Και δεν αναφερόμαστε καν, στα στρατιωτικών προδιαγραφών drones ή μεγαλύτερα ΜΕΑ (Μη Επανδρωμένα Αεροχήματα).
Θα μείνουμε τα φθηνά, ταπεινά, ευκολόχρηστα και εύκολα στην αντικατάσταση μικρά drones.
Τα περισσότερα από αυτά είναι εξοπλισμένα με μια τηλεοπτική κάμερα (δηλαδή βλέπει σε κανονικό φωτισμό ό,τι και μια συνηθισμένη κάμερα, όπως αυτές των κινητών μας) και ίσως κάποια να διαθέτουν και κάμερα θερμικής απεικόνισης. Η δεύτερη αυτή κατηγορία καμερών έχει την ικανότητα να βλέπει και στο σκοτάδι, ακόμη και το απόλυτο σκοτάδι, καθώς διαμορφώνει την προβαλλόμενη εικόνα, με βάση τη θερμότητα των αντικειμένων που έχει στο οπτικό της πεδίο. Αυτό της επιτρέπει να λειτουργεί και κατά τη διάρκεια της μέρας και μάλιστα, εκεί που η απλή οπτική κάμερα ίσως εξαπατηθεί από κάποια παραλλαγή, που θα εφαρμόζει κάποιος πάνω του ή στα αντικείμενα που καλύπτει, η θερμική θα βλέπει τη θερμότητα των αντικειμένων.
Απλό παράδειγμα: ένας λαγός κρύβεται ακίνητος πίσω από έναν αραιό, ξερό θάμνο. Οπτικά δεν φαίνεται τίποτα, καθότι είναι απόλυτα παραλλαγμένος. Θερμικά όμως, η θερμότητα που εκπέμπει το σώμα του θα κάνει αντίθεση με τη “ψυχρότητα” του θάμνου και του περιβάλλοντος, αποκαλύπτοντάς τον.
Πώς αντιμετωπίζεται λοιπόν αυτό το πρόβλημα; Μερικές απλές, χειροποίητες λύσεις, παρουσιάζονται στα βίντεο παρακάτω.
Στο πρώτο βίντεο, τίθεται σε δοκιμασία η γνωστή σε όλους αλουμινοκουβέρτα επιβίωσης. Συνήθως χρησιμοποιείται για να ζεσταθεί κάποιος (αν η ασημί πλευρά της είναι γυρισμένη προς το σώμα μας) ή να δροσιστεί (αν η χρυσή πλευρά είναι γυρισμένη προς το σώμα μας). Αποδεικνύεται ότι η θερμική κάμερα δεν βλέπει πέρα από το εμπόδιο που της δημιουργεί αυτή η κουβέρτα. Για του λόγου το αληθές, δείτε το βίντεο της δοκιμής:
Σε δεύτερο βίντεο τίθενται υπό δοκιμασία δύο ακόμη υλικά. Αρχικά βλέπουμε ότι το γυαλί δεν εκπέμπει τη θερμότητα εκείνου που βρίσκεται πίσω του, ΕΚΤΟΣ ΑΝ ο τελευταίος έχει ακουμπήσει πάνω του. Σε αυτή την περίπτωση, το αποτύπωμα της θερμότητάς του παραμένει στο γυαλί για κάποια λεπτά.
Δεύτερη δοκιμή, το αλουμινόχαρτο. Συγγενές της αλουμινοκουβέρτας που αναφέρθηκε πιο πάνω, αλλά πιο συμπαγές, και αυτό με τη σειρά του κρύβει ότι υπάρχει πίσω του. Το πρόβλημα είναι, ότι και αυτό και η αλουμινοκουβέρτα φαίνονται στο οπτικό φάσμα, σαν τη μύγα μες το γάλα, λόγω του χρώματός τους και της γυαλάδας τους. Επιπρόσθετα, τα υλικά αυτά δημιουργούν μια “σκιά” στο θερμικό φάσμα, η οποία ίσως να προδώσει το σχήμα αυτού που είναι καλυμμένο.
Παραδείγματος χάριν, ένα τετράγωνο κομμάτι γυαλί, ναι μεν δεν προδίδει το θερμικό ίχνος μας, αλλά είναι….ένα μαύρο τετράγωνο στη μέση του πουθενά. Αν το προσέξει κάποιος, θα κινήσει υποψίες.
Η λύση;
Συνδυασμός των αρετών διαφορετικών υλικών. Στο βίντεο φαίνεται μια πρόχειρη λύση (για τους σκοπούς της επίδειξης). Δημιουργία ενός καλύμματος το οποίο αποτελείται από ένα “σάντουιτς” 5 στρώσεων, με την πρώτη και την πέμπτη να είναι ύφασμα παραλλαγής (για απόκρυψη στο οπτικό φάσμα), δεύτερη και τέταρτη αλουμινοκουβέρτα (ή αλουμινόχαρτο) για ανάκλαση της θερμότητας και στη μέση ένα θερμομονωτικό υλικό για την όποια θερμότητα θα καταφέρει να διαφύγει από την πρώτη στρώση. Το αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό.
Dionisos1991/ photo video screenshot
