Και στις αρχές Φεβρουαρίου, αφού οδήγησε 1.448 χιλιόμετρα σε τέσσερις ημέρες και πέρασε σχεδόν 29 ώρες καθισμένη και περιμένοντας, ανταμείφθηκε αδρά με τις εικόνες που έψαχνε.

Αν και η Μάγκερτ εντόπισε την κουκουβάγια αρκετές φορές, δεν κατάφερε να πετύχει την καθαρή φωτογραφία που ήθελε. Αποφασισμένη να συναντήσει την κουκουβάγια άλλη μια φορά πριν την δέσουν άλλες υποχρεώσεις για αρκετές εβδομάδες, αυτή και ο σύζυγός της έκαναν ένα τελευταίο ταξίδι και πέρασαν τη μέρα περιμένοντας να τραβηχτεί η φωτογραφία.

“Εκεί ήταν, πάνω σε έναν στύλο. Συνήθως ανεβαίνουν σε στύλους επιβλέποντας χωράφια για ποντίκια, και άλλα θηράματα. Πάρκαρα και έκλεισα το φορτηγό μου για να μην την ενοχλήσω”, λέει στο My Modern Met.

“Επιτέλους πέταξε από αυτόν τον στύλο σε έναν πιο “καθαρό” στύλο και για άλλη μια φορά, όλος αυτός ο χρόνος και η σκληρή δουλειά απέδωσε. Πήρα τις λήψεις της που οραματιζόμουν. Είναι πάντα μια γλυκόπικρη στιγμή όταν η σκληρή δουλειά και ο προγραμματισμός σου αποδίδουν. Τώρα, ήρθε η ώρα να επικεντρωθείς σε έναν διαφορετικό στόχο φωτογραφίας.

Οι φωτογραφίες της Μάγκερτ του «Creamsicle», όπως αποκαλεί την κουκουβάγια, κάνουν τον γύρο του Διαδικτύου. Κέρδισαν ακόμη και τη δημοσίευσή της στους New York Times , καθώς οι άνθρωποι προσπαθούν να κατανοήσουν τον λόγο πίσω από τον ασυνήθιστο χρωματισμό της κουκουβάγιας. Πόσο σπάνιο είναι; Ο Ντένβερ Χολτ, διευθυντής του Ερευνητικού Ινστιτούτου για την Κουκουβάγια, είπε ότι ο οργανισμός «δεν είχε δει ποτέ τέτοιο χρώμα κουκουβάγιας ή κάτι παρόμοιο με αυτό που φαίνεται στις φωτογραφίες της κουκουβάγιας» στα 35 χρόνια της μελέτης του.

Για την Maggert, ανεξάρτητα από την περίπτωση, το πορτρέτο της κουκουβάγιας Creamsicle παραμένει μια φωτογραφία που συμβαίνει μια φορά στη ζωή. Και ελπίζει ότι, για άλλους, οι εικόνες χρησιμεύουν ως υπενθύμιση της δύναμης της επιμονής και της προθυμίας να είμαστε υπομονετικοί με την άγρια ​​ζωή.

Δείτε τις ΦΩΤΟ ΕΔΩ

photo: pixabay