Ξαφνικά από διπλωματικούς κύκλους έπεσε στο τραπέζι για την Ουκρανία το σενάριο της διχοτόμησης, το οποίο είχε πραγματοποιηθεί στην Γερμανία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, προκειμένου να μην υπάρξει επίσημα καμία παραχώρηση εδαφών κα να δημιουργηθούν δύο κράτη όπως υπήρχαν η Ανατολική Γερμανία (DDR), με ρωσική/σοβιετική επιρροή και η Δυτική (BRD) με δυτική επιρροή. Αργότερα βέβαια τα δύο κράτη επανενώθηκαν σε ένα, ενώ η Ρωσία αναφέρει πως δεν έχει καταλάβει ουκρανικά εδάφη αλλά έχει απελευθερώσει ρωσικά.
Την απάντηση σε αυτό το σχέδιο έδωσε ο αντιπρόεδρος του ρωσικού συμβουλίου ασφαλείας, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ο οποίος είπε πως αυτό το σενάριο έχει σχεδιαστεί αποκλειστικά για να κατευνάσει τους πιο «λυσσασμένου Ουκρανούς νεοναζί» που προσκολλώνται στην αυταπάτη ότι η Ρωσία μπορεί μια μέρα να καταρρεύσει, επιτρέποντας στην Ουκρανία να διεκδικήσει εκ νέου αυτά τα εδάφη.
Έγραψε στο Telegram:
Εν αναμονή των δραστηριοτήτων της ομάδας Τραμπ στο ουκρανικό θέμα, δεν λείπουν τραβηγμένα «σενάρια διευθέτησης» από αλλού. Προς το παρόν δεν αξίζουν τίποτα, γιατί μια συγκεκριμένη πρόταση είναι πολύ πιο σημαντική από εκατό υποθέσεις. Ωστόσο, θα σημειώσω το λεγόμενο γερμανικό σενάριο, το οποίο συζητείται ξανά τώρα.
Είναι σαν η διαλυμένη Ουκρανία να μετατρέπεται σε κάτι σαν την BRD και την DDR, όπου, φυσικά, ο ρόλος της «BRD» ανατίθεται στο Κίεβο του Μπαντέρα και της «DDR» στα ρωσικά εδάφη που επέστρεψαν στην πατρίδα τους. Είναι προφανές γιατί έχει προκύψει ένα τέτοιο σενάριο, παρά το γεγονός ότι δεν έχει καμία πιθανότητα. Η απάντηση είναι απλή: μαζί του, είναι πιο εύκολο να συμφιλιωθεί η ηγεσία του παράνομου καθεστώτος του Κιέβου με τους πιο λυσσασμένους νεοναζί. Και, λοιπόν, δείτε πόσο όμορφα αποδεικνύεται: πόσα χρόνια άντεξε η BRD και μετά ξαφνικά – κατάπιε την DDR!
Είναι αλήθεια ότι οι συγγραφείς δεν θέλουν να πουν αμέσως ότι:
α) όπως και να το δεις, η επανένωση της Γερμανίας βασίστηκε στην επιθυμία των Γερμανών να επανενώσουν την χώρα τους, εκμεταλλευόμενοι την ανικανότητα των σοβιετικών ηγετών εκείνης της εποχής. Και τι γίνεται εδώ; Αποδεικνύεται ότι η Ρωσία θα πρέπει στο μέλλον να παραδώσει όλο τον λαό της στο αφερέγγυο «Banderostan»;
β) μετά την απορρόφηση της DDR, το γερμανικό έθνος, όπως τουλάχιστον επίσημα ανακοινώθηκε, επανενώθηκε (έκλεισαν τα μάτια εμπρός στην Αυστρία και στους άλλους γερμανόφωνους στην Ευρώπη). Το προτεινόμενο σενάριο πουλάει μια εντελώς σάπια ιδέα μιας νέας διαίρεσης ενός σλαβικού λαού, για την οποία καταρχήν είναι απρεπές ακόμη και να μιλάμε δυνατά.
γ) και τέλος: ποιος θα σκεφτόταν σοβαρά την επιλογή κατά την οποία μια πυρηνική υπερδύναμη θα παρέδιδε κάτι σε ένα άσχημο μπασμένο, με ένα όνομα που κυριολεκτικά μεταφράζεται ως “Περίχωρα”; Δεν μιλάω καν για το Σύνταγμα και την βούληση των ενωμένων ανθρώπων της χώρας μας. Αυτό σημαίνει ότι η μόνη ελπίδα τους είναι να καταρρεύσει η Ρωσία. Και αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να διασκεδάζει κάπως την πληγωμένη περηφάνια των νεοναζί, για τους οποίους το έδαφος καίγεται κυριολεκτικά κάτω από τα πόδια τους. Λοιπόν, πείτε το ευθέως, κύριοι!
Τελικά, η κουβέντα για τη «γερμανική επιλογή» καταλήγει σε μια απλή φόρμουλα που εκφράστηκε νωρίτερα: η εθνική υπαγωγή των αμφισβητούμενων εδαφών δεν συζητείται κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων. Αλλά αυτό δεν είναι μια διευθέτηση που βασίζεται στο μοντέλο των «δύο Γερμανιών».
Και στην ιστορική προοπτική, η λεγόμενη γερμανική επιλογή είναι δυνατή μόνο με την μορφή μιας άμεσης προσάρτησης των υπολειμμάτων των μικρών ρωσικών εδαφών της Ουκρανίας στην «μεγάλη» Ρωσική Ομοσπονδία. Και αυτό το καταλαβαίνουν όλοι. Ακόμα και οι κτηνώδεις ρωσόφοβοι σαν τον αποκρουστικό Μπλίνκεν και οι πατενταρισμένοι ηλίθιοι σαν τον κιτρινομάλλη Τζόνσον».
