Όπως διαβάσατε, οι εξελίξεις σε σχέση με την Γροιλανδία είναι ραγδαίες!
Ο εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ φαίνεται πρόθυμος να επεκτείνει την αμερικανική επιρροή επανασχεδιάζοντας κυριολεκτικά τον χάρτη του δυτικού ημισφαιρίου.
Τι είναι όμως αυτό που οδηγεί αυτές τις φιλοδοξίες πέραν του να δημιουργήσει ίσως ένα αμερικανικό υπερκράτος;
Ο Τραμπ έχει διατυπώσει την ιδέα της εξαγοράς της Γροιλανδίας από την Δανία, της ανάκτησης της Διώρυγας του Παναμά από τον Παναμά και ακόμη και της μετατροπής του Καναδά στην 51η πολιτεία των ΗΠΑ.
Μιλώντας στο Sputnik ο Shaun Narine, Καναδός καθηγητής διεθνών σχέσεων και πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο St. Thomas, είπε: «Η Γροιλανδία ήταν μια περίεργη εμμονή γι ‘αυτόν στο παρελθόν. Νομίζω ότι γι ‘αυτόν, η Γροιλανδία έχει να κάνει αποκλειστικά με τους φυσικούς πόρους». Σημείωσε πως αυτή η προσήλωση θα μπορούσε να προέρχεται από τον ανταγωνισμό ΗΠΑ-Κίνας για ορυκτά σπάνιων γαιών και στρατηγικές διαδρομές εφοδιασμού».
Στρατηγικά τοποθετημένη μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας, η Γροιλανδία θεωρείται ολοένα και πιο σημαντική για την άμυνα και αναδεικνύεται σε γεωπολιτικό πεδίο μάχης. Διαθέτει ουράνιο, και τεράστιες ποσότοτητες πετρελαίου και φυσικού αερίου. Η Γροιλανδία είναι ήδη μια σημαντική στρατιωτική βάση για τις ΗΠΑ και το σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης βαλλιστικών πυραύλων. Οι ΗΠΑ είχαν μια στρατιωτική βάση στο Pituffik από τον Ψυχρό Πόλεμο, σύμφωνα με τον «The Guardian».
Ωστόσο, ακόμη και αν οι ΗΠΑ αποκτούσαν την Γροιλανδία, θα δυσκολευόταν να ξεπεράσουν την Κίνα σε αυτόν τον τομέα, όπως σχολιάζεται. «Η Κίνα ελέγχει ολόκληρη την αλυσίδα εφοδιασμού από την εξόρυξη μέχρι την πλήρη επεξεργασία», σημείωσε ο Narine στο Sputnik, υπογραμμίζοντας πως ενώ ο Τραμπ θεωρεί την Κίνα ως τον κύριο παγκόσμιο ανταγωνιστή των ΗΠΑ και επιδιώκει να την απομονώσει, υπέθεσε ότι αυτές οι στρατηγικές μπορεί να ωθήσουν άλλα έθνη πιο κοντά στο Πεκίνο.
«Η Κίνα είναι πιο αξιόπιστη, πιο προβλέψιμη», είπε και συνέχισε: «Ειλικρινά δεν παραβιάζει το διεθνές δίκαιο τόσο πολύ όσο οι Ηνωμένες Πολιτείες. Αποφεύγει την παρέμβαση και χρησιμοποιεί οικονομικά μέσα για να οικοδομήσει σχέσεις με άλλες χώρες. Και δίνει πάντα έμφαση στις σχέσεις αμοιβαίου οφέλους».
