Κατά τον 7ο αιώνα μ.Χ., ο βασιλιάς Αριπέρτος Α’ αποφάσισε να χτίσει ένα δυναστικό μαυσωλείο σε αυτή τη θέση, σηματοδοτώντας ένα σημείο καμπής στις ταφικές πρακτικές της εποχής του.
Αυτό το μνημείο, που προοριζόταν να στεγάσει τα λείψανα του ίδιου του μονάρχη και των απογόνων του, όχι μόνο αντικατόπτριζε την πολιτική και θρησκευτική δύναμη των Λομβαρδών, αλλά και αποσχίστηκε από τις τυπικές γερμανικές ταφικές παραδόσεις εισάγοντας στοιχεία χριστιανικής τελετουργίας.
Το μαυσωλείο, το οποίο αργότερα έγινε αυτοκρατορικό μοναστήρι υπό την προστασία της αυτοκράτειρας Αδελαΐδας, συζύγου του Όθωνα Α’, και στη συνέχεια η Βασιλική του Αγίου Σωτήρος, έχει αποτελέσει το επίκεντρο έντονων αρχαιολογικών μελετών. Από το 2017, μια ομάδα ειδικών από το Καθολικό Πανεπιστήμιο, με επικεφαλής την καθηγήτρια Caterina Giostra, διεξάγει έρευνες για να αποκαλύψει τα μυστικά αυτής της νεκρόπολης. Αυτό το έργο υποστηρίζεται από το ελβετικό ίδρυμα Plus Patrum Lumen Sustine, επιτρέποντας τη σχολαστική έρευνα και τη χρήση προηγμένων τεχνολογιών.
Στο Μικρό Μοναστήρι, δίπλα στη σημερινή εκκλησία, οι αρχαιολόγοι βρήκαν πάνω από είκοσι τοποθεσίες ταφής από τον Πρώιμο Μεσαίωνα σε αξιοσημείωτη κατάσταση. Αυτοί οι τάφοι, πολλοί κατασκευασμένοι με με στέγες δύο κλίσεων και πέτρινους κιβωτιόσχημους θαλάμους , περιλαμβάνουν μοναδικά παραδείγματα, όπως έναν τάφο στολισμένο με ζωγραφισμένο κόκκινο σταυρό, που ξεχωρίζει ως ένας από τους παλαιότερους.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Γιόστρα, αυτές οι ταφές πιθανότατα προορίζονταν για άτομα υψηλής κοινωνικής θέσης, υπογραμμίζοντας τη συμβολική και ιεραρχική σημασία του χώρου.
Είναι ενδιαφέρον ότι πολλοί από αυτούς τους τάφους επαναχρησιμοποιήθηκαν με την πάροδο του χρόνου, υποδεικνύοντας ότι οι ταφικές πρακτικές περιελάμβαναν την εκταφή και την αναδιάταξη σκελετικών υπολειμμάτων. Αυτή η διαδικασία μπορεί να χρησίμευε για να φιλοξενήσει νέες ταφές ή για την ανάκτηση συμβολικών αντικειμένων που ήταν μέρος των παραδόσεων της εποχής.
Πάνω από αυτές τις ελίτ ταφές, οι ερευνητές ανακάλυψαν πιο απλούς τάφους που πιθανότατα ανήκαν σε μοναχούς από το ύστερο μεσαιωνικό μοναστήρι που αργότερα κατέλαβε την τοποθεσία. Αυτές οι ανακαλύψεις συμπληρώνονται από την αναγνώριση μιας υπόγειας διόδου που συνδέει τα κελάρια του μοναστηριού με ένα κεντρικό πηγάδι, σχεδιασμένο να εξασφαλίζει αποτελεσματική παροχή νερού.
Η ανασκαφική ομάδα, που αποτελείται από φοιτητές και επαγγελματίες της αρχαιολογίας, έχει χρησιμοποιήσει προηγμένα εργαλεία όπως drones, τρισδιάστατη φωτογραμμετρία και εγκληματολογική ανάλυση για την τεκμηρίωση και τη διατήρηση των ευρημάτων. Τα δείγματα που συλλέγονται θα αναλυθούν σε συνεργασία με το Εργαστήριο Ανθρωπολογίας και Ιατροδικαστικής Οδοντολογίας (LABANOF) στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου, με επικεφαλής την καθηγήτρια Cristina Cattaneo.
Αυτές οι έρευνες περιλαμβάνουν χημικές, ανθρωπολογικές και αρχαιογενετικές αναλύσεις για την εμβάθυνση σε πτυχές όπως η διατροφή, η γεωγραφική προέλευση και οι πιθανοί οικογενειακοί δεσμοί των θαμμένων ατόμων.
Επιπλέον, η συνεργασία με γερμανικά ιδρύματα θα επιτρέψει στους ερευνητές να εξερευνήσουν το αρχαίο DNA των λειψάνων, αποκαλύπτοντας ενδεχομένως αν τα άτομα ήταν αποκλειστικά ντόπια ή είχαν συνδέσεις με πληθυσμούς από τη Βόρεια Ευρώπη, όπως τεκμηριώνεται σε άλλες νεκροπόλεις της Λομβαρδίας στην Ιταλία.
Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ
photo: pixabay
