Η Αρχή Αρχαιοτήτων του Ισραήλ κατέληξε χθες στο συμπέρασμα υπό το φως της νέας ανάλυσης ότι ένας σκελετός που βρέθηκε κατά τη διάρκεια μιας ανασκαφής κοντά στο Ramat Shlomo πιθανότατα ανήκει σε μια καλόγρια που πέθανε τον 5ο αιώνα, κατά την πρώιμη βυζαντινή περίοδο της περιοχής.

Οι ερευνητές στο Λεβάντε είχαν ανακτήσει προηγουμένως τα λείψανα ανδρών από την περίοδο που ασχολούνταν με την πρακτική, αν και θα περνούσαν αιώνες πριν γίνει ευρέως διαδεδομένη στη Δύση, κατά τη διάρκεια του Μαύρου Θανάτου.

Οι διευθυντές της ανασκαφής είπαν ότι η γυναίκα ήταν δεμένη με «12-14 αλυσίδες γύρω από τα χέρια ή τα χέρια, τέσσερις αλυσίδες γύρω από τη ράχη και τουλάχιστον 10 αλυσίδες γύρω από τα πόδια».

Είχαν τοποθετηθεί σιδερένιες πλάκες ή δίσκοι στο στομάχι της, στερεωμένες στις αλυσίδες.

Τα ιστορικά αρχεία υποδηλώνουν ότι ένα τόσο βαρύ φορτίο ήταν απίθανο να είχε επιβληθεί ως μορφή βασανιστηρίου, αλλά μάλλον μια εθελοντική πράξη που πραγματοποιήθηκε με την πεποίθηση ότι μέσω του σωματικού πόνου η ψυχή θα μπορούσε να ανέλθει σε υψηλότερα πνευματικά «ύψη».

Η Αρχή Αρχαιοτήτων είπε ότι η ανακάλυψη «έγειρε νέα ερωτήματα» σχετικά με το πώς ζούσαν οι γυναίκες της εποχής, ενδεχομένως να ντύνονταν άντρες για να μπορέσουν να συμμετάσχουν στα θρησκευτικά ιδεώδη της περιόδου.

Οι ερευνητές Zubair Adawi, Kfir Arbiv και Dr. Yossi Nagar είπαν ότι η γυναίκα βρέθηκε σε έναν «μονό τάφο, αφιερωμένο σε αυτήν ως ένδειξη τιμής κάτω από τον βωμό της εκκλησίας».

Τα στοιχεία δείχνουν ότι επέλεξε να τυλιχθεί με δαχτυλίους πριν από το θάνατό της ως μια μορφή ακραίου ασκητισμού ή αυτοπειθαρχίας.

Τέτοια μέτρα ήταν «αποδεκτά, γιατί όσο περισσότερο ο άνθρωπος απέχει από τις απολαύσεις – και μάλιστα ικανοποιεί το σώμα, τόσο περισσότερο η ψυχή ανεβαίνει σε υψηλά πνευματικά ύψη», εξήγησαν οι ερευνητές, επικαλούμενοι ιστορικές πηγές για το θέμα.

«Η μοναχή είναι μια έκφραση ενός φαινομένου που ήταν κοινό μεταξύ των βυζαντινών μοναχών στην αρχαιότητα», είπαν οι Adawi και Kafir Arviv, που διαχειρίζονται την τοποθεσία.

Η ανάλυση έγινε σχεδόν μια δεκαετία αφότου ο σκελετός βρέθηκε σε κακή κατάσταση κατά τη διάρκεια μιας ανασκαφής του 2016/17 στην τοποθεσία Khirbat el-Masani κοντά στο Ramat Shlomo, σύμφωνα με τους Times of Israel .

Εξετάζοντας το σμάλτο των δοντιών της, ερευνητές στο Ινστιτούτο Επιστημών Weizmann κατάφεραν να διαπιστώσουν ότι ο σκελετός ανήκε σε μια γυναίκα πιθανότατα μεταξύ 30 και 60 ετών τη στιγμή του θανάτου της.

«Ως αρχαιολόγος για την Αρχή Αρχαιοτήτων του Ισραήλ, συμμετέχω σε πολλές ανασκαφές, αλλά δεν είχα δει ποτέ κάτι παρόμοιο», είπε ο Adawi.

«Για να βρούμε κάτι παρόμοιο, πρέπει να πάμε πίσω στη δεκαετία του 1990, όταν ο σκελετός ενός αλυσοδεμένου άντρα μοναχού αποκαλύφθηκε στην τοποθεσία Khirbet Tabaliya, στο δρόμο μεταξύ Ιερουσαλήμ και Βηθλεέμ».

Οι ερευνητές είχαν ανακαλύψει προηγουμένως δύο άλλους σκελετούς από την περίοδο που έδειχναν στοιχεία τέτοιου αυτομαστίγωσης, αλλά οι ειδικοί πιστεύουν ότι και οι δύο ανήκουν σε άνδρες.

Οι μοναχοί της εποχής «επέβαλαν την αυτοκαταστροφή και τον αυτοτραυματισμό στο σώμα» μέσω τελετουργίας, εξήγησαν οι Adwi και Arviv.

Αυτά περιελάμβαναν το δέσιμο του σώματος σε βράχους, τη στέρηση ύπνου, την αυτοφυλάκιση, την εγκατάλειψη σε κρεμασμένα κλουβιά, ακόμη και το να ριχτούν στη φωτιά ή στο μονοπάτι των αρπακτικών ζώων.

Ο Θεοδώρητος ο Κύρρος, χριστιανός θεολόγος της εποχής, είχε αναφέρει δύο γυναίκες, τις Μαράνα και την Κύρα, οι οποίες είχαν δεθεί επίσης με αλυσίδες για 42 χρόνια.

Αλλά μέχρι τώρα δεν υπήρχαν αδιάσειστα στοιχεία ότι οι γυναίκες της εποχής έκαναν τέτοιες πρακτικές.

«Αυτή η ανακάλυψη εγείρει νέα ερωτήματα σχετικά με τον ρόλο της γυναίκας στον κόσμο των βυζαντινών μοναχών», καταλήγουν.

Η τοποθεσία όπου ανακαλύφθηκε η μοναχή βρίσκεται περίπου τρία χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Παλιάς Πόλης της Ιερουσαλήμ και αναγνωρίστηκε ως βυζαντινό μοναστήρι που λειτουργούσε μεταξύ του 5ου και 7ου αιώνα μ.Χ.

Οι ανασκαφείς είπαν ότι βρήκαν τα λείψανα γυναικών, ανδρών και παιδιών σε κρύπτες θαμμένες κάτω από την εκκλησία.

«Στον τάφο, όπου βρέθηκε ο δεμένος σκελετός, ανακαλύφθηκαν σιδερένιες αλυσίδες γύρω από το λαιμό, τα χέρια και τα πόδια, δίπλα σε μεταλλικά αντικείμενα, που περιέχουν ένα μικρό σταυρό», αποκάλυψαν.

Οι ερευνητές δήλωσαν ότι τα ευρήματά τους δείχνουν ότι η πρακτική ξεκίνησε στη βόρεια Συρία και την Ανατολία πριν εξαπλωθεί στη Μικρά Ασία και αργότερα φθάσει στην Ιταλία, τη Γαλλία και την Αγγλία.

Ταυτόχρονα, κατέληξαν, ότι εξαπλώθηκε νότια προς την Ιερουσαλήμ και την Αίγυπτο.

Η έρευνα διεξήχθη από τους Δρ. Paula Kotley, David Morgenstern και καθ. Elizabeth Buarto από το Ινστιτούτο Επιστημών Weizmann, σε συνεργασία με τους Δρ. Yossi Nagar, Zubair Adoi και Kfir Arviv από την Αρχή Αρχαιοτήτων.

Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ

photo: pixabay