Ένας γιατρός που χειρουργούσε έναν καρκινοπαθή κατά λάθος «μεταμόσχευσε» την ασθένεια στον εαυτό του, σε κάτι που πιστεύεται ότι είναι μοναδικό στο είδος του.
Ένας 32χρονος από τη Γερμανία είχε διαγνωστεί με έναν σπάνιο τύπο καρκίνου και του αφαιρούσαν όγκο από την κοιλιά. Ενώ βρισκόταν στο χειρουργείο, ο γιατρός που έκανε τη διαδικασία έκοψε κατά λάθος το χέρι του, αλλά το τραύμα απολυμάνθηκε και επιδέθηκε αμέσως.
Ωστόσο, πέντε μήνες αργότερα, ο 53χρονος χειρουργός παρατήρησε να αναπτύσσεται ένα μικρό εξόγκωμα στο σημείο όπου είχε τραυματιστεί μήνες νωρίτερα και αναζήτησε φροντίδα.
Το εξόγκωμα αποδείχθηκε ότι ήταν κακοήθης όγκος και οι εξετάσεις έδειξαν ότι ήταν γενετικά ταυτόσημος με τον καρκίνο που έπαθε ο πρώην ασθενής του. Αυτό οδήγησε την ιατρική ομάδα που τον περιέθαλψε στο συμπέρασμα ότι είχε κολλήσει τον καρκίνο όταν τα καρκινικά κύτταρα εισήλθαν στο κόψιμο στο χέρι του.
Οι συντάκτες της αναφοράς του περιστατικού χαρακτήρισαν αυτό μια συνηθισμένη κατάσταση, επειδή σε μια παραδοσιακή μεταμόσχευση , το σώμα αναπτύσσει μια ανοσολογική απόκριση και απορρίπτει οποιονδήποτε ξένο ιστό, και θα περίμεναν το ίδιο και στην περίπτωση του γιατρού.
Ωστόσο, δεδομένης της ανάπτυξης του όγκου, υποδηλώνει ότι το σώμα του χειρουργού είχε μια «αναποτελεσματική αντικαρκινική ανοσοαπόκριση».
Ενώ η υπόθεση αναφέρθηκε αρχικά το 1996, επανεμφανίστηκε με νέο ενδιαφέρον.
Στην είδηση που δημοσιεύτηκε στο The New England Journal of Medicine, οι γιατροί περιέγραψαν την «τυχαία μεταμόσχευση» ως ένα κακοήθες ινώδες ιστιοκύττωμα του ασθενούς – έναν σπάνιο τύπο καρκίνου που σχηματίζεται σε μαλακούς ιστούς με μόλις 1.400 διαγνώσεις ετησίως.
Ο γιατρός τραυμάτισε την παλάμη του αριστερού του χεριού ενώ εκτελούσε χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του καρκίνου από την κοιλιά του ασθενούς. Η πληγή απολυμάνθηκε αμέσως και επιδέσθηκε.
Ενώ η αρχική χειρουργική επέμβαση του καρκινοπαθούς ήταν επιτυχής, πέθανε μετά από επιπλοκές μετά την επέμβαση.
Πέντε μήνες αργότερα, ένα σκληρό «ογκοειδές οίδημα» μερικών εκατοστών εμφανίστηκε στη βάση του αριστερού μεσαίου δακτύλου του γιατρού και επισκέφτηκε έναν ειδικό στα χέρια.
Διεξήχθη μια «εκτεταμένη» εξέταση, συμπεριλαμβανομένων πολυάριθμων εργαστηριακών και αιματολογικών εξετάσεων, οι οποίες δεν αποκάλυψαν μη φυσιολογικά ευρήματα. Ο όγκος αφαιρέθηκε ούτως ή άλλως και η εξέταση της μάζας στο μικροσκόπιο αποκάλυψε ότι ήταν επίσης ένα κακοήθες ινώδες ιστιοκύττωμα.
Ο γιατρός που θεράπευε τόσο τον καρκινοπαθή όσο και τον χειρουργό «έθεσε το ερώτημα εάν οι όγκοι σχετίζονται. Τα δείγματα και των δύο όγκων αναλύθηκαν περαιτέρω και προσδιορίστηκαν ότι ήταν «πανομοιότυπα».
Και οι δύο είχαν τους ίδιους τύπους κυττάρων και τη διάταξη αυτών των κυττάρων, πράγμα που σημαίνει ότι ο χειρουργός μπορεί να έχει μεταφέρει εν αγνοία του καρκινικά κύτταρα από τον ασθενή στην τομή στο χέρι του, επιτρέποντας στην ασθένεια να ριζώσει και να αναπτυχθεί στο σώμα του.
Οι συγγραφείς έγραψαν: «Κανονικά, η μεταμόσχευση αλλογενούς ιστού από ένα άτομο σε άλλο προκαλεί μια ανοσολογική απόκριση που οδηγεί στην απόρριψη του μεταμοσχευμένου ιστού.
«Στην περίπτωση του χειρουργού, αναπτύχθηκε μια έντονη φλεγμονώδης αντίδραση στον ιστό που περιβάλλει τον όγκο, αλλά η μάζα του όγκου αυξήθηκε, υποδηλώνοντας μια αναποτελεσματική αντικαρκινική ανοσολογική απόκριση».
Οι συγγραφείς εικάζουν ότι ο όγκος «διέφυγε από την ανοσολογική καταστροφή μέσω αρκετών μηχανισμών», συμπεριλαμβανομένων αλλαγών στα μόρια στα κύτταρά του και αποτυχίας του σώματος του χειρουργού να αναγνωρίσει και να επιτεθεί αποτελεσματικά στα καρκινικά κύτταρα.
Δύο χρόνια αφότου ο χειρουργός αφαίρεσε τον όγκο του, δεν υπήρχαν ενδείξεις ότι ο καρκίνος είχε εξαπλωθεί ή επανέλθει.
Οι γιατροί παρατήρησαν ότι η περίπτωση ήταν ενδιαφέρουσα επειδή ο μεταμοσχευμένος ιστός διαφέρει από τον ιστό του ξενιστή και συνήθως στοχεύεται από το ανοσοποιητικό σύστημα του ξενιστή σε μια προσπάθεια να τον καταστρέψει.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι λήπτες οργάνων πρέπει να λαμβάνουν ανοσοκατασταλτικά φάρμακα για να βεβαιωθούν ότι το σώμα τους δεν απορρίπτει το μεταμοσχευμένο όργανο.
Αλλά ενώ ο χειρουργός ανέπτυξε φλεγμονή γύρω από την αρχική του τομή, η ανοσολογική του απόκριση δεν εμπόδισε την ανάπτυξη του όγκου.
Περιπτώσεις όπως του χειρουργού είναι εξαιρετικά σπάνιες και δεν υπάρχουν στατιστικά στοιχεία για τον «μεταμοσχευμένο» καρκίνο.
Μια ανασκόπηση του 2013 αυτών των περιπτώσεων που δημοσιεύτηκε στο Cold Spring Harbor Perspectives in Medicine, αναφέρει ότι δεν υπάρχει εκτίμηση του κινδύνου μετάδοσης του καρκίνου από τον δότη στον λήπτη και υπάρχουν περιορισμένα δεδομένα για το θέμα.
Οι συντάκτες της έκθεσης έγραψαν: «Η συχνότητα μετάδοσης καρκίνου είναι τόσο χαμηλή που οι σποραδικές αναφορές περιπτώσεων αποτελούν την κύρια πηγή πληροφοριών».
Μια προηγούμενη ανασκόπηση από το 1993 που εξέτασε δεδομένα από τη δεκαετία του 1970 βρήκε επίσης ότι υπήρχαν μόνο «σποραδικές» αναφορές για μετάδοση καρκίνου μέσω δωρεάς οργάνων.
Η ανασκόπηση του 2013 πρόσθεσε: «Η χαμηλή συχνότητα και το πολύ μεταβλητό στάδιο των καρκίνων σημαίνει ότι ο οριστικός υπολογισμός του κινδύνου είναι αδύνατος».
Ωστόσο, συνέχισαν οι συγγραφείς, τα δεδομένα είναι «πολύ πιθανό να υποτιμήσουν την πραγματική επίπτωση».
Χρησιμοποιώντας τα περιορισμένα διαθέσιμα δεδομένα, οι συγγραφείς της έκθεσης του 2013 βρήκαν καρκίνους που είναι γνωστό ότι έχουν μεταδοθεί από δότη σε λήπτη τουλάχιστον μία φορά, όπως ο καρκίνος του μαστού, του παχέος εντέρου , ο καρκίνος του ήπατος, ο καρκίνος του πνεύμονα, το μελάνωμα, ο καρκίνος των ωοθηκών, ο καρκίνος του προστάτη και των νεφρών.
Με πληροφορίες από dailymail / photo: unsplush
