Η λεγόμενη διεθνιστική τάξη πραγμάτων δίνει την θέση της στην παλιά δεξιά παραδοσιακή τάξη πραγμάτων, καθώς εκείνη απέτυχε να φέρει σε πέρας το σχέδιο ελέγχου του πλανήτη ώστε να εισέλθει στην νέα ψηφιακή εποχή.
Στον δυτικό κόσμο, με «αιχμή δόρατος» τον Ντόναλντ Τραμπ και τον Έλον Μασκ, το νέο πολιτικό ρεύμα εξαπλώνεται ως «νίκη της ελευθερίας του λόγου» ως «νίκη της λογικής».
Απευθύνεται στους κατατρεγμένους από την λογοκρισία ανθρώπους, στους υπέρμαχους της πατρίδας και της οικογένειας, την οποία καταπολεμά, όπως λένε, η WOKE κουλτούρα, στους ανεμβολίαστους που εκδιώχθηκαν από αρχές και εξουσίες, στους θρησκευόμενους και γενικά στους λεγόμενους «αντιδιεθνιστές».
Τι θα γίνει όμως αν τελικά όλο αυτό το δεξιό ρεύμα αποτελεί απλά το άλλο πρόσωπο ενός σχεδίου, το οποίο δεν έχει ως προτεραιότητα την ελευθερία των ανθρώπων και απλά θέλει να οδηγήσει στο ίδιο περίπου αποτέλεσμα.
Τι θα γίνει αν η διεθνιστική και η παραδοσιακή τάξη πραγμάτων παρουσιάσουν κοινή ηγεσία για τα πλήθη, ικανοποιώντας φαινομενικά και τους μεν και του δε;
Ήδη θεωρητικοί της νέας εποχής βγαίνουν και αναφέρουν πως θα συνδυαστεί η ιστορία και ο πολιτισμός με την τεχνολογία. Ο πατριωτισμός θα υπερτονιστεί ξανά. Όπως και η θρησκεία και η οικογένεια. Η διεθνιστική ιδεολογία θα μπει -εκτός απροόπτου μιας και στην πολιτική τα πάντα ρει- για λίγο και εν μέρει στον «πάγο», καθώς οι οπαδοί της είναι αμετακίνητοι και απλά θα υποστούν την προσωρινή (;) επικράτηση των «αντιπάλων» τους.
Πολλοί ίσως πουν «μπράβο», «έτσι είναι», «σωστά», από αυτούς θα πάρω «εμβόλιο», θα πάρω «ψηφιακή ταυτότητα», από αυτούς θα πάρω…
Η ώρα του μεγάλου τεστ…
