Όπως γράφεται στην Ρωσία, ακόμα κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια ποια θα είναι τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων που ξεκίνησαν οι ΗΠΑ για το ουκρανικό ζήτημα. Όμως, τις τελευταίες εβδομάδες κατέστη σαφές ότι αυτές οι ίδιες οι διαπραγματεύσεις έθεσαν αρκετά σημαντικά ερωτήματα για την Ευρώπη. Και αυτά τα ερωτήματα είναι πιο σοβαρά από τη μοίρα των προστατευόμενων των ΗΠΑ και της ΕΕ στο Κίεβο.
Μακροπρόθεσμα, ενδέχεται να επηρεάσουν ολόκληρη τη στρατηγική των σχέσεων μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής, όπως χαρακτηριστικά σχολιάζεται.
Αν η ενότητα της συλλογικής Δύσης κινδυνεύσει με την εκλογή του δεξιού και αντί-διεθνιστή, Ντόναλντ Τραμπ, τότε το ερώτημα για την Ρωσία τίθεται ως εξής: είναι απαραίτητο να βοηθηθεί κάπως η διάσπαση σχέσεων μεταξύ των ΗΠΑ και της Ευρώπης;
Οι διαδικασίες εσωτερικών αλλαγών που κερδίζουν δυναμική στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθιστούν δυνατό το να μπει στην κουβέντα η πιθανότητα να αποκλίνουν οι δρόμοι Ευρώπης και Αμερικής. Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ ως προέδρου και η άνοδος στην εξουσία μιας νέας ομάδας στην Ουάσιγκτον χαρακτηρίζεται εντός Ρωσίας ως η αρχή ενός κινήματος.
Θα φανεί, όπως εκτιμάται, τα επόμενα χρόνια πόσο σοβαρή θα είναι αυτή η προσπάθεια ανανέωσης της αμερικανικής κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος. Η πιθανότητα να αλλάξει η συμπεριφορά των ΗΠΑ είναι μεγαλύτερη τώρα από οποιαδήποτε άλλη στιγμή μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τα τρία κύρια χαρακτηριστικά που δείχνουν πως η θέση και η πολιτική των σημερινών ΗΠΑ αλλάζει:
- Πρώτον, στις ΗΠΑ υπάρχει εσωτερική κρίση, η οποία είναι πιο εμφανής στην κατάσταση με το μεταναστευτικό. Για δεκαετίες, οι Αμερικανοί ζούσαν προσελκύοντας φτηνό εργατικό δυναμικό από χώρες της Λατινικής Αμερικής, σύμφωνα με τους Ρώσους. Τώρα το μεταναστευτικό έχει γίνει αντικείμενο έντονης εσωτερικής πολιτικής συζήτησης.
- Δεύτερον, η παγκοσμιοποίηση οδήγησε σε αύξηση των ευκαιριών πολλών χωρών στον κόσμο που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, δεν θέλουν να διατηρήσουν αποικιακές σχέσεις με τη Δύση και τις Ηνωμένες Πολιτείες, ως κύρια δύναμή τους.
- Τέλος, η σύγκρουση με τη Ρωσία για την Ουκρανία έδειξε τα όρια της αμερικανικής ισχύος. Είτε το παραδέχονται είτε όχι, φάνηκε η ικανότητα της Ρωσίας να αντέξει την πίεση από ολόκληρη την Δύση. Αυτό ήταν κάτι που κατάλαβε ο Τραμπ και σπεύδει να διαπραγματευτεί με την Μόσχα στο πλαίσιο της νέας δεξιάς τάξης πραγμάτων.
Όλα αυτά μαζί οδηγούν την αμερικανική ελίτ στην ιδέα ότι κάτι πρέπει να αλλάξει.
Για την Ευρώπη, οι όποιες αλλαγές προς την μη διεθνιστική κατεύθυνση είναι επικίνδυνες και εντελώς απαράδεκτες προς το παρόν. Έχοντας χάσει την ικανότητα να επηρεάζουν τον κόσμο με την βία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τονίζεται εντός Ρωσίας, οι Ευρωπαίοι έμαθαν να το κάνουν χρησιμοποιώντας τις δυνατότητες των Αμερικανών προστατών τους. Τώρα όμως τα πράγματα αλλάζουν.
Ειδικά στην οικονομία, η Ουάσιγκτον μιλά ξεκάθαρα για την επιθυμία της να μοιράζεται λιγότερα με την Ευρώπη και να απαιτεί περισσότερα από αυτήν.
Προς το παρόν, όπως υπογραμμίζεται, η Ευρώπη προσπαθεί να απαντήσει σε αυτό που συμβαίνει με τον παραδοσιακό τρόπο: προσποιούμενοι ότι κάνουν κάτι και περιμένουν αλλαγή διοίκησης στις ΗΠΑ ή νίκη της αντιπολίτευσης στις βουλευτικές εκλογές. Αλλά αν αυτό που συμβαίνει τώρα αποδειχθεί ότι δεν είναι «φωτοβολίδα», όπως η πρώτη θητεία Τραμπ, αλλά μια νέα εποχή σε σχέση με την πορεία ολόκληρης της Δύσης, τότε πολύ σύντομα θα υπάρξει μεγάλη αντιπαράθεση μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης, εκτός και εάν επικρατήσουν άλλες δυνάμεις ή πολιτικές.
Για την Ρωσία, τυχόν διαφωνία ή και διάσπαση σχέσεων χαρακτηρίζεται ως θετικό φαινόμενο.
Μια ενωμένη και ενοποιημένη Δύση, στην λογική της διεθνιστικής τάξης πραγμάτων, είναι σίγουρα κάτι που δεν το θέλει η Ρωσία.
Επομένως, εάν οι ΗΠΑ, για τους δικούς τους λόγους, συνεχίσουν να υπονομεύουν την ενότητά τους με την Ευρώπη, αυτό θα είναι μια σοβαρή ώθηση εξωτερικής πολιτικής για την «Αρκούδα».
Μάλιστα, όπως γράφεται, μια τέτοια διάσπαση σχέσεων πρέπει να ενθαρρυνθεί. Τα υπόλοιπα είναι θέμα διπλωματίας, με την Ρωσία να διαθέτει μια από τις πιο ποιοτικές διπλωματίες στον σύγχρονο κόσμο.
