Το Jurassic Park τους έκανε τρομακτικούς, αλλά η επιστήμη λέει μια πολύ διαφορετική ιστορία. Οι πραγματικοί ήχοι του παρελθόντος μπορεί να σας εκπλήξουν — ήσυχοι, απόκοσμοι και τίποτα σαν την έκδοση του Χόλιγουντ.

Το Jurassic Park δεν επαναπροσδιόρισε απλώς τα ειδικά εφέ – άλλαξε επίσης τον τρόπο με τον οποίο ακούμε τους δεινόσαυρους. Ωστόσο, η σύγχρονη επιστήμη προτείνει ότι το τρομακτικό ηχητικό τοπίο του Σπίλμπεργκ μπορεί να ήταν περισσότερο μαγικό για το Χόλιγουντ παρά προϊστορική πραγματικότητα.

Προτού το Jurassic Park φέρει τους βροντερούς βρυχηθμούς δεινοσαύρων του στη μεγάλη οθόνη, η ψυχαγωγία των αρχών του 20ου αιώνα είχε ήδη δημιουργήσει το σκηνικό για παγκόσμια γοητεία με αυτά τα προϊστορικά πλάσματα.

Τα μυθιστορήματα και τα κόμικς παρουσίαζαν δεινόσαυρους σε συναρπαστικές περιπέτειες, συχνά φέρνοντάς τους απέναντι σε ταξιδιώτες του χρόνου ή χαμένους εξερευνητές. Οι βουβές ταινίες και οι πρώτες παραγωγές του Χόλιγουντ, όπως ο Χαμένος Κόσμος (1925) και ο Κινγκ Κονγκ (1933) , παρουσίασαν τις πρώτες συγκινητικές απεικονίσεις δεινοσαύρων, πλήρεις με δραματικούς, αν και μη ρεαλιστικούς βρυχηθμούς.

Ακόμη και σε κωμωδίες, σκίτσα με θέμα τον άνθρωπο των σπηλαίων χρησιμοποιούσαν δεινόσαυρους για χιούμορ, ενισχύοντας την ιδέα αυτών των πλασμάτων ως δυνατών και απειλητικών. Παρά τη δημοτικότητά τους, αυτές οι απεικονίσεις βασίστηκαν σε καθαρή φαντασία και όχι σε επιστημονικά στοιχεία. Μετά ήρθε το Jurassic Park και όλα άλλαξαν.

Το Jurassic Park του Σπίλμπεργκ δεν ήταν απλώς μια οπτική επανάσταση – ήταν μια ακουστική επανάσταση. Για πρώτη φορά, οι κινηματογραφιστές αντιμετώπισαν τις φωνές των δεινοσαύρων ως βασικό μέρος της κινηματογραφικής εμπειρίας.

Οι αίθουσες αναβάθμισαν τα ηχητικά τους συστήματα σε DTS (Digital Theatre Systems) για να αποτυπώσουν πλήρως την καθηλωτική σχεδίαση ήχου της ταινίας.

Οι βρυχηθμοί του Τυραννόσαυρου Ρεξ και οι υψηλές κραυγές του Βελοσιράπτορα έγιναν αμέσως εμβληματικές, ενισχύοντας αυτό που πολλοί άνθρωποι πίστευαν ότι πρέπει να ακούγονταν οι δεινόσαυροι.

Πώς ακούγονταν πραγματικά οι δεινόσαυροι;

Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν ξέρει με σιγουριά. Όταν το Jurassic Park ήταν στην παραγωγή, είχαν ανακαλυφθεί μόνο επτά σκελετοί T. rex και οι επιστήμονες είχαν ελάχιστη έως καθόλου εικόνα για τις φωνητικές τους ικανότητες.

Τα τελευταία χρόνια, οι παλαιοντολόγοι έχουν εξετάσει απολιθωμένες φωνητικές δομές, σχήματα κρανίου και συμπεριφορές σύγχρονων συγγενών όπως πτηνών και ερπετών για να κάνουν μορφωμένες εικασίες σχετικά με τους ήχους των δεινοσαύρων.

Τα ευρήματά τους υποδηλώνουν ότι οι δεινόσαυροι πιθανότατα δεν βρυχόντουσαν καθόλου. Αντίθετα, μπορεί να παρήγαγαν βουητά χαμηλής συχνότητας ή βαθιές, ηχηρές φωνές παρόμοιες με κροκόδειλους ή στρουθοκάμηλους.

Σε αντίθεση με τους δραματικούς βρυχηθμούς του Χόλιγουντ, ένας Τ. Ρεξ μπορεί να εκπέμπει απόκοσμες δονήσεις, χρησιμοποιώντας τον ήχο με τρόπο που θα μπορούσε να γίνει αισθητός όσο να ακουστεί.

Ο αξέχαστος βρυχηθμός του T. rex στο Jurassic Park δεν ήταν αληθινός — ήταν μια ηχητική ψευδαίσθηση. Οι σχεδιαστές ήχου το δημιούργησαν συνδυάζοντας ηχογραφήσεις διαφόρων σύγχρονων ζώων. Η βαθιά, ηχηρή βάση του βρυχηθμού προήλθε από ένα μωρό ελέφαντα.

Οι τόνοι του γρυλίσματος ελήφθησαν από μια τίγρη, προσθέτοντας μια αίσθηση απειλής αλλά και από κροκόδειλο.

Το αποτέλεσμα ήταν ένας τρομακτικός, αξέχαστος ήχος — αλλά εντελώς ανακριβής. Οι επιστήμονες πιστεύουν τώρα ότι ο T. rex και άλλα είδη πιθανότατα παρήγαγαν πολύ βαθύτερους, πιο διακριτικούς ήχους από τις τρομακτικές κραυγές που έχει διαδώσει το Χόλιγουντ.

Ξαναγράφοντας τον Ήχο του παρελθόντος
Καθώς η επιστήμη συνεχίζει να εξελίσσεται, οι κινηματογραφιστές και τα μουσεία αντιμετωπίζουν μια συναρπαστική πρόκληση. Εάν οι μελλοντικές ταινίες ή εκθέματα με δεινόσαυρους αφαιρούσαν τους κλασικούς βρυχηθμούς, το κοινό θα αποδεχόταν την αλλαγή ή θα το θεωρούσε απογοητευτικό;

Ορισμένοι ειδικοί προτείνουν ότι αντί να αντικαταστήσουν τους βρυχηθμούς, τα μέσα θα μπορούσαν να ενσωματώσουν πιο επιστημονικά ακριβείς ήχους χαμηλής συχνότητας.

Αυτή η προσέγγιση θα μπορούσε να δημιουργήσει μια ακόμη πιο καθηλωτική και εντυπωσιακή εμπειρία, επιτρέποντας στο κοινό να συνδεθεί με τους δεινόσαυρους με έναν εντελώς νέο τρόπο.

Παρόλο που οι δεινόσαυροι δεν ακούγονταν ποτέ έτσι , το Jurassic Park άφησε αναμφισβήτητο αντίκτυπο στην ποπ κουλτούρα. Περισσότερο από 30 χρόνια αργότερα, οι περισσότεροι άνθρωποι εξακολουθούν να συνδέουν τον Τ. Ρεξ με ένα βρυχηθμό που κροταλίζει τα κόκαλα, παρά με τα βαθιά βουητά που προτείνει τώρα η επιστήμη.

photo: pixabay