Ο βράχος πέρασε σε μεγάλο βαθμό απαρατήρητος για 20 χρόνια έως ότου το σχολείο, στην αγροτική περιοχή Banana του Κουίνσλαντ, ζήτησε από τον παλαιοντολόγο Anthony Romilio να εξετάσει ένα σύμπλεγμα των αποτυπωμάτων με τρία δάχτυλα.

Ο Romilio είπε ότι η πλάκα ήταν σφραγισμένη με δεκάδες απολιθωμένα ίχνη που χρονολογούνται στην πρώιμη Ιουρασική περίοδο πριν από περίπου 200 εκατομμύρια χρόνια.

Έδειξε «μία από τις υψηλότερες συγκεντρώσεις αποτυπωμάτων δεινοσαύρων» που έχει τεκμηριωθεί ποτέ στην Αυστραλία, είπε.

«Είναι ένα άνευ προηγουμένου στιγμιότυπο της αφθονίας, της κίνησης και της συμπεριφοράς των δεινοσαύρων από μια εποχή που δεν έχουν βρεθεί απολιθωμένα οστά δεινοσαύρων στην Αυστραλία», δήλωσε ο Romilio, από το Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ.

«Σημαντικά απολιθώματα όπως αυτό μπορούν να μείνουν απαρατήρητα για χρόνια, ακόμη και σε κοινή θέα.

«Είναι τρομερό να πιστεύει κανείς ότι ένα κομμάτι ιστορίας τόσο πλούσια ήταν παραμελημένη σε ένα σχολικό προαύλιο όλο αυτό το διάστημα».

Οι ανθρακωρύχοι που ανέσκαψαν την πλάκα το 2002 παρατήρησαν τα ασυνήθιστα ίχνη και τη δώρησαν σε ένα σχολείο στη μικρή πόλη Biloela, όπου τελικά εκτέθηκε στο φουαγιέ.

Ο βράχος κάθισε εκεί μέχρι που οι ερευνητές άρχισαν να ρωτούν για τυχόν απολιθώματα δεινοσαύρων που ανακαλύφθηκαν στην περιοχή.

«Μερικοί από τους δασκάλους νόμιζαν ότι αυτό ήταν αντίγραφο και όχι αληθινό», είπε ο Romilio.

«Όλοι δεν συνειδητοποιούσαν τι πραγματικά έχουν.

“Σίγουρα ήξεραν ότι επρόκειτο για αποτύπωμα δεινοσαύρου. Αλλά όχι στο επίπεδο λεπτομέρειας που θα έμπαινε ένας ερευνητής σαν εμένα.”

«Μου έπεσε το σαγόνι»
Ο Romilio είπε ότι 66 ξεχωριστά αποτυπώματα ίχνους βρέθηκαν στην πλάκα, η οποία είχε επιφάνεια μικρότερη από ένα τετραγωνικό μέτρο.

Ανήκαν σε έναν δεινόσαυρο που ονομαζόταν Anomoepus scambus. Ήταν ένας μικρός και στιβαρός φυτοφάγος δεινόσαυρος που περπατούσε στα δύο του πόδια, είπε.

«Τα απολιθωμένα ίχνη, παρόλο που είναι τα πιο άφθονα απολιθώματα δεινοσαύρων, τείνουν να παραμερίζονται από πολλούς ερευνητές.

“Η συντριπτική πλειονότητα των απολιθωμάτων δεινοσαύρων, δεν βρίσκονται από παλαιοντολόγους. Βρίσκονται στην πραγματικότητα από ανθρώπους στο έδαφος.”

Το κυνήγι του Romilio για απολιθώματα στην περιοχή αποκάλυψε επίσης έναν ογκόλιθο δύο τόνων που έκλεινε την είσοδο του πάρκινγκ στο ανθρακωρυχείο.

«Οδηγώντας στο πάρκινγκ, είδα τον ογκόλιθο αυτό. Ξεκάθαρα, ήταν απολίθωμα δεινοσαύρου. Μου έπεσε το σαγόνι», είπε.

Ο Romilio και μια ομάδα ερευνητών δημοσίευσαν τα ευρήματά τους στο περιοδικό Historical Biology με κριτές.

photo: pixabay