Όσο οι ΗΠΑ ήταν υπό διεθνιστική διοίκηση, η Ρωσία με τους συμμάχους της ήταν επικεντρωμένοι στην Ανατολή και τον λεγόμενο «παγκόσμιο νότο», προσπαθώντας να ρυθμίσουν έναν δικό τους κόσμο ως «πλανητική πλειοψηφία».
Η διεθνιστική Δύση δεν κατόρθωσε να στρέψει τον υπόλοιπο κόσμο εναντίον της Ρωσίας, η οποία μέσω των BRICS και άλλων οργανισμών πρωταγωνιστούσε σχεδόν παντού. Χώρες εκτός Δύσης δεν δέχθηκαν να έρθουν σε ρήξη με την Μόσχα.
Ωστόσο, ξαφνικά ήρθε μια σημαντική γεωπολιτική αλλαγή: Οι ΗΠΑ άλλαξαν κυβέρνηση και από τους διεθνιστές του αμερικανικού Βαθέος Κράτους, οι οποίοι θέλησαν να εξαφανίσουν πολιτικά τον πρόεδρο της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, πέρασαν στους δεξιούς του Ντόναλντ Τραμπ της παλιάς παραδοσιακής τάξης πραγμάτων.
Αστραπιαία, Ρωσία και ΗΠΑ άρχισαν να συνομιλούν σε άκρως φιλικούς τόνους, ενώ επήλθε ρήξη με τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, επικεφαλής της Ουκρανίας. Η αντιδιεθνιστική ρητορική και πολιτική έχει ενώσει τους ηγέτες των δύο υπερδυνάμεων.
Έχουν περάσει ακριβώς 80 χρόνια από την διάσκεψη της Γιάλτας, όπου οι Μεγάλες Δυνάμεις είχαν ορίσει τις τότε τύχες του πλανήτη.
Παρά τον ενθουσιασμό που επικρατεί, υπάρχουν φωνές εντός Ρωσίας που συνιστούν «προσοχή» και προειδοποιούν το Κρεμλίνο να μην προχωρήσει σε 100% ταύτιση με την νέα κυβέρνηση του Λευκού Οίκου.
Όπως «σιγοψιθυρίζουν» στο αυτί του, η πλευρά Τραμπ βρίσκεται σε δύσκολη θέση και ίσως η συνεργασία να είναι μεν χρήσιμη, αλλά να ερμηνεύεται ως προσωρινή από την Ουάσινγκτον, μέχρι εκείνη να σταθεί ξανά στα πόδια της. Η πλανητική πλειοψηφία είναι ακόμα επιφυλακτική προς τις «νέες ΗΠΑ», και μια υπερβολική ρωσική ταύτιση με την διοίκηση Τραμπ, ενδεχομένως απομακρύνει την Ρωσία από τους νέους συμμάχους της σε Ανατολή και «παγκόσμιο νότο».
Η Ρωσία, σύμφωνα με τις προτροπές που γίνονται στον Πούτιν, οφείλει να αντιμετωπίσει ακόμα και τον δεξιό Τραμπ αφ’ υψηλού…
