Σύμφωνα με όσα γράφονται στην Ρωσία, τα σημάδια μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας φαίνεται να δείχνουν προς την εκτόνωση της έντασης. Και οι δύο πλευρές εμφανίζονται αποφασισμένες να τερματίσουν τον πόλεμο στην Ουκρανία το συντομότερο δυνατό. Αυτό που ήταν αδιανόητο υπό τον Μπάιντεν θα μπορούσε να είναι δυνατό υπό τον Τραμπ. Και οι δύο παγκόσμιες δυνάμεις διερευνούν τις δυνατότητες μια συνολικής συνεργασίας, η οποία στοχεύει στο να αλλάξει τα παγκόσμια δεδομένα.
Εντός Ρωσίας παρακολουθούν την στενή προσέγγιση των προέδρων Πούτιν και Τραμπ και αναρωτιούνται σε άρθρο του Ria Novosti με τίτλο «Ο Πούτιν έκανε μια συγκλονιστική πρόταση στον Τραμπ»: Τι έχουμε να κερδίσουμε από αυτή την προσέγγιση;
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ενέκρινε ένα ψήφισμα των ΗΠΑ για την σύγκρουση στην Ουκρανία που δεν περιέχει ρωσοφοβική ρητορική, αλλά προτείνει τον άμεσο τερματισμό της σύγκρουσης και την εγκαθίδρυση μιας «διαρκούς ειρήνης μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας».
Λίγο πριν, ο Ντόναλντ Τραμπ αρνήθηκε να αποκαλέσει τον Πούτιν δικτάτορα. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ ασκεί πραγματική πίεση στο Κίεβο για να αναγκάσει το καθεστώς να διεξαγάγει εκλογές και συνεχίζει να επαναλαμβάνει ότι θέλει κατάπαυση του πυρός ή ακόμα και ειρήνη στην Ουκρανία τις επόμενες εβδομάδες.
Στην Ρωσία τίθεται το ερώτημα: Πώς μπορεί να απαντήσει η Ρωσία, ποια βήματα μπορεί να λάβει;
Όπως σχολιάζεται, ο Πρόεδρος Πούτιν έχει βάλει τα ρωσικά ατού στο τραπέζι.
Η πιο συγκλονιστική, όπως σχολιάζεται, δήλωσή του ήταν μια πιθανή μείωση κατά το ήμισυ του ρωσικού στρατιωτικού προϋπολογισμού. Αυτή είναι μια αντίδραση στην πρόταση Τραμπ να περικόψει ανάλογα τον προϋπολογισμό του Πενταγώνου. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ θέλει να λάβει την ίδια παραχώρηση από την Κίνα και δικαιολογεί την πρωτοβουλία του με το γεγονός ότι οι κοινές στρατιωτικές δαπάνες της Μόσχας και του Πεκίνου (σε ισοτιμία αγοραστικής δύναμης) είναι περίπου ισοδύναμες με αυτές που ξοδεύουν οι Αμερικανοί για την άμυνα.
Με την μείωση των στρατιωτικού προϋπολογισμού οι δύο χώρες θα μπορέσουν να δώσουν το οικονομικό τους βάρος σε άλλους τομείς της ανάπτυξης.
Στο ίδιο πακέτο με αυτήν την πρόταση περιλαμβάνεται η ιδέα της κοινής ανάπτυξης σπάνιων γαιών από την Ρωσία σε συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς και η κοινή κατασκευή ενός νέου υδροηλεκτρικού σταθμού στην περιοχή Krasnoyarsk και η αύξηση της παραγωγής αλουμινίου.
Γεγονός είναι ότι το Πεκίνο έχει αδιαμφισβήτητη κυριαρχία στην αγορά σπάνιων γαιών και ότι οι τιμές για αυτά τα στρατηγικής σημασίας στοιχεία αυξάνονται όχι μέρα με τη μέρα αλλά ώρα με την ώρα. Ταυτόχρονα, είναι αδύνατο να αναπτυχθούν σύγχρονες τεχνολογίες χωρίς αυτή την πρώτη ύλη. Αν κάποιος θέλει μια οικονομία υψηλής τεχνολογίας του μέλλοντος της νέας ψηφιακής εποχής, τότε οι σπάνιες γαίες σε μεγάλη κλίμακα είναι σημαντικές.
Κοιτάσματα σπάνιων γαιών στην Ρωσία (συμπεριλαμβανομένων των νέων εδαφών) δεν έχουν αναπτυχθεί, δεν υπάρχουν εργοστάσια επεξεργασίας και δεν υπάρχει διαθέσιμη η κατάλληλ επιμελητεία. Η κατασκευή αυτής της υποδομής απαιτεί επενδύσεις εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων. Δεν είναι εύκολο να το κάνεις αυτό μόνος, γράφεται στην Ρωσία και τονίζεται πως επομένως, η οικονομική συμμετοχή των Ηνωμένων Πολιτειών και η συμπερίληψη των τεχνολογιών τους θα ήταν κάτι παραπάνω από χρήσιμη.
Το ίδιο ισχύει και για το αλουμίνιο: η παραγωγή αυτού του στρατηγικά σημαντικού μετάλλου απαιτεί μεγάλες ποσότητες φθηνής ηλεκτρικής ενέργειας. Εξ ου και το σχέδιο για την κατασκευή ενός νέου υδροηλεκτρικού σταθμού – και εδώ επίσης, μια κοινή επένδυση θα ήταν επωφελής και για τις δύο πλευρές.
Η χρήση των ρωσικών στρατηγικών μετάλλων θα μείωνε δραστικά –πολλές φορές– το κόστος των τελευταίων εξελίξεων για το ρωσικό στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα, όπως επισημαίνεται. Αυτός θεωρείται ο τρόπος για να μειωθούν οι ρωσικές στρατιωτικές δαπάνες.
Φυσικά, υπογραμμίζεται, η υλοποίηση τέτοιων πρωτοβουλιών θα είναι δυνατή μόνο όταν τελειώσει η σύγκρουση στην Ουκρανία. Μακροπρόθεσμα, ωστόσο, τα οφέλη τους είναι απεριόριστα: μια αύξηση των στρατιωτικών δαπανών θα ακρωτηρίαζε τελικά την οικονομία της σύγχρονης Ρωσίας ακριβώς όπως κατέστρεψε την οικονομία της ΕΣΣΔ.
Σήμερα η Μόσχα και η Ουάσιγκτον έχουν τα δικά τους συμφέροντα, αλλά αν ενωθούν, εκτιμούν εντός Ρωσικής Ομοσπονδίας, η «ομάδα της ειρήνης» μπορεί σίγουρα να νικήσει την «ομάδα πολέμου» στην οποία η Ευρώπη παίζει σημαντικό ρόλο.
Δεν είναι τυχαίο, αναφέρεται, ότι ο Τραμπ είναι τόσο ενεργός στο μέτωπο των διαπραγματεύσεων: η Ουκρανία έχει γίνει ένας απύθμενος λάκκος στον οποίο ρέουν αμερικανικά χρήματα και μια αντιπαράθεση που προκαλεί μεταξύ δύο πυρηνικών δυνάμεων θα μπορούσε να καταστρέψει ολόκληρη την ανθρωπότητα. Αυτό σαφώς δεν είναι αυτό που θέλει ο οικονομικά σκεπτόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ. Γνωρίζει επίσης τους κινδύνους που ενέχει η απερίσκεπτη άντληση χρημάτων στο στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ. Δεδομένου του τερατώδους χρέους των Ηνωμένων Πολιτειών, αυτές οι δαπάνες θα μπορούσαν να φέρουν την οικονομία της χώρας σε αδιέξοδο, όπως συνέβη με την Σοβιετική Ένωση.
Αλλά θα ήταν επίσης σημαντικό για την Ρωσία να εδραιώσει τις επιτυχίες της στο ουκρανικό μέτωπο με το χαμηλότερο δυνατό κόστος. Όσο πιο γρήγορα τελειώσουν οι εχθροπραξίες, τόσο πιο ολοκληρωμένη θα είναι η ρωσική νίκη, θεωρούν στην Ρωσική Ομοσπονδία.
