Πέθανε ο Πάπα Φραγκίσκος, ο εκλεκτός επικεφαλής του Βατικανού για την διεθνιστική τάξη πραγμάτων.
Είχε την αποστολή να αλλάξει τον τρόπο σκέψης των καθολικών χριστιανών και να τους φέρει πιο κοντά στην νέα εποχή, στην οποία οι θρησκείες θα έρχονταν πιο κοντά η μία στην άλλη.
Η τεχνολογία προφανώς θα βοηθούσε η μία την άλλη.
Ο Πάπας θεωρούσε πως μόνο μέσω της εκκλησίας μπορούν οι χριστιανοί να επικοινωνήσουν με τον Χριστό. Κατά αυτόν τον τρόπο, πέραν όλων των άλλων, το ποίμνιο θα ακολουθούσε αποκλειστικά όσα ειπώνονταν εντός των ναών, οδηγούμενο στην νέα ψηφιακή τάξη πραγμάτων.
Ωστόσο, τον χρόνο ουδείς νίκησε και έτσι τώρα το Βατικανό είναι χωρίς κεφαλή.
Πλέον όλοι σκέφτονται την επόμενη μέρα όπου οι καρδινάλιοι θα εκλέξουν τον επόμενο πάπα, διαδικασία η οποία αποκαλείται ως «κονκλάβιο».
Οι υποψήφιοι για το αξίωμα του Πάπα, θα πρέπει να πετύχουν συγκεκριμένο αριθμό ψήφων, προκειμένου να εκλεγούν.
Η διαδικασία μοιάζει πολιτική. Σίγουρα θα υπάρχουν οι διάφορες και διαφορετικές οπτικές πάνω στα τρέχοντα ζητήματα.
Μένει να φανεί αν και σε αυτή την περίπτωση η δεξιά κοσμοθεωρία θα επιδιώξει να κυριαρχήσει στο Βατικανό, όπως έκανε στον Λευκό Οίκο. Αν υπάρχει ένας «δεξιός» πάπας, ο οποίος θα κάνει στροφή από την αριστερόστροφη λογική του αποθανόντος ποντίφικα. Ειδάλλως, θα υπάρχει ο κατάλληλος διεθνιστής διάδοχος του παπικού θρόνου.
Θα βγει λευκός καπνός για δεξιό Πάπα ή θα επιλεχθεί ένας νέος «Φραγκίσκος»;
Όπως είχε γράψει σχετικά πρόσφατα το WION, επί του παρόντος, υπάρχουν 253 καρδινάλιοι σε όλο τον κόσμο, αλλά μόνο 138 έχουν δικαίωμα ψήφου στο επόμενο κονκλάβιο, καθώς αποκλείονται όσοι είναι άνω των 80 ετών.
Τον Δεκέμβριο του περασμένου έτους, ο Πάπας Φραγκίσκος αύξησε τον μέγιστο αριθμό καρδινάλιων εκλογέων από 120 σε 138, παρακάμπτοντας έναν κανόνα που καθιέρωσε ο Πάπας Παύλος VI.
H προσοχή έχει στραφεί στους πιθανούς διαδόχους.
Εδώ είναι μερικοί από τους κορυφαίους υποψηφίους:
Καρδινάλιος Pietro Parolin (70, Ιταλία)
Ο Parolin, υπουργός Εξωτερικών του Βατικανού, έχει συνεργαστεί στενά με τον Πάπα Φραγκίσκο για πάνω από μια δεκαετία και είναι ισχυρός υποψήφιος. Το υπόβαθρό του στη διπλωματία του Βατικανού, με εμπειρία στη Νιγηρία και το Μεξικό, έχει διαμορφώσει την μετριοπαθή προσέγγισή του στην ηγεσία της Εκκλησίας. Ο Παρολίν προήχθη σε καρδινάλιο το 2014 και θεωρείται ευρέως ως συνέχεια της κληρονομιάς του Φραγκίσκου.
Καρδινάλιος Fridolin Ambongo Besungu (65, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό)
Ως Πρόεδρος του Συμποσίου των Επισκοπικών Διασκέψεων της Αφρικής και της Μαδαγασκάρης, ο Besungu είναι μια σημαντική φωνή στον Αφρικανικό Καθολικισμό. Είναι πιο παραδοσιακός. Εάν εκλεγεί, θα αντιπροσώπευε μια στροφή προς τον συντηρητισμό. Ο Πάπας Φραγκίσκος τον διόρισε καρδινάλιο το 2019.
Καρδινάλιος Wim Eijk (71, Ολλανδία)
Πρώην γιατρός, ο Eijk θεωρείται ένας από τους πιο συντηρητικούς υποψηφίους. Ο Πάπας Βενέδικτος XVI τον έκανε καρδινάλιο το 2012.
Καρδινάλιος Peter Erdo (72, Ουγγαρία)
Ο Erdo, πρώην πρόεδρος του Συμβουλίου Επισκόπων της Ευρώπης, είναι ένας παραδοσιακός που υποστηρίζει το αυστηρό καθολικό δόγμα. Έχει λάβει σκληρή στάση κατά της αποδοχής αλλοδαπών στην Ευρώπη, παρομοιάζοντάς την με εμπορία ανθρώπων. Ονομάστηκε καρδινάλιος το 2003 από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β’.
Καρδινάλιος Luis Antonio Tagle (67, Φιλιππίνες)
Ο Tagle συχνά περιγράφεται ως ο «Ασιάτης Πάπας Φραγκίσκος» λόγω των διεθνιστικών του απόψεων. Εάν εκλεγόταν, θα ήταν ο πρώτος Ασιάτης Πάπας. Έγινε καρδινάλιος το 2012 από τον Πάπα Βενέδικτο XVI.
Καρδινάλιος Ρέιμοντ Μπερκ (76, ΗΠΑ)
Ηγετική φυσιογνωμία του καθολικού συντηρητισμού, ο Μπερκ είναι ισχυρός υποστηρικτής της λατινικής Λειτουργίας και έχει επανειλημμένα επικρίνει τις διεθνιστικές μεταρρυθμίσεις του Πάπα Φραγκίσκου. Ο Μπερκ έγινε καρδινάλιος το 2010 υπό τον Πάπα Βενέδικτο XVI.
