Τα κράτη έχουν μηχανισμούς επιβολής της εξουσίας τους. Όταν όμως το κράτος τους χρησιμοποιεί με σχετική δικαιοσύνη (απόλυτη δικαιοσύνη είναι δύσκολο να υπάρξει) τους εδραιώνει στην συνείδηση του κόσμου ως μηχανισμούς αξιόπιστους.
Τα προβλήματα αρχίζουν όταν υπάρχουν δύο μέτρα και σταθμά στην αντιμετώπιση καταστάσεων και προσώπων.
Παράδειγμα τέτοιας ανισορροπίας είναι όσα συνέβησαν την Τρίτη, μέρα «Πολυτεχνείου» και αφορούσαν την αντιμετώπιση της προσπάθειας του ΚΚΕ και άλλων πολιτικών παρατάξεων να εφαρμόσουν την πολιτική ατζέντα τους με αφορμή την ημέρα. Είχαν προηγηθεί σκληρές δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων κατά των προθέσεων των τριών κομμάτων της αντιπολίτευσης και η υπόσχεση ότι οι προσπάθειες αυτές θα αντιμετωπιστούν εν τη γενέσει τους.
Αυτά που έγιναν όμως χθες Τρίτη εξέθεσαν την Κυβέρνηση ως προς την θέλησή της να επιβάλλει τους νόμους που η ίδια ψηφίζει, ασχέτως αν όλοι γνωρίζουμε πως αποτελούν «επιταγές» από το Εξωτερικό, με απώτερο σκοπό να περιοριστεί η ελευθερία με αφορμή τον κορωνοϊό.
Όταν τελικά επιτράπηκε η συγκέντρωση ατόμων από τα τρία κοινοβουλευτικά αριστερά κόμματα, ο πολύς κόσμος κατάλαβε ότι υπάρχουν άλλα μέτρα αντιμετώπισης των συγκεκριμένων ατόμων σε αντιδιαστολή με την πλειοψηφία της κοινωνίας και δη των πατριωτών που θέλησαν να παρελάσουν για την 28η Οκτωβρίου, κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Έτσι δημιουργείται το αίσθημα της αδικίας εντός του πληθυσμού με αποτέλεσμα την ανυπακοή σε μελλοντικές προσταγές της κυβέρνησης ακόμα και για σοβαρά θέματα και όχι για υπερβολές.
Δεν γίνεται μία κυβέρνηση, όποια και αν είναι αυτή, να επιτρέπει να παραβιάζονται οι νόμοι που η ίδια ψηφίζει από συγκεκριμένες ομάδες του πληθυσμού γιατί αυτό φανερώνει πως υπάρχει άνιση μεταχείριση, η οποία με την σειρά της οδηγεί σε μία γενικότερη ανυπακοή προς τους νόμους και λιγότερη εμπιστοσύνη στους μηχανισμούς που επιβάλλουν την τάξη και την ασφάλεια.
Θα αναφέρουμε ένα ιστορικό παράδειγμα για το μέγεθος της «ανυπακοής» και τις συνέπειές της σε καιρούς δύσκολους και για τα εθνικά μας θέματα.
Κατά την διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας η τότε Κυβέρνηση Γούναρη κήρυξε γενική επιστράτευση αλλά αυτή δεν απέδωσε ακριβώς τα αναμενόμενα νούμερα. Οι μονάδες επανδρώθηκαν αργότερα, καθώς υπήρξε πρόβλημα με αδειούχους που δεν επέστρεψαν αλλά και ζήτημα με όσους είχαν αποφύγει τη στράτευση. Η εξουσία έκανε τα στραβά μάτια! Η ανοχή της κυβέρνησης Γούναρη σε αυτές τις καταστάσεις έκανε όσους ήταν στο μέτωπο να αρχίσουν την «γκρίνια» και την απειθαρχία, καθώς παρατήρησαν ειδική μεταχείριση. Τα αποτελέσματα όλων αυτών των καταστάσεων ήταν κάποιοι από τους παράγοντες που οδήγησαν στην κατάρρευση και διάλυση της άλλοτε ισχυρής Στρατιάς Μικράς Ασίας.
Αν η κυβέρνηση Γούναρη ήθελε να αποφύγει τα προβλήματα αυτά, τότε θα έπρεπε να είχε εφαρμόσει τον στρατιωτικό κώδικα χωρίς εκπτώσεις με το που εμφανίστηκαν οι πρώτες περιπτώσεις του είδους που περιγράψαμε παραπάνω. Η απροθυμία της να εφαρμόσει τους νόμους που η ίδια πρέσβευε, ήταν ένας από τους παράγοντες της ήττας.
Όταν λοιπόν μία Κυβέρνηση δεν εφαρμόζει τις αποφάσεις της δικαίως, τότε θα αρχίσει να βιώνει και την απροθυμία του μεγάλου μέρους του πληθυσμού να ακολουθήσει τους όποιους νόμους, τους οποίους μάλιστα παρουσιάζει ως… αναγκαίους λόγω μια δήθεν επικίνδυνης ασθένειας. Ουδείς επίσης μπορεί να αποκλείσει τον ξεσηκωμό σε συνδυασμό με κάποιο δυσάρεστο γεγονός για την οικονομία φερειπείν.
Ήδη ο κόσμος δυσανασχετεί με τις διφορούμενες απόψεις των επιστημόνων για την χρήση μάσκας, καθώς άλλα έλεγαν παλαιότερα. Όταν επιπλέον βλέπει πως τα μέτρα περιορισμού δεν εφαρμόζονται για συγκεκριμένες ομάδες, τότε ο θυμός μεγαλώνει.
Αλήθεια, έστω ότι αύριο η κυβέρνηση κηρύσσει γενική επιστράτευση λόγω πολέμου. Πόσο πρόθυμη είναι να την φέρει σε πέρας εκτελώντας τις ποινές που προβλέπονται για όσους λιποτακτήσουν, ώστε να πειστούν όλοι όσοι πρέπει να παρουσιαστούν; Ή μήπως και τότε θα υπάρχουν ομάδες «ΕΙΔΙΚΗΣ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗΣ»;;;
