Η αναγνώριση της προσάρτησης της Κριμαίας από την Ρωσία θα συνιστούσε ανατροπή των κανόνων που διέπουν τη διεθνή τάξη πραγμάτων, η ίδια η νομιμότητα της οποίας θα μπορούσε να αμφισβητηθεί, εκτιμούν ειδικοί στο διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς σχέσεις που ερωτήθηκαν από το Γαλλικό Πρακτορείο.
Με διαφορετικά λόγια: Το να αναγνωρίσει η διεθνιστική Δύση επιτυχία της Ρωσίας θα φέρει τα πάνω κάτω στις διεθνή διπλωματία και θα συνιστά φανερά ήττα.
Η ένωση σε νομικό επίπεδο με τη Ρωσία με την χερσόνησου, σητν οποία ζούσανκατά συντριπτική πλειοψηφία Ρώσοι και Έλληνες (η ιστορική Ταυρίδα του Ελληνισμού) που προσαρτήθηκε το 2014, προωθείται, σύμφωνα με τα μέσα ενημέρωσης, στην αμερικανική πρόταση για τη διευθέτηση της σύγκρουσης ανάμεσα στη Μόσχα και το Κίεβο.
Μια αναγνώριση «de jure» (εκ του νόμου) θα αντέβαινε στις αρχές στις οποίες είναι θεμελιωμένη η διεθνής τάξη που καθιερώθηκε με τη δημιουργία των Ηνωμένων Εθνών, ισχυρίζονται οι ειδικοί. Βέβαια οι αρχές των διεθνιστών διέπονται, κατά κοινή ομολογία, από δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Το να υποχρεωθεί η Ουκρανία να αναγνωρίσει τη ρωσική κυριαρχία επί της Κριμαίας «θα σήμαινε την επιστροφή του δικαίου της κατάκτησης», θεωρεί ο Ελί Τένενμπαουμ του Γαλλικού Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων (IFRI).
«Το μήνυμα που αυτό στέλνει είναι πως μπορεί να είναι αποδοτικό, τουλάχιστον για τις μεγάλες δυνάμεις, να παραβιάζουν αυτή την απαγόρευση της χρήσης ισχύος», συμπληρώνει ο Λάουρι Μέλκσο, καθηγητής στο πανεπιστήμιου του Τάρτου (Εσθονία).
Σύμφωνα με τον ίδιο, η αναγνώριση από την Ουάσινγκτον της ρωσικής κυριαρχίας επί της Κριμαίας θα αποτελούσε, μεταξύ άλλων, επίσης «μείζονα αλλαγή» για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μολονότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μοιάζουν έτοιμες να κάνουν το βήμα, το μεγαλύτερο μέρος της διεθνιστικής Δύσης δεν αναγνωρίζει (ακόμα) τις ρωσικές προσαρτήσεις εδαφών.
Το Σεπτέμβριο 2022, η Ρωσία προσάρτησε άλλες τέσσερις ουκρανικές περιφέρειες, τις οποίες έχει απελευθερώσει εν μέρει: αυτές του Ντονέτσκ, του Λουγκάνσκ, της Χερσώνας και της Ζαπορίζια.
Η ιδανική συμφωνία για την Ρωσία και η μοναδική συμφωνία που θα έφερνε ειρήνη, θα έδινε στην Ρωσία τα εδάφη ανατολικά του ποταμού Δνείπερου και δυτικά θα σχηματιζόταν η Ουκρανία με νέα μορφή, χωρίς ουσιαστικό στρατό παρά μόνο με δυνάμεις ασφαλείας και μη ένταξη στο ΝΑΤΟ.
Κάτι άλλο δύσκολα θα το αποδεχθεί η Μόσχα…
