λόγω της άρνησης του δημάρχου της RN, Nelson Chaudon, να εκτελέσει δικαστική απόφαση, δηλαδή να αφαιρέσει την χριστουγεννιάτικη φάτνη από το δημαρχείο, όπως διέταξε το διοικητικό δικαστήριο της Nîmes.
Εξοργισμένη η Μπριζίτ Μπαρντό κατήγγειλε «την υποταγή και τη δειλία των ηγετών μας».
“Στη Γαλλία, η χριστιανική θρησκεία θεωρούσε πάντα τη σκηνή της γέννησης ως σύμβολο των Χριστουγέννων. Είναι η καθησυχαστική, καταπραϋντική και χαρούμενη εικόνα της γέννησης του μωρού Ιησού σε έναν στάβλο, περιτριγυρισμένο από ζωάκια που τον ζεσταίνουν. Είναι μια αξιολάτρευτη εικόνα που ευχαριστεί τα παιδιά και κάνει τους μεγάλους να ονειρεύονται.
Είναι απαράδεκτο και απίθανο εδώ και καιρό οι δικαστές, όπως στην απόφαση που επιβλήθηκε στο δημαρχείο Beaucaire στο όνομα μιας αρχής της ανεξιθρησκίας που επιτρέπει σε όλους να ασκούν τη θρησκεία τους χωρίς το κράτος να το γνωρίζει, να απαγορεύουν τις σκηνές της γέννησης σε δημαρχεία και δημόσιους χώρους με ποινές δίκης και πρόστιμα.
Δεν βλέπω καμία ίση μεταχείριση όταν ανεχόμαστε τις προσευχές στους δρόμους στην επικράτειά μας, οι οποίες δεν ανήκουν στον πολιτισμό μας. Δεν βλέπω άλλη ισότητα μεταχείρισης όταν δεχόμαστε ότι κάθε χρόνο λαμβάνει χώρα το αιματηρό τελετουργικό του φεστιβάλ Eid al-Adha, όπου ολόκληρη η Γαλλία μεταμορφώνεται σε κρεοπωλείο χαλάλ.
Βλέπω μάλλον μια υποτιθέμενη επιλογή ανοχής απέναντί τους και αυστηρότητα απέναντι στις χριστιανικές μας ρίζες που σταδιακά σβήνουν στην αδιαφορία και την υποταγή των «ελίτ» που μας κυβερνούν.
Έτσι, σε μια εποχή που κάποιοι θέλουν να ανοίξουν μια συζήτηση, μια άλλη, για να ορίσουν τι είναι η γαλλική ταυτότητα και τι σημαίνει να είσαι Γάλλος, θα ήταν σημαντικό να αναρωτηθούμε τι συμφωνούμε να ανεχθούμε ή, πιο συγκεκριμένα, τι αρνούμαστε να ανεχθούμε.
Μια φάτνη προκαλεί αποδοκιμασία αλλά όχι προσευχές στο δρόμο! Όχι όμως η τελετουργική σφαγή προβάτων που υποφέρουν την αργή βάρβαρη αγωνία ενός λαιμού που σχίζεται ζωντανά στο όνομα του Αλλάχ! Εκείνη την ημέρα, καμία αποδοκιμασία, καμία απαίτηση, καμία εξέγερση, είναι η ισλαμική παράδοση, δεν την αγγίζουμε!
Κανένα διάταγμα, καμία ειδική μεταχείριση δεν πρέπει να επιτρέπει αυτή τη βαρβαρότητα στο έδαφος μιας πολιτισμένης χώρας, είναι μια πρόσθετη ΝΤΡΟΠΗ που επιβλήθηκε στη Γαλλία, η οποία ήταν τόσο γλυκιά όσο η εικόνα μιας σκηνής της φάτνης και γίνεται τόσο βάρβαρη όσο αυτές οι αιματηρές τελετουργίες στις οποίες υποβαλλόμαστε.
Διπλή στάση ή, ακριβέστερα, μια επιλογή που κάνουν οι ηγέτες μας εδώ και πολλά χρόνια, μια επιλογή που μοιάζει με υποταγή, πίστη και δειλία των ηγετών μας που επιδεικνύουν μια βαθιά αναξιοπρέπεια, μια σκληρή αδικία, έναν αξιοθρήνητο φόβο”, καταλήγει η επιστολή της θρυλική ηθοποιού Μπριζίτ Μπαρντό, σύμφωνα με την γαλλική ιστοσελίδα valeursactuelles.
