Μήπως ο Τραμπ τελικά δεν έχει και τόσο άδικο; Αυτό είναι ένα ερώτημα που προβληματίζει…
Υπάρχουν για παράδειγμα, οι εμπορικές ανισορροπίες. Όπως αναφέρεται στο RT, στον πυρήνα τους, οι παγκόσμιες εμπορικές ανισορροπίες είναι αποτέλεσμα αναντιστοιχιών μεταξύ εθνικών αποταμιεύσεων και επενδύσεων. Σε χώρες όπως η Κίνα, η Γερμανία, η Ιαπωνία και στους μεγάλους εξαγωγείς πετρελαίου, οι αποταμιεύσεις τείνουν να ξεπερνούν τις εγχώριες επενδύσεις, επομένως το κεφάλαιο πρέπει να πάει κάπου και ακολούθως ρέει στο εξωτερικό. Αυτό εμφανίζεται ως εμπορικό πλεόνασμα.
Στις ΗΠΑ, γίνεται το αντίστροφο. Οι Αμερικανοί αποταμιεύουν λιγότερα από όσα επενδύουν και το κενό καλύπτεται από ξένα κεφάλαια. Αυτό δημιουργεί εμπορικό έλλειμμα.
Η οικονομία των ΗΠΑ παραμένει φαινομενικά ισχυρή. Ωστόσο, κάτω από την επιφάνεια, οι ανισορροπίες συσσωρεύονται: Τα επίμονα εμπορικά ελλείμματα, το αυξανόμενο ομοσπονδιακό χρέος και τα αυξανόμενα επιτόκια είναι ένα επικίνδυνο μείγμα. Καθώς ο δανεισμός γίνεται πιο ακριβός, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να εξυπηρετηθεί αυτό το χρέος.
Ο Τραμπ γνωρίζει ότι το πολιτικό του ρολόι χτυπάει – οι ενδιάμεσες εκλογές για το Κογκρέσο είναι προ των πυλών. Αν πρόκειται να δράσει, πρέπει να είναι τώρα.
Τι μπορεί να κάνει, προκειμένου να σταματήσει την συνεχή εισροή ξένων κεφαλαίων στην χώρα του και να ενισχύσει την εγχώρια παραγωγική οικονομία; Ποιές είναι οι επιλογές του; Πώς μπορούν οι ΗΠΑ να ενισχύσουν τις αποταμιεύσεις, να συρρικνώσουν το εμπορικό έλλειμμα;
- Μείωση κρατικών δαπανών – Ήδη Τραμπ έχει κάνει πολλά για αυτό
- Μείωση εταιρικών φόρων και ενίσχυσης βιομηχανίας – Βρίσκει εμπόδια
- Περιορισμός εισροών κεφαλαίων – Πολιτικά τοξικό
- Μείωση του ρόλου του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος – Δύσκολο να γίνει μονομερώς και δυνητικά αποσταθεροποιητικό.
- Επιβολή δασμών – Πολιτικά το πιο εύκολο, και αυτό που έχει σαφώς επιλέξει ο Τραμπ.
Ενδεχομένως βέβαια, το ευρύτερο σχέδιο περιλαμβάνει κομμάτια και των πέντε βασικών τρόπων ή κάποιους από αυτούς.
Ο Τραμπ προσπαθεί να διαπραγματευτεί. Η αγορά των ΗΠΑ είναι τόσο κρίσιμη για τόσες πολλές χώρες που ο Τραμπ φαίνεται να προσπαθεί να αξιοποιήσει το γεγονός αυτό.
Κάποιοι προειδοποιούν ότι η εν λόγω πολιτική θα μπορούσε να οδηγήσει σε παγκόσμια κρίση. Επισημαίνουν τον Δασμολογικό Νόμο Smoot-Hawley του 1930, τον οποίο πολλοί κατηγορούν για την εμβάθυνση της Μεγάλης Ύφεσης. Ωστόσο, όπως αναφέρεται, τότε οι ΗΠΑ είχαν εμπορικό πλεόνασμα, έλλειμμα κατανάλωσης και αχαλίνωτες υπερεπενδύσεις – οι δασμοί μόνο χειρότερα έκαναν τα πράγματα. Σήμερα, οι ΗΠΑ έχουν το αντίθετο πρόβλημα.
Βέβαια, μια καταστροφή δεν μπορεί να αποκλειστεί. Όλα εξαρτώνται από το πώς θα εξελιχθεί ο εμπορικός πόλεμος. Λογικά ένα μέρος των δασμών θα παρθεί πίσω μέσω διαπραγματεύσεων, κάτι στο οποίο προσβλέπει ο Τραμπ.
Αν όχι, όπως εκτιμάται, ο πέλεκυς θα πέσει πρώτα και θα πονέσει περισσότερο πλεονάζουσες χώρες όπως η Κίνα, η Γερμανία, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα – ίσως και την Ρωσία. Οι ΗΠΑ θα ένιωθαν τον αντίκτυπο τελευταίες. Σε μία τέτοια περίπτωση θα συζητείτο, ενδεχομένως, μια κοινώς αποδεκτή παγκόσμια λύση.
Ο μεγαλύτερος άμεσος κίνδυνος είναι ο πληθωρισμός – και ίσως ακόμη και ο στασιμοπληθωρισμός. Ο Τραμπ υποστηρίζει ότι η εγχώρια παραγωγή θα αυξηθεί για να καλύψει την ζήτηση και να διατηρήσει τις τιμές υπό έλεγχο. Η παραγωγή, ωστόσο, απαιτεί χρόνο. Οι αυξήσεις τιμών όχι.
Ο Τραμπ για την ώρα «τζογάρει», υπογραμμίζεται. Είναι τολμηρό και γεμάτο κινδύνους αυτό που κάνει. Αλλά όχι χωρίς λογική.
