Τα λείψανά της, που ανακαλύφθηκαν το 2010 από τους αρχαιολόγους Λόρενς Στράους του Πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού και τον Ντέιβιντ Κουένκα Σολάνα, ήταν καλυμμένα με κόκκινη ώχρα, μια πλούσια σε σίδηρο χρωστική ουσία για την οποία της δόθηκε το παρατσούκλι η Κόκκινη Κυρία του Ελ Μιρόν. Αυτό το εντυπωσιακό εύρημα παρείχε πληθώρα νέων πληροφοριών για τους ανθρώπους της Εποχής των Παγετώνων και οι νέες εξελίξεις στην ανάλυση DNA συνεχίζουν να δίνουν νέες ιδέες για τους πληθυσμούς που ζούσαν στην περιοχή πριν και μετά την εποχή της.
Οι γενετικές μελέτες των αρχαίων ανθρώπων βασίζονται στην εξαγωγή DNA από οστά ή δόντια. Αλλά μια εξαιρετική εργασία που δημοσιεύτηκε στο Nature Communications δείχνει ότι το DNA που διατηρείται στο έδαφος – γνωστό ως ιζηματογενές αρχαίο DNA ή “sedaDNA” – μπορεί να δώσει κρίσιμες γνώσεις. Η μελέτη, στην οποία συμμετείχαν οι Pere Gelabert και Victoria Oberreiter στο εργαστήριο του καθηγητή Ron Pinhasi στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με τους Straus και Manuel González Morales από το Πανεπιστήμιο της Cantabria.
Σύμφωνα με αναλύσεις του sedaDNA, άνθρωποι και ζώα κατοικούσαν στο σπήλαιο σε διαφορετικούς χρόνους, που αντιστοιχούν σε διάφορα βαθιά αρχαιολογικά στρώματα. Η μελέτη εντόπισε γενετικά ίχνη ειδών που δεν είχαν καταγραφεί προηγουμένως στα υπολείμματα της πανίδας από ανασκαφές, όπως ύαινες, λεοπαρδάλεις και ασιατικές τρύπες, άγρια σκυλιά που βρίσκονται τώρα μόνο σε μέρη της Ασίας. Αυτή η μέθοδος είναι ιδιαίτερα συναρπαστική καθώς προσφέρει τη δυνατότητα αποκάλυψης παλαιότερων οικοσυστημάτων χωρίς την ανάγκη για καλά διατηρημένα σκελετικά υπολείμματα.
Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα ευρήματα της μελέτης είναι η ανακάλυψη της ανθρώπινης γενετικής καταγωγής στα ιζήματα. Η ανάλυση αποκάλυψε ότι οι τεχνίτες που κατασκεύασαν τεχνουργήματα στο Σπήλαιο El Mirón κατά τη διάρκεια του Τελευταίου Μεγίστου των Παγετώνων (περίπου 25.000–21.000 χρόνια πριν) ανήκαν στη γενετική γενεαλογία «Fournol». Αυτή η γενεαλογία είχε προηγουμένως εντοπιστεί σε υπολείμματα που βρέθηκαν στη Γαλλία και την Ισπανία, υποδεικνύοντας ότι αυτοί οι κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες της Εποχής των Παγετώνων μετακινήθηκαν νότια όταν οι κλιματικές συνθήκες ήταν ακραίες. Αργότερα, αναμειγνύονται στη γενετική κληρονομιά της Κόκκινης Κυρίας, μαζί με την καταγωγή της «Villabruna», η οποία είχε μεταναστεύσει στην περιοχή από τα Βαλκάνια μέσω της βόρειας Ιταλίας.
Το σπήλαιο El Mirón έχει αναγνωριστεί από καιρό ως βασικός τόπος για τη μελέτη της ανθρώπινης δραστηριότητας κατά την Ανώτερη Παλαιολιθική. Τα νέα ευρήματα του sedaDNA ενισχύουν τη σημασία του παρέχοντας ένα αδιάσπαστο γενετικό ρεκόρ που εκτείνεται σε περισσότερα από 46.000 χρόνια, που καλύπτει τη μετάβαση από τους πληθυσμούς του Νεάντερταλ στην Μουστιαία περίοδο στους σύγχρονους ανθρώπους του Μαγδαλένιου Πολιτισμού.
Εκτός από το ανθρώπινο DNA, αυτή η έρευνα ανακάλυψε μιτοχονδριακά γονιδιώματα από άλλα ζώα της Εποχής των Παγετώνων, συμπεριλαμβανομένων των τριχωτών μαμούθ, των ρινόκερων και των ταράνδων. Το έργο συμβάλλει στην ανασυγκρότηση του προϊστορικού ευρωπαϊκού περιβάλλοντος και παρέχει μια σαφέστερη εικόνα για το πώς ανταποκρίθηκαν τόσο η άγρια ζωή όσο και οι άνθρωποι στην κλιματική αλλαγή του παρελθόντος.
Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ
photo: pixabay
