Είναι πλέον ορατό παντού! Η θεμελιώδης διαφορά μεταξύ του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και του προκατόχου του, Τζο Μπάιντεν, είναι ότι ο Τραμπ προσπαθεί πραγματικά να διαπραγματευτεί μια ουσιαστική ειρήνη με την Ρωσία. Δεν ενδιαφέρεται να παρατείνει αυτό που θεωρεί έναν χαμένο πόλεμο που κληρονόμησε από τον Μπάιντεν και είναι αποφασισμένος να τον τερματίσει. Αλλά ξέρει επίσης ότι δεν μπορεί να δεχτεί οποιαδήποτε συμφωνία – χρειάζεται μια εκδοχή ειρήνης που δεν θα μοιάζει με ήττα. Άλλωστε, οι επικριτές του είναι έτοιμοι να πλαισιώσουν κάθε συμβιβασμό ως το δικό του προσωπικό Αφγανιστάν. Αυτό σχολιάζεται και στην Ρωσία.
Ο Τραμπ έχει στείλει έναν έμπιστο πρόσωπο – τον Steve Witkoff – για να διερευνήσει την πιθανότητα σύναψης συμφωνίας με το Κρεμλίνο. Κατά άλλους η συμφωνία υπάρχει ήδη και απλά αναζητείται ο τρόπος για να πλασαριστεί στην κοινή γνώμη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Σύμφωνα με την ρωσική οπτική, ο Πούτιν, είτε μπλοφάρει είτε όχι, χρησιμοποιεί ξεκάθαρα την απειλή της κλιμάκωσης για να πιέσει τον Τραμπ. Το μήνυμα είναι σιωπηρό: Ανησυχείτε ότι η κατάρρευση της Ουκρανίας θα χρεωθεί σε εσάς; Υπάρχει ένας τρόπος για να το αποτρέψετε αυτό – κάντε μια συμφωνία μαζί μου. Σε αντάλλαγμα, ο Τραμπ θα μπορούσε να διατηρήσει το καλό προφίλ, να κερδίσει οικονομικές νίκες όπως το Nord Stream 2 και πολλά άλλα. Εν τω μεταξύ, ο Πούτιν αποκτά αυτό που πραγματικά θέλει: σύσφιξη των σχέσεων ΗΠΑ-Ρωσίας, τερματισμός των κυρώσεων και, κυρίως, νομιμοποίηση των ενεργειών της Ρωσίας στην Ουκρανία. Και αν προκύψουν μελλοντικές συγκρούσεις, θα είναι σε ισχυρότερη θέση. Αξιοσημείωτο είναι και το πλήγμα εναντίον των διεθνιστών, έναν εχθρό που φαίνεται να μοιράζονται και οι δύο πρόεδροι.
Όπως τονίζεται, ο Τραμπ αντιμετωπίζει μια δύσκολη πρόκληση: ακόμα κι αν θέλει να κάνει μια συμφωνία, πώς μπορεί να διασφαλίσει ότι θα τηρηθεί; Δεν είναι μόνο η Ουκρανία και η Ευρώπη που προσπαθούν να σαμποτάρουν τις συνομιλίες, αλλά ίσως υπάρχει κίνδυνος από το εσωτερικό του ίδιου του στρατοπέδου του Τραμπ, από το οποίο μπορεί να υπάρχουν εκείνοι που προσπαθούν να τον υπονομεύσουν.
Κανείς δεν θέλει επανάληψη του 2016. Τότε, ο Τραμπ είχε φαινομενικά εγκάρδιες σχέσεις με τον Πούτιν αλλά κατέληξε να επεκτείνει τα αντιρωσικά μέτρα λόγω εσωτερικών περιορισμών. Σήμερα, η πολιτική του θέση στο εσωτερικό είναι μεν ισχυρότερη, αλλά τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο, όπως επισημαίνεται.
Μέχρι στιγμής το σίγουρο είναι ένα: ο Λευκός Οίκος αποσύρεται αθόρυβα από την στρατιωτική υποστήριξη προς το Κίεβο.
Ρωσία και ΗΠΑ δεν θέλουν να προκαλέσουν, για την ώρα, μια νέα κλιμάκωση. Είναι ένα παιχνίδι αναμονής. Αυτή η αντιπαράθεση δεν θα διαρκέσει για πάντα, όπως εκτιμάται. Ο Τραμπ θα χρειαστεί σύντομα να κάνει έκκληση για νέα στρατιωτική βοήθεια, ενώ ο Πούτιν δεν αποκλείεται να ξεκινήσει μια νέα επίθεση τώρα που ο καιρός το επιτρέπει.
Τι ακολουθεί; Δεν αναμένεται τίποτα μεγάλο πριν από τα μέσα Μαΐου. Φήμες λένε ότι μια αντιπροσωπεία υψηλού επιπέδου των ΗΠΑ μπορεί να παραστεί στους εορτασμούς της 80ης επετείου της νίκης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Μόσχα – και δεν είναι στο στυλ του Πούτιν να χαλάει το όποιο πάρτι με άσχημα νέα.
Τρία πιθανά σενάρια για την συνέχεια:
- Οι ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ σταματούν, αναγκάζοντας τον Τραμπ να παραμείνει στην πορεία και να στηρίξει την Ουκρανία. Η καλοκαιρινή επίθεση της Ρωσίας μπορεί να εξελιχθεί αργά, όπως έγινε πέρυσι, καταστρέφοντας τις ουκρανικές άμυνες με την πάροδο του χρόνου.
- Ο Τραμπ και ο Πούτιν συνάπτουν μια συμφωνία που επιτρέπει στον Τραμπ να νίψει τα χείρας του από την Ουκρανία και να μεταφέρει την ευθύνη στην Ευρώπη και το Κίεβο. Η εκεχειρία δεν θα διαρκέσει – θα στηριζόταν αποκλειστικά σε προσωπικές εγγυήσεις μεταξύ των δύο ηγετών, ενώ η υποκείμενη σύγκρουση παραμένει άλυτη.
- Ολική κατάρρευση της Ουκρανίας: Η Ρωσία επιφέρει ένα αποφασιστικό στρατιωτικό πλήγμα που καταρρέει τις πρώτες γραμμές της Ουκρανίας. Εάν συμβεί αυτό, το Κίεβο μπορεί να αναγκαστεί να διαπραγματευτεί απευθείας με την Μόσχα.
Μέχρι να βρεθεί ο πολιτικά «αναίμακτος» τρόπος για να επικρατήσει ειρήνη, ο πόλεμος θα συνεχίζεται με ότι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία της Ευρώπης.
