Οι πρωτοφανείς χαρακτηρισμοί που εκτόξευσε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατά του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε κάθε άλλο παρά τυχαίοι ήταν.

Θυμίζουμε πως, αναφερόμενος στον Εμανουέλ Μακρόν, ο Ταγίπ Ερντογάν ανέφερε “τι μπορούμε να πούμε για τον επικεφαλής ενός κράτους που συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο σε εκατομμύρια πολιτών του που έχουν διαφορετική θρησκεία”. Παράλληλα αναρωτήθηκε “ποιο είναι το πρόβλημα του Μακρόν με το Ισλάμ και τους Μουσουλμάνους”, ενώ πρόσθεσε ότι ο Γάλλος πρόεδρος χρειάζεται ψυχοθεραπεία.

Ο Ερντογάν δείχνει να βαδίζει τον δρόμο των προκλήσεων αγνοώντας κάθε έννοια του διεθνούς Δικαίου και επιτίθεται σε όποιον πιστεύει ότι μπαίνει εμπόδιο στα σχέδια του.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό!

Το παρακάτω βίντεο στην τουρκική γλώσσα είναι της νεολαίας του κόμματος του Ερντογάν «AKP» και έχει τίτλο «Ποιος είσαι;». Στα λιγότερο από τρία λεπτά που διαρκεί το βίντεο, την απάντηση στην ερώτηση δίνουν μια σειρά από φιγούρες με ισχυρή συμβολική αξία, από Οθωμανούς σουλτάνους μέχρι θύματα από επιθέσεις κατά των Τούρκων (εμφανίζεται και μία φιγούρα Έλληνα του Πόντου) κι φυσικά τον ίδιο τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Ο «Σουλτάνος» δεν διεκδικεί απλά την κληρονομιά της νεότερης Τουρκίας. Θεωρεί πως είναι κληρονόμος όχι απλώς της ιστορίας των Οθωμανών αλλά και όλης σχεδόν της ιστορίας του Ισλάμ, σε μια πλήρη ρήξη με την κεμαλική ιδεολογία που ναι μεν επικεντρωνόταν στην διαχρονική παρουσία των Τούρκων, αλλά απέφευγε την ταύτιση τόσο με την οθωμανική ιστορία όσο και με το Ισλάμ.

Στο όραμα, όμως του Ερντογάν, η «τουρκικότητα» όχι μόνο ταυτίζεται με το Ισλάμ αλλά είναι ουσιαστικά ο μόνος τρόπος για να οριστεί εκ νέου το Ισλάμ.  Το όραμα μιας Τουρκίας που καλείται να κυριαρχήσει έναντι όλων των αντιπάλων της, αμφισβητώντας τις ισχυρές δυνάμεις του πλανήτη και διευρύνοντας διαρκώς τα πεδία στα οποία παρεμβαίνει. ΚΑΙ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ: Μίας Τουρκίας, η οποία θα γίνει η νέα ΜΕΚΚΑ των ριζοσπαστών φανατικών μουσουλμάνων, όπως σήμερα αποκαλείται το ορθόδοξο Ισλάμ.

Ως εκ τούτου, η δυναμική παρέμβαση του Ερντογάν, με αφορμή τα γεγονότα που ακολούθησαν στην Γαλλία, ως αντίποινα για τον αποκεφαλισμό του Γάλλου καθηγητή από ισλαμιστή, επιβεβαιώνει το ότι η Τουρκία μετατρέπεται σε ένα «Κράτος Αλ-Κάιντα», οραματιζόμενη να είναι εκείνη που θα δώσει την «ΤΕΛΙΚΗ ΕΝΤΟΛΗ» για την αναγέννηση και επικράτηση του Ισλάμ και στον Δυτικό Κόσμο, ο οποίος, σύμφωνα με την Άγκυρα βρίσκεται προ διάλυσης.

Όπως άλλωστε είχαμε γράψει σε άρθρο μας (ΕΔΩ), με αφορμή την μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμιά, ο Τούρκος Πρόεδρος παρέδωσε το Ελληνοχριστιανικό σύμβολο, όχι στους Τούρκους, αλλά στην Μουσουλμανική Αδελφότητα.

Γράφαμε:

Όχι ο Ερντογάν δεν οραματίζεται να χτίσει απλά, μια νέα Οθωμανική αυτοκρατορία!

Θέλει να φτιάξει ένα νέο Ισλάμ.

Δεν θέλει να γίνει απλά ο νέος Κεμάλ Ατατούρκ. Επιχειρεί να παρουσιάσει τον εαυτό του ως ηγέτη όλων των μουσουλμάνων. Θέλει να γίνει ο νέος Χασάν Αλ Μπάννα!

Αυτό επισημοποιήθηκε με την παρέμβαση Ερντογάν κατά Μακρόν, η οποία εξέφρασε τους απανταχού ορθόδοξους μουσουλμάνους, προκαλώντας ρήξη με την Γαλλία και κατ’ επέκταση παγκόσμια ανησυχία για τον συνεχώς αυξανόμενο βαθμό προκλητικότητας-παρεμβατισμού της Άγκυρας.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΡΩΤΗΣΗ: ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ;;;

Η γείτονα θέλει αυτή την στιγμή να αναδειχτεί σε μια ηγετική δύναμη μέσα σε ένα ευρύτερο φάσμα χωρών με αναφορά στο Ισλάμ, όμως στην πραγματικότητα, πέραν της υιοθέτησης-προβολής συνθημάτων, δεν έχει να προτείνει ένα συνεκτικό όραμα, παρά μόνο βγαίνει μπροστά με αλαλαγμούς.

Μέχρι τώρα, η Τουρκία του Ερντογάν έχει εκμεταλλευτεί τις αντιφάσεις στο διεθνές τοπίο:

• Οι ΗΠΑ έχουν επιλέξει μερική απόσυρση από την Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική, «δίνοντας» χώρο στην Ρωσία, η οποία αφήνει την Άγκυρα να δρα, εντός συγκεκριμένων ορίων), προκειμένου να σπεύδει μετά να δίνει εκείνη ως «υπερδύναμη» την λύση.
• Η αντίθεση ανάμεσα στο Ιράν και τις συντηρητικές μοναρχίες του Κόλπου οξύνεται.
• Η Ευρωπαϊκή Ένωση ασχολείται με τον… κορωνοϊό, ενώ παράλληλα ψάχνει τρόπους να αντιμετωπίσει τα «μεταναστευτικά» ρεύματα.
• Η Κίνα βρίσκεται, διπλωματικά, ακόμα μακριά από την περιοχή και, γι’ αυτό, επικεντρώνεται στην δημιουργία ενός νέου δρόμου του μεταξιού: «Μία ζώνη, ένας δρόμος».

Υπό αυτό το πρίσμα, η Τουρκία θεώρησε ότι είχε περισσότερα περιθώρια να προωθήσει την δική της αυτοτελή στρατηγική. Ποιά θα ήταν όμως η στάση της Τουρκίας εάν είχε να αντιμετωπίσει ενδεχόμενη πραγματική σύγκρουση με τις ΗΠΑ ή την Ρωσία;;;

Η ερντογανική κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει πως η χώρα της όχι μόνο μπορεί να σταθεί μόνη της αλλά και να εμπνεύσει ή ακόμα χειρότερα να ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΙ τους ορθόδοξους μουσουλμάνους , γιατί όχι, ακόμα και για μαζικές επιθέσεις. Το ονειρεύονται αυτό στην Άγκυρα, μην έχετε αμφιβολία. Όμως, η κυβέρνησή τους είναι εγκλωβισμένη στην ίδια την φυγή της προς τα εμπρός. Τα φρένα δεν λειτουργούν πια. Ο δρόμος που έχουν πάρει οι γείτονες, λόγω των προσδοκιών που γέννησαν σε εσωτερικό και εξωτερικό, δεν έχει γυρισμό και ίσως αργότερα η ΤΕΛΙΚΗ ΕΝΤΟΛΗ που θα δοθεί θα αφορά το ίδιο το μέλλον της Τουρκίας.