Τουρκία: Μία πανσπερμική χώρα 82 εκ. ανθρώπων που γνώρισε μία μεγάλη αύξηση πληθυσμού μετά το 1922 και ιδιαίτερα μετά το 1940, κάτι στο οποίο βοήθησε και το γεγονός ότι η Τουρκία δεν συμμετείχε σε πόλεμο μετά το 1922 ώστε να έχει μείωση του πληθυσμού. Ούτως ή άλλως οι τουρκοποιήσεις του 1922-23 και η φυγή ελληνικού στοιχείου που δεν ήθελε να τουρκοποιηθεί, δημιούργησαν μία ικανή «τουρκική» μάζα, η οποία αναπτύχθηκε αριθμητικά τις επόμενες δεκαετίες.
Μαζί με αυτές όμως αναπτύχθηκε αριθμητικά και το κουρδικό στοιχείο στα ανατολικά-νοτιοανατολικά της σημερινής Τουρκίας. Οι Κούρδοι που αριθμούν περί τα 25 εκ. ανθρώπους εντός της Τουρκίας σήμερα είναι και ένα από τα βασικότερα προβλήματα της σημερινής Τουρκίας καθώς οι Κούρδοι δεν έχουν περιοριστεί μόνο εντός της επικράτειας της νοτιοανατολικής Τουρκίας που είναι και ο κύριος γεωγραφικός χώρος τους αλλά έχουν μεταναστεύσει προς τα δυτικά. Μεγάλες κουρδικές πληθυσμιακές ομάδες διαβιούν σε όλα τα μεγάλα αστικά κέντρα της Δυτικής Μικράς Ασίας με ανάλογη πληθυσμιακή ανάπτυξη.
Η εσωτερική μετανάστευση από τα ανατολικά και κεντρικά μέρη της Μικράς Ασίας στη Δυτική Μικρά Ασία από το 1950 και έπειτα, έφερε το μεγαλύτερο μέρος του τουρκικού πληθυσμού στα παράλια, στην Ανατολική Θράκη και στην Κωνσταντινούπολη. Οι περιοχές αυτές, ούσες καλύτερες από πλευράς κλίματος και υποδομών από ότι το υπόλοιπο της Τουρκίας, είχαν σαν αποτέλεσμα την δημιουργία των τεράστιων αστικών κέντρων της Πόλης, της Προύσσας και της Σμύρνης του σήμερα, με τις περιοχές αυτές να συγκεντρώνουν και το μεγαλύτερο μέρος του ΑΕΠ της χώρας.
Ο μεγάλος πληθυσμός για μία χώρα δεν είναι καθόλου κακό πράγμα καθώς τα περισσότερα κεφάλια σημαίνουν και μεγαλύτερη φορολογική βάση. Όταν όμως ο πληθυσμός δεν είναι ομοιογενής, τότε αρχίζουν τα προβλήματα. Η ιστορία έχει δείξει ότι στα κράτη με μεγάλους πληθυσμούς ανομοιογενείς μεταξύ τους, χρειάζονται μερικοί συνεκτικοί κρίκοι, ισχυροί, για να τα κρατήσουν όρθια. Αυτοί οι κρίκοι είναι συνήθως ο ισχυρός κρατικός μηχανισμός, η θρησκεία και ένα είδος εθνισμού που θα κρατά τη συνοχή παρά τις διαφορετικές εθνότητες.
Η Τουρκία είναι μία χώρα η οποία έχει ισχυρό κρατικό μηχανισμό, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει μετατραπεί σε έναν ισχυρό ερντογανικό μηχανισμό, η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι Μουσουλμάνοι με αρκετούς ισλαμιστικούς πυρήνες, ενώ το τουρκικό κράτος διαδίδει παντού και σε όλους σε εσωτερικό και εξωτερικό ότι όλοι είναι Τούρκοι. Αυτοί σε γενικές γραμμές είναι οι συνεκτικοί κρίκοι που κρατούν τον πληθυσμό ενωμένο στο τουρκικό έδαφος.
Από μόνο του το γεγονός, ότι υπάρχουν μεγάλες εθνοτικές ομάδες εντός του τουρκικού εδάφους, είναι πρόβλημα, το οποίο καλύπτεται όσο το κράτος έχει καλή οικονομία και το χρήμα ρέει στις τσέπες των πολιτών. Όταν αυτή εμφανίσει κάμψη και αρχίζει η πτώση της ροής χρήματος στη μάζα του πληθυσμού και αυτός φτωχοποιείται, τότε τα πράγματα σοβαρεύουν.
Αυτή τη στιγμή η Τουρκία έχει μία μάζα πληθυσμού, η οποία λήστευε από τα ράφια των μαγαζιών τις βρεφικές τροφές και γι αυτό μπήκαν αλυσίδες. Η τουρκική λίρα βρίσκεται σε πτώση, ο πληθωρισμός καλπάζει, τα επιτόκια ανεβαίνουν που σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να έχουν εύκολα ρευστότητα και το τουρκικό κράτος αναζητά χρυσό άμεσα, τον οποίο θα αποκτήσει με έμμεσες μεθόδους από τον πληθυσμό.
Ο τουρκικός πληθυσμός, πέραν των εκατομμύρια ελληνογενών, αποτελείται από 25+ εκ. Κούρδους, περίπου 3 εκ. Σύριους πρόσφυγες αρκετοί εκ των οποίων διαμένουν στην νοτιοανατολική Τουρκία και άλλοι έχουν μετακινηθεί στα δυτικά, ενώ υπάρχει και αδιευκρίνιστος αριθμός «μεταναστών» από διάφορες άλλες χώρες με κύριες εισόδους το Ιράν και την εύκολη πρόσβαση στα τουρκικά αεροδρόμια από χώρες της Αφρικής. Παρά το γεγονός ότι η Τουρκία εκμεταλλεύεται την ροή αυτών των δύστυχων ανθρώπων μέσα από το έδαφός της, αρκετοί εγκαθίστανται τελικά στην Τουρκία και δεν κινούνται προς τα δυτικά. Αυτό το γεγονός προκαλεί προβλήματα αντίστοιχα με αυτά που υφίστανται στην Ελλάδα και άλλες χώρες. Οι διαμαρτυρίες του ντόπιου πληθυσμού για παράδειγμα για την ύπαρξη τόσο πολλών Σύριων στο τουρκικό έδαφος, οι οποίοι είναι κατεστραμμένοι οικονομικά, αποτελεί «αγκάθι» για την Κυβέρνηση της Άγκυρας. Το πρόβλημα εντείνεται από τη σταθερή ροή παράνομων μεταναστών εντός της γείτονας, παρά το γεγονός πως η Τουρκία εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση για να λάβει εκατομμύρια μαύρα χρήματα από τη διακίνηση ανθρώπων στο έδαφός της. Εντούτοις, όποιος παίζει με τη φωτιά, είναι πιθανό ότι θα καεί.
Και για να υπάρχει και μία σαφής κατανόηση της κατάστασης, ο ρυθμός αύξησης του τουρκικού πληθυσμού, ειδικά στις δυτικές περιοχές, έχει ασθενήσει ενώ αντίθετα ο κουρδικός πληθυσμός συνεχίζει τη ραγδαία αύξησή του. Το γεγονός πως οι Κούρδοι πλέον έχουν μεγάλους πληθυσμούς τόσο στην Πόλη όσο και σε άλλα μεγάλα αστικά κέντρα δυτικά της οροσειράς του Ταύρου, σημαίνει ότι, αργά αλλά σταθερά, θα αρχίσουν να πλειοψηφούν σε πολλές περιοχές της Μικράς Ασίας και να ανταγωνίζονται αριθμητικά τον τουρκικό πληθυσμό στα μεγάλα αστικά κέντρα. Η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, της υγείας και φυσικά η οικονομική ευημερία του πληθυσμού στα δυτικά, μειώνει τις γεννήσεις στον τουρκικό πληθυσμό και αυξάνει τον πληθυσμό εκείνων που δεν έχουν αυτά τα στοιχεία στη ζωή τους.
Όπως εντός της Ελλάδας φωνάζουμε ότι θα υπάρξει αλλοίωση του πληθυσμού από την εισαγωγή εκατοντάδων χιλιάδων παράνομων μεταναστών, το ίδιο συμβαίνει σε εντονότερο ρυθμό εντός της τουρκικής επικράτειας με το κουρδικό στοιχείο αλλά και όσους έχουν προσέλθει στο έδαφός της από αλλού. Οι προσπάθειες της τουρκικής ηγεσίας να περιορίσουν πολιτικά τους Κούρδους με ταυτόχρονη πίεση κατά του κουρδικού πληθυσμού στη Νοτιοανατολική Τουρκία είναι ημίμετρα, δεδομένου ότι ο κουρδικός πληθυσμός αυξάνεται. Η επιλογή της γενοκτονίας, προσφιλής πρακτική των Τούρκων, δεν υπάρχει στο τραπέζι, από τη στιγμή που υπάρχει η διεθνής κατακραυγή και κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς εγκληματίας κατά της ανθρωπότητας.
Το πως θα το λύσουν οι Τούρκοι το ζήτημα του πληθυσμού τους η αλήθεια είναι ότι δεν αφορά την Ελλάδα, αλλά είναι ενδεικτική του τι θα επακολουθήσει τα επόμενα χρόνια σε βαθμό ίσως χειρότερο από ότι στην χώρα μας, η οποία αντιμετωπίζει παρόμοιο πρόβλημα, καθώς οι πολλές και διαφορετικές εθνοτικά και οικονομικά πληθυσμιακές ομάδες θα έρθουν σε σύγκρουση μέσω των χειρισμών των πολιτικών ηγεσιών τους.
