Φορώντας τις ειδικές ζώνες με τον αντίστοιχο εξοπλισμό ετοιμάζονταν για μια διαφορετική αποστολή από αυτές που έχουν συνηθίσει. Το ραντεβού, είχε δοθεί νωρίς το μεσημέρι, περίπου τρεις ώρες πριν “μεταμορφωθούν” σε “ιπτάμενους πυροσβέστες” και τα κόκκινα κράνη πλαισιωθούν από σκούφους και κόκκινους σάκους. Για κάποιους από αυτούς ήταν η έκτη συνεχόμενη χρονιά που θα συμμετείχαν σε αυτή την ξεχωριστή δράση που δεν είχε στόχο την μάχη και την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών αλλά την συνάντηση με τους μαχητές για ζωή. Λίγο αργότερα διαπερνούν την είσοδο της μονάδας, ανεβαίνουν στην ταράτσα και αρχίζουν να ξετυλίγουν τα σχοινιά που θα χρειαστούν για την καταρρίχηση ώστε να κάνουν στάση σε κάθε όροφο μοιράζοντας δώρα αλλά και χαμογέλα σε παιδιά. Καθώς ο ήλιος δύει ο προαύλιος χώρος έχει γεμίσει με παιδικές φωνές και υπό τους ήχους της μουσικής μπάντας του Πυροσβεστικού Σώματος όλοι περιμένουν με ανυπομονησία πότε θα εμφανιστεί ο “Άγιος Βασίλης”.

Ανάμεσά τους ο Κωνσταντίνος, περιπλανιέται στον χώρο, μιλώντας και χαμογελώντας σε όλους. Λίγο προτού κλείσει τα 13 του χρόνια, γνωρίζει, όπως εξηγεί, η μαμά του Αγγελική, τους ανθρώπους της μονάδας, καλύτερα απ’ όλους. «Το πρώτο μου σπίτι είναι εδώ, με τα ωραία και τα κακά του», αναφωνεί ο Κωνσταντίνος κοιτάζοντας τους πυροσβέστες που βρίσκονται στην ταράτσα. Μεταξύ αυτών διακρίνει έναν παλιό του γνώριμο, τον αρχιπυροσβέστη, Αντώνη Κατσινέλο που υπηρετεί στην 1η ΕΜΑΚ. Φωνάζει το όνομά του και ο πυροσβέστης του αποκρίνεται, χαιρετώντας τον και αναβοσβήνοντας το φωτάκι από το κράνος του.

Ο Κωνσταντίνος διεγνώσθη με όγκο σε όλο το κεφάλι με διασπορά στην σπονδυλική στήλη μέχρι την ουρά σε ηλικία σχεδόν 2 ετών κι έκτοτε έχει υποβληθεί σε 28 χειρουργεία ενώ έχει κάνει δύο μεταμοσχεύσεις μυελού των οστών. «Από το 2014 ξεκίνησε η διαδικασία. 11 χρόνια κλείνουμε τον Φεβρουάριο, γι αυτό νιώθουμε τόσο οικεία. Έχει μεγαλώσει εκεί μέσα», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η μητέρα του προσθέτοντας ότι «τώρα έχουμε κοιμίσει το θηρίο. Ωστόσο συνεχώς κάνουμε εξετάσεις».

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμμετέχει στην χριστουγεννιάτικη εκδήλωση, ωστόσο δεν χορταίνει να λαμβάνει μέρος, περιμένοντας με ανυπομονησία το δώρο του αλλά και τη στιγμή που θα μπει στο βραχιονοφόρο όχημα παρότι φοβάται τα ύψη.

«Συμμετέχει στις γιορτές. Ανεβαίνει κάθε φορά με το όχημα της Πυροσβεστικής. Αυτή την φορά μπήκα κι εγώ μαζί του», τονίζει η κ. Αγγελική. «Όταν ανέβηκα πάνω λίγο συγκινήθηκα γιατί η μονάδα της μεταμόσχευσης είναι στον τρίτο όροφο, και έχει θέα την ίδια που είδαμε όταν μπήκαμε στο όχημα της Πυροσβεστικής, μία θέα που την έχω δει άπειρα ξημερώματα, χαράματα.

Ο μικρός ήταν πολύ χαρούμενος. Φεύγοντας μου έλεγε “μαμά σε ευχαριστώ πάρα πολύ, μανούλα μου”, δεν γινόταν να μην τον πήγαινα», αναφέρει.

Προτού τα φώτα του προαυλίου σβήσουν και η ορχήστρα της Πυροσβεστικής σιγήσει ο μικρός Κωνσταντίνος μπαίνει ξανά στο βραχιονοφόρο όχημα της Πυροσβεστικής, πατάει την κόρνα και μιλώντας στο μεγάφωνο εύχεται “Χρόνια πολλά μητέρα”.

Μαθητής πλέον της Α’ Γυμνασίου ο Κωνσταντίνος σκέφτεται πως “όταν μεγαλώσει θα γίνει πυροσβέστης” και κοιτάζοντας τον αρχιπυροσβέστη Αντώνη Κατσινέλο, εξηγεί ότι είναι κάτι που του αρέσει «αρκεί να μην τον κρεμάσουν από εκεί πάνω».

Ο κ. Κατσινέλος συμμετείχε για έκτη χρονιά σε αυτή τη “γιορτή”. Για εκείνον αλλά και για το Πυροσβεστικό Σώμα αποτελεί τιμή η συμμετοχή τους στην εκδήλωση που διοργανώνει το Ογκολογικό Νοσοκομείο Παίδων Ελπίδα Αγίας Σοφίας.

«Πραγματικά δεν περιγράφονται τα συναισθήματα που έχω νιώσει όταν βλέπω στα προσωπάκια αυτών των παιδιών, τη χαρά , το χαμόγελο και την ευχαρίστηση που τους προσφέρουμε στην καθημερινή δική τους μάχη γιατί αυτά τα παιδιά είναι οι πραγματικοί ήρωες της ζωής!

Θέλω να συμμετέχω σε αυτή την εκδήλωση κάθε χρόνο γιατί κάθε φορά εισπράττω ακόμη περισσότερα συναισθήματα και δίνω μεγαλύτερη αξία στη ζωή. Ξεχωριστή για εμένα στιγμή που μου έκανε πολύ εντύπωση ήταν που φωνάζανε έναν συνάδελφο μου όπου έχουμε το ίδιο όνομα. Τον αναζητούσε ένα από αυτά τα παιδιά. Όταν εγώ το άκουσα θεώρησα ότι ήταν κάποιο οικείο πρόσωπο του συναδέλφου από το φιλικό του περιβάλλον. Αυτό έγινε τη στιγμή που ήμασταν κρεμασμένοι με σχοινιά και μοιράζαμε δώρα στα δωμάτια των παιδιών στους ορόφους αλλά όσο πλησίαζα προς το έδαφος διέκρινα τον Κωνσταντίνο. Διαπίστωσα ότι τελικά εμένα φώναζε! Είχαμε γνωριστεί στην περσινή εκδήλωση και με θυμόταν με το όνομά μου!

Εντάξει… δεν το περίμενα… συγκινήθηκα πολύ! Πραγματικά κάθε φορά που βλέπω τα παιδάκια αυτά, τους αγωνιστές της ζωής παίρνω δύναμη και κουράγιο και συνειδητοποιώ ότι τα καθημερινά προβλήματα που μας απασχολούν είναι ασήμαντα ! Καλές Γιορτές σε όλους», επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Κατσινέλος.

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης οι “ιπτάμενοι πυροσβέστες” σε ρόλο βοηθών του “Άγιου Βασίλη” επισκέφθηκαν όλους τους ορόφους της μονάδας μοιράζοντας δώρα στα παιδιά που νοσηλεύονται. Όπως εξηγεί ο πυραγός- αξιωματικός υπηρεσίας στην 1η ΕΜΑΚ, Λάμπρος Καπονικολός «το Πυροσβεστικό Σώμα είναι ένα κατά φύσιν σώμα ασφαλείας που διέπεται από αλτρουισμό και αλληλεγγύη επομένως είναι ένας πολύ σημαντικός ρόλος που έχουμε να προσφέρουμε αγάπη σε αυτούς τους πραγματικούς ήρωες. Το συναίσθημα της προσφοράς και της αγάπης, είναι ένα συναίσθημα που πρέπει να δίνεται σε όλο τον κόσμο και κυρίως στα παιδιά. Για εμάς είναι κάτι πολύ σημαντικό χαιρόμαστε που είμαστε εδώ και θέλουμε να προσφέρουμε σε ό,τι και όποτε μας ζητείτε σε τέτοιες στιγμές».

(ΑΠΕ -ΜΠΕ / Ιωάννα Καρδάρα / photo: freepik)