Το αργό πετρέλαιο κυμαίνεται σε ποιότητα από ελαφρύ έως βαρύ, που σημαίνει από ρευστό σε παχύρρευστο, όπως, για να το καταλάβετε καλύτερα, από νερό σε σιρόπι.

Ένα διυλιστήριο κατασκευάζεται για συγκεκριμένο πάχος αργού. Όταν το αργό ενδιάμεσο από ρωσικό αγωγό αντικαθίσταται από αργό που εισάγεται από πλοία, τα διυλιστήρια δεν μπορούν να το επεξεργαστούν εκτός εάν είναι του σωστού πάχους, δηλαδή εκείνου για το οποίο έχουν κατασκευαστεί.

Επομένως: Μία επιλογή είναι τα διυλιστήρια να ανακατασκευαστούν (για να θερμάνουν σωλήνες με βαρύ αργό και να γίνει πιο ρευστό, για παράδειγμα). Και υπάρχει δυνατότητα ανακατασκευής ΜΟΝΟ μερικών διυλιστηρίων κάθε φορά. Επιπλέον, οι αγωγοί μπορούν να ρυθμιστούν σταδιακά κατά βούληση, ενώ τα πλοία έρχονται σε παρτίδες. Πρέπει λοιπόν να κατασκευαστεί μια τεράστια νέα υποδομή πλοίων και λιμανιών και αποθηκών για να το χειριστεί αυτό. Και οι παρτίδες από διαφορετικές χώρες θα έχουν όλες διαφορετικό πάχος, επομένως πρέπει να αναμειχθούν για να χωρέσουν σε ένα συγκεκριμένο διυλιστήριο.

Όλα αυτά ισοδυναμούν με ένα μεγάλο χάος και θα χρειαστούν πολύ καιρό μέσα στην επόμενη δεκαετία για να ισορροπήσουν την κατάσταση! Πέραν τούτου, ακόμα και έτσι θα είναι πολύ πιο ακριβό το πετρέλαιο με τα ναυτιλιακά έξοδα, την αποθήκευση και την διύλιση, ανεξάρτητα από την τιμή spot πετρελαίου.

Ας προστεθεί, στα παραπάνω, το γεγονός πως τα 2/3 της παγκόσμιας παραγωγής αργού είναι βαρύτερα από το αργό Ural που προέρχεται από ρωσικούς αγωγούς, ενώ το βαρύ αργό είναι πολύ αναποτελεσματικό για την διύλιση σε ντίζελ.

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 100% των φορτηγών και των τρακτέρ και το 50% των μικρών αυτοκινήτων κινούνται με ντίζελ. Θα είναι δύσκολο να βρεθεί μεγάλη ποσότητα αργού στην παγκόσμια αγορά που να είναι φθηνό και να μετατραπεί σε ντίζελ.

Με πιο απλά λόγια η Ρωσία έχει το ΠΑΝΩ ΧΕΡΙ και η Δύση καταστρέφεται με το εμπάργκο στην ρωσική ενέργεια!

photo pixabay/intime