Όπως σημείωσε,
«υπάρχει ένα νομοθετικό πλαίσιο από το 1983 το οποίο για το χρόνο που ψηφίστηκε και ενσωματώθηκε στην ελληνική νομοθεσία, απαντούσε σε δεδομένα εκείνης της εποχής. Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει το γεγονός ότι μετά από 40 χρόνια όλα αυτά τα δεδομένα είναι τελείως διαφορετικά. Υπάρχει μία διαφορετική κοινωνική πραγματικότητα που σε έναν μεγάλο βαθμό έχει επαναπροσδιορίσει το ρόλο του πατέρα και της μητέρας.
Υπάρχουν επιστημονικές μελέτες που καταδεικνύουν ότι η παρουσία και των δύο γονέων βοηθούν στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού. Και υπάρχει και το ίδιο το παιδί, που πολλές φορές βρίσκεται άδικα στη μέση μίας διαμάχης η οποία συχνά το εργαλειοποιεί και ουσιαστικά αδικεί την όλη προσπάθεια που γίνεται στο όνομά του. Επίσης, υπάρχει μία δεδομένη πραγματικότητα στο σύνολο της νομοθεσίας των ευρωπαϊκών χωρών και η οποία έχει κάνει τα απαραίτητα βήματα το τελευταίο χρονικό διάστημα, δείχνοντας έναν δρόμο στον οποίο θα έπρεπε να κινείται και η χώρα μας».
Για το νέο νομοσχέδιο, ο υπουργός Διακιοσύνης τόνισε ότι έχει απολύτως…παιδοκεντρικό χαρακτήρα και βλέπει μόνο το συμφέρον του παιδιού με σκοπό να δημιουργηθεί μια διαφορετική αντίληψη μεταξύ των γονέων, οι οποίοι αποφασίζουν να μην είναι μαζί αλλά έχουν ένα ή περισσότερα παιδιά
Γι’ αυτόν τον λόγο:
«μέσα από συγκεκριμένες καινοτομίες που ενσωματώνονται στο προτεινόμενο νομοσχέδιο, πιστεύουμε ότι θα δημιουργήσουμε μια εντελώς διαφορετική κουλτούρα και θα φτάσουμε το συγκεκριμένο κομμάτι της νομοθεσίας κοντά σε αυτό που συμβαίνει στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν διαφορετικές απόψεις. Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει μία άκρη που θέλει ένα ακόμα πιο τολμηρό νομοσχέδιο.
Υπάρχει μία άλλη άκρη που λέει να μην πειράξουμε απολύτως τίποτα. Προσπάθησα από την πρώτη στιγμή να ξεκαθαρίσω στα πολιτικά κόμματα ότι δεν είναι ένα θέμα στο οποίο θα έπρεπε να υπάρχει πολιτική αντιπαράθεση. Είναι ένα σύγχρονο κοινωνικό πρόβλημα που πρέπει να το προσεγγίσουμε με πολύ μεγάλη ευαισθησία, με πολύ μεγάλη σοβαρότητα και με πολύ μεγάλη προσοχή».
Ο κ. Τσιάρας τόνισε ότι κάλεσε τους εκπροσώπους των κομμάτων να του καταθέσουν τις απόψεις τους και να διαμορφώσουμε από κοινού ένα νομοσχέδιο.
Όπως όμως είπε, όχι μόνο δεν υπήρξαν προτάσεις, δεν υπήρξε εποικοδομητικός διάλογος αλλά οι περισσότεροι φρόντισαν να κρυφτούν πίσω από μια μικροπολιτική σκοπιμότητα, η οποία δεν βλέπει ένα σύγχρονο κοινωνικό πρόβλημα, ενώ πρόσθεσε:
«Μία από τις καινοτομίες του νομοσχεδίου είναι ότι εξακολουθεί να υπάρχει από κοινού και εξίσου άσκηση της γονικής μέριμνας και μετά το διαζύγιο και το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά εκτός γάμου. Με το νομοσχέδιο προσπαθούμε να διασφαλίσουμε πραγματικό ποιοτικό χρόνο επικοινωνίας του παιδιού και με τους δυο γονείς.
Οι επιστημονικές μελέτες τονίζουν ότι όταν τα παιδιά μεγαλώνουν και με τους δυο γονείς, μεγαλώνουν διαμορφώνοντας με τον καλύτερο τρόπο την προσωπικότητα τους. Εδώ που βρισκόμαστε πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι δεν είναι ένα βήμα που επέχει πολιτικής σκοπιμότητας, μιας πολιτικής θέσης. Είναι βήμα μετριοπαθές, ισορροπημένο που βλέπει το πραγματικό συμφέρον του παιδιού.
Όλα αυτά μπαίνουν σε ένα σύνολο μιας φιλοσοφίας που πρέπει να υπάρχει από εδώ και πέρα. Από την ψήφιση του νόμου και μετά πρέπει να στοχεύσουμε σε μία εντελώς διαφορετική κουλτούρα μεταξύ των γονέων, οι οποίοι θα ξέρουν ότι θα είναι καλύτερο να λύσουν το πρόβλημά τους πριν φτάσουν στα δικαστήρια, γιατί θα υπάρχει ένας νόμος που θα καθορίζει τα δεδομένα και την πραγματικότητα.
Και θα τους βοηθήσει να μην έχουν αυτήν την έντονη ψυχολογική πίεση και να μην υπάρχουν όλα αυτά τα ζητήματα που στο τέλος βαραίνουν το ίδιο το παιδί. Και αυτό πρέπει να είναι ο στόχος μας.
Όσον αφορά την πολιτεία, το κέρδος είναι πολλαπλάσιο διότι θα αποφύγουμε το μεγάλο συνωστισμό στις δικαστικές αίθουσες, θα φτάσουμε στο επίπεδο της ευρωπαϊκής νομοθεσίας εκσυγχρονίζοντας μία πραγματικότητα».
(Από protothema – φωτο: eurokinissi)
