Μετά την αιματηρή αποτυχία της «καλοκαιρινής αντεπίθεσής» του, ο ουκρανικός στρατός έχει αρχίσει απεγνωσμένα να αναζητά «θαυμαστά όπλα» για να αποκαταστήσει τις περιουσίες του στο πεδίο της μάχης.
Ανακοινώνοντας την παροχή νέων όπλων με απεμπλουτισμένο ουράνιο (DU) στην Ουκρανία, η Ουάσιγκτον επέμεινε τον Σεπτέμβριο ότι δεν υπάρχει τίποτα ανησυχητικό.
Ο Ραφαέλ Γκρόσι, γενικός διευθυντής του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ) δήλωσε στο κοινό ότι δεν υπάρχουν “σημαντικές ραδιολογικές συνέπειες” από τη χρήση οβίδων απεμπλουτισμένου ουρανίου.
«Αυτά είναι ακάλυπτα ψέματα», σύμφωνα με τον Damacio A. Lopez, βετεράνο της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ και μέλος του Veterans For Peace και συμπρόεδρο της Ομάδας Εργασίας για το Απεμπλουτισμένο Ουράνιο.
«Αυτός [ο Γκρόσι] είναι μέρος της ομάδας, μέρος της ομάδας που προωθεί αυτό το έργο, τη χρήση αυτών των όπλων, είναι μέρος των υπερδυνάμεων που το χρησιμοποιούν και προσπαθούν να πείσουν το κοινό ότι αυτό είναι δεν είναι πρόβλημα, όπως κάνουν επανειλημμένα εδώ σε αυτή τη χώρα. Ρωτήσατε τι σκέφτονται οι άνθρωποι για αυτό. Λοιπόν, δεν έχουν λάβει ακριβείς πληροφορίες. Δεν ξέρουν τι συμβαίνει».
Ο Damacio ήταν ένας από τους πρώτους Αμερικανούς που ύψωσαν την κόκκινη σημαία για τις καταστροφικές συνέπειες των όπλων απεμπλουτισμένου ουρανίου.
Από το 1985, επιδιώκει μια παγκόσμια απαγόρευση των όπλων απεμπλουτισμένου ουρανίου, τα οποία εξακολουθούν να μην καλύπτονται από διεθνείς χημικές ή πυρηνικές συμβάσεις, παρά την τοξικότητα και τη ραδιενέργειά τους.
Το 1985, όταν ο Λόπεζ επισκέφτηκε τους γονείς του στο Σοκόρο (Νέο Μεξικό, ΗΠΑ) κατά τις διακοπές των Χριστουγέννων, το πρώτο πράγμα που άκουσε κατά την άφιξή του ήταν ο ήχος πολύ δυνατών εκρήξεων σε απόσταση μικρότερη των δύο μιλίων από το σπίτι του. Εκρήξεις γίνονταν τακτικά, κάνοντας τα πιάτα να κροταλίζουν και προκαλώντας ρωγμές στους τοίχους. Αλλά ακόμα πιο ανησυχητικό ήταν ένα τοξικό μαύρο σύννεφο που αιωρούνταν πάνω από την πόλη μετά τις εκρήξεις.
Μετά από μεγάλη και πολλές φορές αδιέξοδη έρευνα ήρθαν στα χέρια του πληροφορίες σχετικά με επαναλαμβανόμενες παγκόσμιες δοκιμές όπλων που χρονολογούνταν ήδη πριν τη δεκαετία του 1970.
«Δεν αφορούσαν μόνο το Σοκόρο, αλλά παγκόσμιες δοκιμές. Με το τι συνέβαινε στην Ευρώπη, ποιος δοκίμαζε αυτά τα όπλα και τι είδους όπλα δοκίμαζαν.
Φοβόμουν για την υγεία μου, το μέλλον μου. Έχω δει τόσες μελέτες για τις επιπτώσεις αυτών των δοκιμών στην υγεία. Και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι είναι πολύ επικίνδυνο. Και ήταν όλα αυτά τα τοξικά σύννεφα που αιωρούνταν πάνω από το ίδιο μου το σπίτι! Έτσι έκανα το αδιανόητο. Έβγαλα τα πράγματά μου έξω από το σπίτι μου, άφησα το Σοκόρο.
Δυστυχώς κάποια μέλη της οικογένειάς μου πέθαναν από καρκίνο. Το είδος των καρκίνων που αναμένει κανείς από την εισπνοή υλικών ακτινοβολίας! Έχω έναν αδερφό που είναι 10 χρόνια μικρότερος από εμένα και κάτι πάει στραβά με τη σπονδυλική του στήλη και κατά κάποιον τρόπο το σώμα του…πέφτει.
Κανονικά έχει ύψος 1,60 και μοιάζει να έχει 1,30. Είναι ένα φρικτό θέαμα! Τα δόντια του έχουν σαπίσει! Είναι ένας από αυτούς που μένουν δίπλα σε αυτή την εγκατάσταση. Ο πατέρας μου πέθανε από καρκίνο.
Και οι άνθρωποι εκεί, όταν αντιλήφθηκαν τι συυνέβαινε, αντί να πουν “θέλουμε να σταματήσει αυτό”, είπαν “τι μπορούμε να κάνουμε για να επιβιώσουμε”. Λοιπόν, δεν μπορούσαν να φύγουν, οπότε απλά…έμειναν!!! Και με τα χρόνια αρνήθηκαν ακόμα και να παραδεχθούν τους κινδύνους που υπήρχαν».
Εδώ και πολλούς μήνες τέτοια όπλα χρησιμοποιούνται κατά μήκος του αχανούς ουκρανού μετώπου! Ξανά και ξανά, επηρεάζοντας εκατομμύρια τετραγωνικά στρέμματα γης αλλά και ανθρώπους.
Το ΕΛ βρήκε και μετέφρασε τις συγκλονιστικές καταγγελίες του Αμερικανού ερευνητή (και παθόντα) σε ρωσικό μέσο.
freepik photo
