Αυτός ο μαλλιαρός ρινόκερος πέθανε όταν ήταν περίπου τεσσάρων ετών και αυτή η ηλικία, σε συνδυασμό με την καλή κατάσταση διατήρησής του, επέτρεψε στους επιστήμονες να μάθουν περισσότερα για το πλέον εξαφανισμένο είδος.
«Η συντριπτική πλειονότητα των υπολειμμάτων των ζώων της Εποχής των Παγετώνων είναι οστά και δόντια χωρίς σάρκα ή δέρμα ή κάτι παρόμοιο», δήλωσε ο Love Dalén, καθηγητής εξελικτικής γονιδιωματικής στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης που δεν συμμετείχε σε αυτή τη μελέτη, αλλά έχει μελετήσει το υπολείμματα άλλων ζώων που βρέθηκαν διατηρημένα στον μόνιμο παγετό της Σιβηρίας, είπε στο CNN.
«Υπάρχει πιθανώς ένας στους 10.000 όπου συναντάς κάτι τέτοιο. Με αυτά τα λόγια, υπάρχουν πολλά δείγματα που βγαίνουν από το μόνιμο πάγο κάθε χρόνο, οπότε φαίνεται να συμβαίνει σχεδόν σε ετήσια βάση».
Τα ευρήματα αυτής της μελέτης, τα οποία αναφέρονται λεπτομερώς σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Doklady Earth Sciences, αποκάλυψαν ότι ο τριχωτός ρινόκερος είχε ένα μεγάλο λιπώδες εξόγκωμα στην πλάτη του και ότι η γούνα του άλλαζε χρώμα καθώς μεγάλωνε.
Όταν αυτός ο ρινόκερος περιπλανιόταν στην ανατολική Σιβηρία πριν από περισσότερα από 30.000 χρόνια, θα ήταν «ένα από τα μεγαλύτερα φυτοφάγα ζώα στο οικοσύστημα της Εποχής των Παγετώνων, δεύτερο μόνο μετά το μαλλιαρό μαμούθ» και βοσκούσε στα λιβάδια εκεί, είπε ο Dalén.
Όπως οι σύγχρονοι αντίστοιχοι του, ο ρινόκερος είχε δύο κέρατα, αλλά ένα από αυτά ήταν «ένα πολύ μεγάλο κέρατο σε σχήμα λεπίδας που είναι αρκετά μοναδικό», πρόσθεσε, σε σύγκριση με τα στρογγυλότερα κέρατα ενός σύγχρονου ρινόκερου.
Μόλις πέθανε αυτός ο μαλλιαρός ρινόκερος, έμεινε παγωμένος στον μόνιμο πάγο μέχρι που μια ομάδα Ρώσων επιστημόνων από ερευνητικά ιδρύματα στο Γιακούτσκ και τη Μόσχα τον ανακάλυψε τον Αύγουστο του 2020 στις όχθες του ποταμού Τιρεχτιάχ.
Η μελέτη δεν διευκρίνισε πώς ακριβώς βρέθηκαν τα λείψανα, αλλά σε εκείνη την περιοχή της Σιβηρίας, εξήγησε ο Dalén, ντόπιοι Ρώσοι εισχωρούν στον μόνιμο παγετό αναζητώντας χαυλιόδοντες μαμούθ για να πουλήσουν. Ως μέρος μιας συμφωνίας με τις τοπικές αρχές στην περιοχή όπου βρέθηκε ο ρινόκερος, οι κυνηγοί χαυλιόδοντων πρέπει να επικοινωνούν με παλαιοντολόγους κάθε φορά που ανακαλύπτουν κάτι ενδιαφέρον όπως αυτός ο μουμιοποιημένος μαλλιαρός ρινόκερος, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει μια σταθερή ροή καλοδιατηρημένων δειγμάτων ειδικά από αυτή την περιοχή.
Μετά την ανακάλυψη του ζώου, οι επιστήμονες το ξεπάγωσαν προσωρινά προτού πάρουν δείγματα από τη γούνα, το δέρμα και την καμπούρα για δοκιμή. Ενώ η δεξιά πλευρά του ρινόκερου παρέμενε καλά διατηρημένη στον μόνιμο παγετό, η αριστερή του πλευρά ήταν τόσο κατεστραμμένη που οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είχε φαγωθεί από αρπακτικά. Τα εσωτερικά του όργανα ήταν εκτεθειμένα και τα περισσότερα από τα έντερά του έλειπαν, σημείωσε η μελέτη.
Στην πλάτη του, οι επιστήμονες παρατήρησαν ένα εξόγκωμα έως και 13 εκατοστών (πέντε ίντσες) που ήταν γεμάτο με μια λιπαρή μάζα. Αυτό είναι ένα σχετικά κοινό χαρακτηριστικό μεταξύ των ζώων της Αρκτικής, είπε ο Dalén, και προσφέρει έναν τρόπο αποθήκευσης ενέργειας για το χειμώνα και μετατροπής της ενέργειας από την τροφή σε θερμότητα χωρίς να τρέμουν από το κρύο όπως οι άνθρωποι.
Συγκρίνοντας αυτό το δείγμα, το οποίο είχε ανοιχτή καφέ γούνα και ένα πολύ πιο ανοιχτόχρωμο και απαλό στρώμα από κάτω, με άλλα διαφορετικών ηλικιών, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι νεαροί τριχωτοί ρινόκεροι είχαν ανοιχτόχρωμα, ακόμη και ξανθά, μαλλιά που στη συνέχεια έγιναν πιο σκούρα και πιο τραχιά καθώς έφτασαν στην ωριμότητα.
Δείγματα όπως αυτό είναι σημαντικά για μελλοντική έρευνα, είπε ο Dalén, καθώς υπάρχουν τύποι γενετικών εξετάσεων που μπορούν να διεξαχθούν μόνο σε ιστούς και όχι σε οστά.
Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ
photo: pixabay
