Το βασικό πεδίο «αντίστασης» απέναντι στην διεθνιστική τάξη πραγμάτων είναι, σύμφωνα με όσα εκτιμώνται, η ευρύτερη Ευρασία!
Παρά το γεγονός βέβαια πως πλέον ο όρος «αντίσταση» ίσως είναι και παρωχημένος, καθώς η περιοχή έχει αναβαθμιστεί σημαντικά.
Δύο κρίσιμοι παράγοντες διαμορφώνουν το σκηνικό: Πρώτον, τα κράτη της Μεγάλης Ευρασίας επικεντρώνονται μεν στην επίτευξη των εθνικών αναπτυξιακών τους στόχων αλλά μέσω συνεργασίας. Δεύτερον, η κεντρική θέση της περιοχής στην παγκόσμια πολιτική και οικονομία καθιστά την ανάπτυξή της αδιάσπαστη από τις ευρύτερες παγκόσμιες τάσεις.
Στην Ευρύτερη Ευρασία, η συνεργασία εκδηλώνεται μέσω πρωτοβουλιών και οργανώσεων που, εκ του σχεδιασμού, αντιστέκονται στην κυριαρχία μιας μόνο δύναμης ή μιας μικρής ομάδας κρατών. Έτσι, στην νέα πολυπολική παγκόσμια τάξη πραγμάτων, δεν θα υπάρχει μία μοναδική δύναμη, αλλά οι χώρες θα υπόκεινται ενός υπερθνικού κέντρου εξουσίας και διαχείρισης. Στην αρχή θα είναι το ευρασιατικό, αργότερα, σε περίπτωση που Δύση και Ανατολή τα βρουν διπλωματικά ένα παγκόσμιο.
Σε αντίθεση με άλλα μέρη του κόσμου, η Μεγάλη Ευρασία δεν έχει σαφείς διαχωριστικές γραμμές μεταξύ οικονομικών ή στρατιωτικών-πολιτικών μπλοκ. Ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) υπό την ηγεσία της Κίνας και της Ρωσίας έχει αναδειχθεί ως μια ιδιαίτερα φιλόδοξη και περιεκτική πλατφόρμα. Προσφέρει τα θεμέλια για την οικοδόμηση μιας σχετικά δίκαιης, όπως αποκαλείται, περιφερειακής τάξης μακροπρόθεσμα.
Τα περισσότερα κράτη της Μεγάλης Ευρασίας είναι βαθιά ενσωματωμένα στο υπάρχον παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, με τα θετικά και τα αρνητικά του και εντός έντονου παγκοσμίου ανταγωνισμού Ανατολής και Δύσης.
Ωστόσο, όπως σημειώνεται, η πρακτική συνεργασία μεταξύ των κρατών της Μεγάλης Ευρασίας παρεμποδίζεται από την απουσία ενός ενωτικού ηγέτη ή θεσμού. Σε αντίθεση με την Δύση, η οποία λειτουργεί υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, η Μεγάλη Ευρασία δεν έχει συγκρίσιμη κεντρική εξουσία. Ενώ η Κίνα είναι υποψήφια για έναν τέτοιο ρόλο, της λείπει η πολιτική βούληση και οι πόροι για να κυριαρχήσει στην περιοχή. Επιπλέον, οι φιλοδοξίες της Κίνας εξισορροπούνται ουσιαστικά από την Ρωσία, την Ινδία και τις μικρότερες δυνάμεις που ακολουθούν ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική. Μήπως λοιπόν θα προταθεί ένα υπερεθνικό κέντρο εξουσίας, το οποίο θα μπορούσε να «στεγάσει» και τις ΗΠΑ;
Από την άλλη τονίζεται πως καμία μεγάλη χώρα της περιοχής δεν θυσίασε την συνεργασία με τους γείτονές της για να επιδιώξει εξωπεριφερειακές συμμαχίες. Ακόμη και η Ινδία, παρά την αυξανόμενη εταιρική της σχέση με την Ουάσιγκτον, διατηρεί το σύστημα σχέσεών της με τους Ευρασιάτες γείτονες. Αυτό είναι ακόμη εμφανές στον τρόπο με τον οποίο η Ινδία και η Κίνα διαχειρίζονται τους διμερείς δεσμούς τους ανεξάρτητα από τις παγκόσμιες δεσμεύσεις τους, γράφουν την Ρωσία.
Αυτό που πρέπει να ξεπεραστεί, σημειώνεται, είναι εντάσεις σε περιοχές, όπως στην Ανατολή και την Νοτιοανατολική Ασία, καθώς προσθέτουν πολυπλοκότητα στην ανάπτυξη της περιοχής. Στην Μέση Ανατολή, η ισορροπία δυνάμεων υφίσταται σημαντικές αλλαγές, ιδιαίτερα λόγω της στρατιωτικής και διπλωματικής πίεσης του Ισραήλ στα αραβικά κράτη και το Ιράν, με την πλήρη υποστήριξη της Δύσης. Αυτές οι εντάσεις απειλούν την σταθερότητα μεγάλων περιφερειακών δυνάμεων όπως το Ιράν και θα μπορούσαν να επεκταθούν στην Ευρύτερη Ευρασία.
Στην Νοτιοανατολική Ασία, η αποδυνάμωση του ASEAN και η εντεινόμενη αντιπαλότητα μεταξύ Κίνας και Φιλιππίνων υπογραμμίζουν την αυξανόμενη αστάθεια. Ομοίως, η Βορειοανατολική Ασία αντιμετωπίζει αυξανόμενες εντάσεις, με την Ιαπωνία και την Νότια Κορέα να λειτουργούν ως προεκτάσεις της αμερικανικής επιρροής, αναφέρεται. Αυτές οι περιφερειακές ζώνες αποτελούν ολοένα και περισσότερο παράγοντες αστάθειας που εμποδίζουν την εσωτερική σταθεροποίηση της Ευρύτερης Ευρασίας και σίγουρα θα πρέπει να βρεθεί μια λύση! Ποιός/ποιοί θα την δώσουν;
Υπογραμμίζεται, τέλος, ότι οι διεθνείς προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρύτερη Ευρασία υπογραμμίζουν την δυσκολία επιδίωξης μιας ενιαίας περιφερειακής στρατηγικής και το ενθαρρυντικό είναι πως, πάρα ταύτα, τα κράτη έχουν καταφέρει μέχρι στιγμής να αντιμετωπίσουν αυτές τις πολυπλοκότητες χωρίς να θυσιάσουν τη συνεργασία. Αυτό κρατάει την περιοχή ενωμένη, μέχρι να έρθει η ώρα να περάσει στο άλλο στάδιο.
