίδια ευκαιρία, που έπρεπε να εργαστούν, να επιστρέφουν στο σχολείο. Και ήταν επίσης ένα μάθημα. Πήγα και σπούδασα στο εξωτερικό, τα παιδιά μου πήγαν στο πανεπιστήμιο και βρήκαν καλές δουλειές. Θεωρείς αυτά τα πράγματα δεδομένα μέχρι να συναντήσεις αυτούς που δεν είχαν τέτοιες δυνατότητες ”
Σε ένα έθνος του οποίου ο πληθυσμός προβλέπεται να συρρικνωθεί δραστικά το επόμενο τέταρτο του αιώνα, η απόφαση του συνταξιούχου έχει κάποια απήχηση. Μέχρι το 2050, περίπου το 35% των ο πληθυσμός της Ελλάδας θα είναι άνω των 65 ετών, σύμφωνα με τη Eurostat σημειώνει ο Guardian.
“Σε κοινωνίες όπως η δική μας όπου το προσδόκιμο ζωής αυξάνεται, στέλνει ένα μήνυμα σε άτομα παρόμοιας ηλικίας ότι στη ζωή δεν είναι ποτέ πολύ αργά, λέει ο Δρ Παύλος Μπαλτάς, δημογράφος στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών.
Η Ελλάδα καταγράφει κατά μέσο όρο 70.000 γεννήσεις ετησίως, αλλά το ετήσιο ποσοστό θνησιμότητας, σε περίπου 140.000, είναι διπλάσιο από αυτό.
Πατέρας δύο κορών που πήγαν και οι δύο στο πανεπιστήμιο, ο Παναγιωταρόπουλος λέει ότι δεν μπορεί να περιμένει να γίνει απόφοιτος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης τον Ιούνιο.
“Τα αγαπημένα μου μαθήματα είναι η αρχαία ελληνική γλώσσα και τα μαθηματικά, ” λέει. “Υπάρχουν πράγματα, γεγονότα που έχουν μπερδευτεί λίγο στο μυαλό μου. Για παράδειγμα, δεν ήμουν σίγουρος, πριν, πότε ξεκίνησε ή τελείωσε η Βυζαντινή αυτοκρατορία. Είναι τόσο υπέροχο να έχεις απαντήσεις”.
“Η αλήθεια είναι ότι ήμουν πάντα περίεργος και πάντα μου άρεσε να διαβάζω, λέει. “Και η κουλτούρα του καφέ δεν ήταν για μένα. Αλλά αν θέλετε να γράψετε ότι τα όνειρα δεν τελειώνουν, ότι ακόμα και στην ηλικία μου μπορούν να γίνουν πραγματικότητα, θα είμαι εντάξει με αυτό ”.
Δείτε το αφιέρωμα του Guardian ΕΔΩ
photo: eurokinissi
