που βρέθηκαν στην αρχαία πόλη Θώνις ή Ηράκλειο στην Αίγυπτο (βρίσκεται κοντά στην Αλεξάνδρεια, με τα ερείπιά της να ανακαλύπτονται 2,5 χιλιόμετρα ανοιχτά και 10 μέτρα κάτω από το νερό).
Αυτή η ανάλυση, η οποία συνδυάζει την προηγμένη τεχνολογία με τις παραδοσιακές αρχαιολογικές μεθόδους, αποκαλύπτει ποιοι ήταν οι τεχνίτες που διαμόρφωσαν αυτά τα κομμάτια μεταξύ του 7ου και του 2ου αιώνα π.Χ. , προσφέροντας πρωτόγνωρες λεπτομέρειες για την οργάνωση της εργασίας στην αρχαία Αίγυπτο.
Το Θώνις-Ηράκλειο, ένα ακμάζον αιγυπτιακό λιμάνι που βρίσκεται κοντά στις εκβολές του Νείλου, άκμασε ως ζωτικός κόμβος για το εμπόριο και τον έλεγχο μεταξύ του ελληνικού και του αιγυπτιακού κόσμου. Η πόλη, που ιδρύθηκε τον 8ο αιώνα π.Χ. , έγινε πολιτιστικό και οικονομικό κέντρο μέχρι που η εξέχουσα θέση της επισκιάστηκε από την Αλεξάνδρεια. Μια φυσική καταστροφή τον 2ο αιώνα π.Χ. προκάλεσε την κατάρρευσή του και παρέμεινε κρυμμένο κάτω από το νερό μέχρι την εκ νέου ανακάλυψή του τη δεκαετία του 1990 .
Σε αυτό το πλαίσιο, τα ειδώλια από τερακότα που βρέθηκαν στην τοποθεσία παρέχουν κρίσιμες ενδείξεις για τις καθημερινές πρακτικές, τις πολιτιστικές αλληλεπιδράσεις και τον καταμερισμό της εργασίας σε μια κοσμοπολίτικη κοινότητα.
Η μελέτη επικεντρώνεται σε εννέα ειδώλια που επιλέχθηκαν από περισσότερα από 60 που δείχνουν ορατά δακτυλικά αποτυπώματα . Αυτά τα αποτυπώματα αναλύθηκαν με τη χρήση Reflectance Transformation Imaging (RTI). Αυτά τα δεδομένα, σε συνδυασμό με σύγχρονες μελέτες για την πυκνότητα των δακτυλικών αποτυπωμάτων, επέτρεψαν την εκτίμηση του φύλου και της ηλικίας των τεχνιτών.
Η μελέτη αναδεικνύει τρία βασικά ευρήματα που επαναπροσδιορίζουν την κατανόησή μας για τη βιοτεχνική παραγωγή στην αρχαία Θώνη-Ηράκλειο. Πρώτον, εντοπίστηκε μια αξιοσημείωτη ποικιλομορφία μεταξύ των τεχνιτών, καθώς άνδρες, γυναίκες και παιδιά συμμετείχαν ενεργά στην κατασκευή ειδωλίων , αμφισβητώντας την προκατειλημμένη αντίληψη ότι επρόκειτο αποκλειστικά για ανδρική τέχνη.
Επιπλέον, τα δακτυλικά αποτυπώματα αποκαλύπτουν μια διαδικασία συνεργασίας κατά την οποία παιδιά, πιθανώς μαθητευόμενοι, εργάζονταν υπό την επίβλεψη ενηλίκων, υποδεικνύοντας την ύπαρξη ενός δομημένου συστήματος εκπαίδευσης εντός των εργαστηρίων .
Τέλος, παρατηρήθηκε σημαντική πολιτιστική επίδραση, που αποδεικνύεται από την υιοθέτηση ελληνικών τεχνικών , όπως η χρήση καλουπιών και εκλεκτών υλικών, τα οποία ενσωματώθηκαν με τοπικά στυλ και χαρακτηριστικά για να δημιουργήσουν μοναδικά προϊόντα που αντικατοπτρίζουν τη συγχώνευση και των δύο πολιτισμών.
Η παρουσία των παιδιών στα εργαστήρια υποδηλώνει μια οικογενειακή βιοτεχνική οικονομία, ενώ η συμπερίληψη των γυναικών υποδηλώνει έναν πιο δίκαιο καταμερισμό εργασίας από ό,τι υποπτευόμασταν προηγουμένως.
Οι διαφορές μεταξύ εισαγόμενων και τοπικών ειδωλίων αντικατοπτρίζουν δυναμικές πολιτισμικές αλληλεπιδράσεις. Τα ελληνικά αντικείμενα τείνουν να είναι πιο εκλεπτυσμένα και να συνδέονται με κυρίως ανδρική εργασία, ενώ τα τοπικά κομμάτια παρουσιάζουν μεγαλύτερη ποικιλομορφία στη συμμετοχή.
Αυτή η πρωτοποριακή μελέτη στη χρήση των δακτυλικών αποτυπωμάτων για την κατανόηση της μεσογειακής αρχαιολογίας θέτει τις βάσεις για ευρύτερη έρευνα. Η ανάλυση δακτυλικών αποτυπωμάτων σε άλλες τοποθεσίες θα μπορούσε να αποκαλύψει παρόμοια μοτίβα και να εμβαθύνει την κατανόησή μας για τη χειροτεχνία και τις κοινωνικές σχέσεις στον αρχαίο κόσμο.
Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ
photo: freepik
