Στο άρθρο 36 λέει:
36. Είναι αναγκαίο να αποτρέπονται οι διακρίσεις, άμεσες ή έμμεσες, σε βάρος των προσώπων που δεν έχουν εμβολιαστεί, για παράδειγμα για ιατρικούς λόγους, επειδή δεν ανήκουν στην ομάδα-στόχο για την οποία χορηγείται ή επιτρέπεται επί του παρόντος το εμβόλιο κατά της COVID-19, όπως τα παιδιά, ή επειδή δεν είχαν ακόμη τη δυνατότητα να εμβολιαστούν ή επέλεξαν να μην το πράξουν.
Το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, βγάζει κανονισμούς, τους οποίους τα κράτη μέλη εφαρμόζουν άμεσα μετά την δημοσίευσή τους στην επίσημη εφημερίδα της Ε.Ε. σαν νόμους του κράτους, ακόμη και αν είναι αντικρουόμενοι με ήδη υπάρχοντες εθνικούς νόμους. Τα κράτη μέλη μάλιστα οφείλουν αν έχουν αντίθετους με τους κανονισμούς νόμους να τους αλλάξουν και σε κάθε περίπτωση δεν μπορούν να νομοθετήσουν αντίθετα από τους κανονισμούς. Ένας κανονισμός είναι μια νομική πράξη της Ε. Ε. η οποία γίνεται άμεσα εκτελεστή ως νόμος ταυτόχρονα σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, από τη στιγμή που θα δημοσιευθεί στην επίσημη εφημερίδα της Ε.Ε.
Η κυβέρνηση παρανομεί αγνοώντας επιδεικτικά; τον υποχρεωτικό κανονισμό που είναι δημοσιευμένος επίσημα στην εφημερίδα της Ε.Ε.
Τα δικαστήρια δεν μπορούν να τον αγνοήσουν.
Η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης με νέο ψήφισμα στις 22.6.2021, καταφανώς τα ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων που προκαλούνται από την χρήση των πιστοποιητικών εμβολιασμού για τον Covid-19 και υπογραμμίζει εκ νέου ότι ο υποχρεωτικός εμβολιασμός παραβιάζει μια σειρά από θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, ακόμα και όταν είναι έμμεσος (ΕΔΩ το προηγούμενο).
ΑΡΘΡΟ 13,3: Η Συνέλευση καλεί τα κράτη –μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης να διασφαλίζουν ότι μέτρα όπως το Covid pass που απαλλάσσουν τους κατόχους τους από ορισμένους περιορισμούς στα προστατευόμενα δικαιώματα και ελευθερίες εφαρμόζονται με τέτοιο τρόπο ώστε, αφενός να διατηρείται αποτελεσματική προστασία έναντι της εξάπλωσης του ιού SARS-CoV-, αφετέρου να αποφεύγονται οι διακρίσεις, ιδίως διασφαλίζοντας μεταξύ άλλων ότι λαμβάνεται δεόντως υπόψη η κατάσταση εκείνων που για ιατρικούς λόγους δεν μπορούν, ή, για λόγους προσωπικής άποψης ή πεποιθήσεων, αρνούνται να εμβολιαστούν. Όσον αφορά στην τελευταία ομάδα, (σ.σ. τα κράτη μέλη) πρέπει να διασφαλίζουν ότι οποιοδήποτε σύστημα Covidpass δεν ισοδυναμεί με εξαναγκασμό που καθιστά υποχρεωτικό τον εμβολιασμό.
